Thread by @AliAshtari9

کیان حسینی غریبانه کشته شد و این خیلی ما را غمگین کرد. شاید نوشته زیر کمی تسکینتان دهد.
#محمد_حسینی
🧵

کیان عاشق ورزش رزمی کونگفو بود. کونگفو در معبد شائولین در چین توسط یکی از اساتید اصلی آیین بودایی در مکتب ذن یعنی «بودیدارما» پایه گذاری شد.

در افسانه ها هست که اصلا هنرهای رزمی را بودا پایه گذاری کرد و پیش از آن درگیری فیزیکی با هدف از بین بردن طرف مقابل بود نه با هدف رشد و تعالی انسان. پیش از آن «رزم» هنر نبود.

راهبان بودایی از همان دوره بودا موظف بودند غیر از سه ماه از سال که همراه با بودا به مراقبه می‌پردازند در دیگر ماه های سال در شهرها و روستاها پرسه زنی کنند. خیلی اوقات راهزنان به آنها حمله میکردند و گاهی آنها را میکشتند.

در آیین بودایی معتقد بودند اگر فردی مادر خود یا یک راهب بودایی را بکشد دیگر نمیتواند «خود حقیقی خود» را پیدا کند. همین چیزی که کیان در این پست اینستاگرامی خود نوشته و هدف غایی در آموزه های بودا است: خودشناسی.

افسانه ها میگویند بودا از روی شفقت برای قاتلان احتمالی راهبان و از آن رو که نمی‌خواست هیچ کسی امکان خودشناسی را از دست بدهد فنون هنرهای رزمی را به راهبان یاد داد

تا آنها در عین اینکه به مهاجم کمترین ضربه ممکن را وارد میکنند بتوانند از جان خود محافظت کنند و به این طریق مهاجمان هم امکان خودشناسی در آینده را از دست ندهند.

القصه، کونگفو با آموزه های بودایی بسیار در آمیخته است. در آیین بودا آرامش در لحظه مرگ بسیار مهم است چون نوع زندگی بعدی فرد را تعیین میکند و آرامش کامل در لحظه مرگ ممکن نیست مگر فرد در زندگی خود به خودشناسی واقعی رسیده باشد.

کیان حتی با بازجو/خبرنگار و عوامل دادگاه مهربانانه و مشفقانه حرف میزد. میتوانم تصور کنم که در لحظه مرگ هم در آرامش بود. بودا آموزش داده که وابستگی به هر چیزی در این دنیا، چه مادیات و یا حتی روابط خانوادگی لحظه مرگ را مشکلتر میکند.

منظورش این نیست که فرد حتما باید هیچ ثروت یا رابطه خانوادگی نداشته باشد بلکه نباید به آنها «وابسته» باشد. ولی وقتی فردی مثل کیان در هنگام مرگ نه چیزی از مال دنیا دارد و نه خانواده‌ای، قطعا وابستگی‌ای هم به آنها ندارد.

من تا حالا نمرده‌ام و اگر هم مر‌ده‌ام یادم نمی‌آید و نمی‌دانم آموزه های بودا یا آن چیزی که من از آنها فهمیده‌ام درباره مرگ درست است یا نه.

ولی این را میدانم که در آیین بودایی که کیان دست کم از طریق ورزش کونگفو که بسیار مجدانه به آن علاقه داشت با آن آشنا بود، بیکسی و فقر در لحظه مرگ نه تنها بد نیست بلکه به آرامش در لحظه مرگ کمک میکند.

این را هم میدانم که خودم مثل خیلی از شما هر روز چند بار به صفحات اینستاگرامی کیان سر میزنم و جگرم به معنی واقعی کلمه هر بار آتش میگیرد و هر بار این فکر که شاید مرگ او سخت نبود کمی تسکینم میدهد. امیدوارم برای شما هم چنین باشد.

پایان