Thread by @PalaBiyikRak79

NİYAZİ-İ MISRİ
ÜMMİ SİNAN'IN ÖGRENCİSİ

"Kimseyle düşman olma, sana düşman olarak kendi nefsin yeter. Ki nefsin ömrünün sonuna kadar senden ayrılmaz"

NİYAZİ-İ MISRİ ( 1618-1694)
Malatya'da doğdu. Malatya, Diyarbakır, Mardin, Kerbela, Bağdat, Şam ve Kahire medreselerinde

ögrenim gördükten sonra, Elmalı'lı Ümmi Sinan Hazretlerine intisab etti.
Medreselerde, tekkelerde tasavvuf eğitimi aldı.
Bursa'dan sonra Uşak'a geldiği zaman, buraya her yıl ziyarete gelen Sinan Ümmi ile tanıştı.
Beraber Elmalı'ya geldiler.
Elmalı'da 9 yıl kaldı.

Burada hem dervişine hizmet etti, hem de onun terbiyesini, eğitimini aldı.
Çok hizmet etti. Çok çalıştı. Çok eziyet çekip, zorluklar yaşayıp nefsini terbiye etti.
Sabrını denedi. Mânen yükseldikçe zikir ve açlığın şiddetini de arttırdı.

Sinan'ın dergahına yıllarca odun taşıdı,su taşıdı. Sırtı, elleri, ayakları yara içinde kaldı.
Tıpkı Yunus Emre gibi.
Elmalı'dan hocasının izniyle ayrılınca İstanbul'a gelir. Bir müddet İstanbul'da kaldıktan sonra tekrar

Elmalı'ya döner. 1656 yılında irşad olup hilafete nail olur.
Kendisine törenle, tac, sancak, rida, tesbih, seccade ve âsâ emanetleri verilir. Hilafetle Uşak'a gönderilir.
Bundan sonra Niyazi-i Mısri'nin şöhreti ülkeyi taşar, dünyaya duyulur.

Çünkü çok iyi yetişmiştir. Çok heyecanlı ve çok taşkın duygular içindedir.
Artık ülke yönetimiyle ilgili fikirleri, düşunceleri, tavsiyeleri vardır.
Konuşmaları saraydan duyulur.
Rahatsızlık başlar.
Soruşturma açılır.
Suçlu bulunup Rodos adasına sürgüne gönderilir.

Kısa sürgün dönüşünde yine düşüncelerini her ortamda söylemeye devam eder. Susturamazlar.
Sonunda Limni adasına kale-bent olarak uzun sürgüne gönderilir.
Burada boğazında zincir, ayağında bukağı takılmış vaziyette çok büyük acılar içinde yıllarca perişan olur.
Eziyet edilir,

Aç bırakılır.
Yemeğine zehir konur.
Anadoluda tanıdığı çok kişiye mektup yazar, durumunu anlatır, yardım ister.
Beklediği yardım gelmez.
Sarayın adamları yardım gelmesini engeller.
Derviş Mısri, bütün bu sıkıntılarının sebebinin

Padişah ve Vanī Mehmet Efendi olduğunu bilir ve söyler.
Ve 17 mart 1694 günü, iskenceler ve acılar içinde Limni adasında vefat eder.
Vefatıyla acılardan kurtulur. Mezarı Limni adasındadır.
O tıpkı İslamın ilk dönemindeki

Ebu-zer gibi, doğruluktan şaşmadan, haksızlıklarla mücadele ederek ömrünü tamamlar.
Elmalı'mızın yetiştirdiği bu değerlerin her biri alimdir, şairdir, düşünürdür.
Allah'ı saçta, sakalda cüppede değil, hakta, hukukta, adalette, doğrulukta arayan insanlardır.

Nefislerini buna göre terbiye eden, herkese de bunu ögreten mutasavvıflardır.
Değerlerimizi doğru tanıyalım.
İnancımızı ve insanlığımızı kıyafette, saçta, sakalda, cüppede, sarıkta aramayı bırakalım.
İnancı ve insanlığı ahlakta, adalette arayalım.

Bunları yasalaştıralım, anayasalaştıraşım.
Ülkeyi ekonomik, kültürel ve siyasi işgalden kurtarmayı inancımızın temeli yapalım. Bunları anayasa yapalım.İnancımız bizi Niyazi-i Mısri yapsın,Ebu-zerr yapsın,Yunus Emre yapsın.
İnancımız bizi birer Atatürk yapsın.
Ama Yezit yapmasın.

Zaman ayırıp okuduğunuz ve paylaştığınız için teşekkür ederim keyifli haftasonları diliyorum @PalaBiyikRak79 takip etmeyi unutmayın lütfen #Pazar #Günaydın #KeyifliHaftaSonları