Thread by @PalaBiyikRak73

Abdi İpekçi
Katledilen Gazeteciler Defterinin İlk Sayfalarından Biri: Abdi İpekçi
Yazılarında Atatürkçülüğü, barışı, düşünce özgürlüğünü, ülkenin bağımsızlık ve bütünlüğünü savunan Abdi İpekçi, ülkemizde katledilen ne ilk ne de son gazeteciydi.
Bugün onun çirkin bir saldırıda

hayatını kaybedişinin 43.’ncü yılı. Biz de yaşam öyküsü, düşünceleri ve birkaç anısıyla anmak istedik Abdi İpekçi’yi.
İstanbul Maçka’da başlayan yaşam
Abdi İpekçi, 9 Ağustos 1929 tarihinde İstanbul’da doğdu. Babası Cevat Bey, annesi ise Vesime Hanım’dı. İlkokulu evlerinin

karşısındaki Işık İlkokulu’nda okudu. Küçük yaşta iki ablasını kaybetti.
Basın dünyasında yenilik yapmak isteyen çocuk
İlkokuldan sonra Galatasaray Lisesi’ne kaydolan İpekçi buradan 1948 yılında mezun oldu. Okul yıllığında kendisiyle yapılan söyleşide gelecek hak­kındaki

projeniz nedir sorusuna, “Matbaacılıkta inkılap yapıp memleketimizde baskı tekniğini ve sanatını Avrupa ayarına yükseltmeyi; çeşitli konularda yayın yaparak siyaset, fikir ve sanat alemin­de hareket yaratmayı düşünüyorum” diye cevap vermişti.
Gazeteci olmaz bundan

Liseden sonra hukuk fakültesinde öğrenimini sürdüren İpekçi gazeteci olmak istiyordu. Amcasının yakın arkadaşı olan, Vatan gazetesinin sahibi ve başyazarı Ahmet Emin Yalman’la görüşerek Vatan gazetesinde çalışmaya başladı. Fakat buradaki çalışması 15 gün sürdü.

Yalman’ın amcasına, “Gazeteci olmaz bundan, siz bunu tüccar yapın” dediğini öğrendi.
Kore’de yapılan askerlik
Bu sözler onu yıldırmadı, onun için gazetecilik bir tutkuydu. Daha sonra Yeni Sabah gazetesinde muhabir olarak çalışmaya başladı. 1949’da

Yeni İstanbul gazetesine geçti. Ardından İstanbul Ekspres’te Yazı İşleri Müdürü olarak çalıştı. Askerliğini Kore’de yedek subay çevirmen olarak yaptı.
Genel yayın yönetmeni İpekçi
Askerden dönen İpekçi, 1954 yılında Milliyet gazetesinde çalışmaya başladı.

Önce Yazı İşleri Müdürü, ardından Genel Yayın Yönetmeni oldu. Abdi İpekçi’nin yönetimindeki Milliyet, her geçen gün tirajını arttırıyordu. 1956 yılında Sibel İpekçi ile evlendi.
2000 yılını görmek istiyorum
Abdi İpekçi, yine okul yıllığında sorulan

“Kaç ya­şına kadar yaşamayı istersiniz” sorusuna da “2000 senesini görmeyi çok istiyorum” cevabını vermişti. Ne var ki İpekçi, 1979 Şubatında Teşvikiyedeki evinin önünde, otomobilinin içinde silahlı saldırıya uğrayarak ölecekti.
Yıpratılmaya çalışılan gazeteci

Abdi İpekçi Milliyet gazetesine basın dünyasında önemli bir yer kazandırırken çeşitli suçlamalara da maruz kalıyordu. 1970’li yıl­larda kendisini yıpratmak isteyenler, İpekçi’nin “Dönme” olduğunu gündeme getiriyorlardı sık sık…
“Dönme” de ne demek?

Galatasaray Lisesinden arkadaşı gazeteci Or­han Karaveli, “dönme” suçlamasının daha lise yıllarında gündeme geldiğini belirterek bir anısını aktarıyor:
Müdür yardımcısı rahmetli Ferruhzat Turaç yanımdan geçerken klasik sert dönüşünü yapmış ve,

“Maşallah, Abdi ile pek kaynaştınız” demişti. Şaşırmıştım;
-Ne olmuş kaynaşmışsak?
-Onun dönme olduğunu bilmiyor musun?
Allah Allah! Dönme de ne demekti? 15 yaşındaydım ve bu söz­cüğün ne anlama geldiğini henüz bilmiyordum. Oturup araştırmış ve

Galatasaray gibi, insanların kökeni üzerinde durulduğuna o za­mana kadar hiç rastlamadığım örnek bir eğitim yuvasında böyle bir öğretmenin barınabiliyor olmasına hayret etmiştim.
Türk ve Türkiye’ye gönül vermiş bir adam
Karaveli şöyle devam ediyor sözlerine:

Birtakım bağnaz kafalar bu pırıl pırıl Türk gazeteci ve aydını­nı, 1 Şubat 1979’da öldürülünceye kadar rahatsız etmeyi sürdür­dü sonraki yıllarda da. Bir kez, Milliyetin Nur-i Osmaniye’deki yeni binasına beni çağırarak:

– Yahu Orhan, bu kafatasçı ve yo­bazlar gene beni dillerine doladılar. Gene bir “Abdi İpekçi dönmedir” nakaratı tutturdular gidiyor. Sence ne yapmalıyım? Bir cevap vermeli miyim gazetede bunlara?
– Boş ver be Abdi. 300 yıllık geçmişteki bu ‘olaydan başka ser­mayesi olmayan

bu adamlarla dalaşmaya değer mi? Bırak ne der­lerse desinler. Bütün Türkiye biliyor seni de onları da. Keşke se­nin onda birin kadar Türk ve Türkiye’ye gönül vermiş olabilseler­di…
Arabasının içinde vurulan gazeteci
1970’li yıllardaki anarşi ve terörün

önlenmesi için iktidarla muhalefet liderleri arasında da yapıcı bir diyalog kurulmasından yana olan, devlet yönetiminde partizanlığın ve duygusallığın yerini akılcı, çağdaş, ılımlı bir uygulamanın almasını isteyen İpekçi, 1 Şubat 1979 gecesi ne yazık ki İstanbul Maçka’daki

evinin yakınlarında arabasında iken Mehmet Ali Ağca tarafından öldürüldü.
Gıyabında idam cezası
Mehmet Ali Ağca, İpekçi suikastından idamla yargılanırken 1979 yılında ülkenin en iyi korunan askeri cezaevlerinden biri olan Maltepe Askeri Cezaevi ‘nden kaçırıldı ve

Bulgaristan’a geçti. Gıyabında ölüm cezasına çarptırıldı. 13 Mayıs 1981’de Papa II. Jean Paul’a de suikast düzenleyen Mehmet Ali Ağca 2000 yılında İtalya’daki aftan sonra Türkiye’ye iade edildi.

Ve idamdan on yıl hapse
Mehmet Ali Ağca’nın İpekçi cinayetinden aldığı ölüm cezası 1991 yılında yürürlüğe konulan İnfaz Yasası gereği 10 yıl hapse çevrildi. Başka suçlardan da cezası olan Ağca, 18 Ocak 2010 tarihinde cezasını tamamlayıp (!) hapisten çıktı.

Abdi İpekçi barış ve dostluğun simgesi
1980 yılında Abdi İpekçi anısına, Türkiye ile Yunanistan’da ortak bir çalışma çerçevesinde, iki yılda bir verilmek üzere Abdi İpekçi Barış ve Dostluk Ödülü konuldu. İstanbul’un Zeytinburnu ilçesinde Yedikule

Zindanları civarında bulunan spor salonuna da Abdi İpekçi Spor Salonu ismi verildi.
Kaynakça: Nurten Bengi Aksoy
Hunharca katledilmesinin 44’üncü yıldönümünde,

Anısına saygıyla,
Sana uzanan eller kırılsın büyük gazeteci,
Daima kalbimizde yaşayacaksın.
Ruhun şad, mekânın cennet olsun.
Esenlikler dilerim....
Kubilay Aziz ERSOY okuduğunuz için teşekkür ederim