Hem bir öğretim görevlisi hem de travma ve afet alanında doktorasını tamamlamış bir psikolog olarak üniversitelerde uzaktan eğitime geçilmesi kararını doğru bulmadığımı nedenleri ile birlikte birkaç maddede özetlemeye çalışacağım:
1. Okul ve iş hayatımız, yaşamdaki en önemli rutinlerimizi kapsar. Travmatik olaylar sonrası rutinleri sürdürmek iyileşmeye yardımcı olan önemli bir faktördür.
2. Afet gibi toplumsal travmatik olaylar güven ve kontrol algısının zedelenmesine neden olur ve belirsizlik hakimdir, rutinleri devam ettirmek ise bunlara karşın bir istikrar duygusu sağlar.
3. Okula devam etmek belirsizlik ve geleceğe dair yoğun umutsuzluğa karşın yeniden bir geleceği inşa edebilecek olma ihtimalini ve herkes için geleceğe dair inancı yeniden kurmaya yardımcı olur.
4. Bireysel rutinleri (okula gitmek, beslenmek, uyumak vb) ve toplumsal rutin/ritüelleri (buluşmalar, anmalar, dini ritüeller vb) sürdürmek, olaydan etkilenen bireylerin travmatik stres belirtileri ile başa çıkmasına yardımcı olur.
5. Okul bir arada olmayı, paylaşabilmeyi, kişiler arası ilişkilerden ve sosyal destekten beslenebilmeyi sağlar. Sosyal destek güveni ve dayanışmayı arttırarak aidiyet ve bağ içinde olma hissini pekiştirir ve sosyal destek travma sonrası iyileşmede oldukça önemli bir etmendir.
Özetle; bu karar tekrar tüm yönleriyle ve olası sonuçları ile birlikte ele alınarak titizlikle değerlendirilmesi gereken bir karardır. #UzaktanEğitim
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
