۱.آزاد کردن برخی زندانی‌ها می‌تواند فرصتی باشد تا ج.ا. برای برگزاری مذاکرات برای چند دهه دیگر درخواستی ارائه دهد، عنان از دست رفته روابط خارجی را دوباره بدست گیرد و درخواست پیشینی مخالفان و جامعه بین‌المللی را در تقدم بخشیدن به وضعیت حقوق بشر از کار بیندازد
#شهاب_نظری
#شهاب_نظری
۲.و نهایتا حقوق بشر را از مجموعه ریل مذاکرات با جامعه بین‌المللی بیرون بگذارد. در سطح داخلی اما شرایط برای ج.ا. پیچیده‌تر از قبل است: اگر تا پیش از این با «چهره»های مخالف روبرو بود، امروز با «جنبش» مخالفان روبروست. مطلوبش این است از بی‌نظمی و خام‌بازی در خشونت‌ورزی
#احمد_رئیسی
#احمد_رئیسی
۳.برای دوره‌ای عقب برود و سر و شکل کارآمدتری به سرکوب بدهد. حرفه‌ای شدن نظام سرکوب یا تخصصی‌تر شدن آن ضرورتا شبیه همه دیگر رژیم‌های پلیسی به جای تخصصی شدن کنترل یا سرکوب [مطلوب اولیه] به همه‌گیر شدن «امر ناامنی» [امر امنیتی] می‌کشد:
#احمد_رئیسی
#شهاب_نظری
#احمد_رئیسی
#شهاب_نظری
۴. و این همه‌گیر شدن ناامنی یعنی همه بطور بالقوه تهدید علیه رژیمند. این تجربه در دستگاه امنیتی شوروی در دهه ۷۰ تجربه قابل تاملی است: آنجایی که آندروپوف با استراتژی سرکوب همه جانبه مخالفان کار را شروع کرد چرا که پیشتر سیاست پاکسازی مخالفان عملا ناکارآمد شده بود.
۵.بعد از سیاست پاکسازی-مرگ‌آفرینی دسته‌جمعی استالین، دوران خروشچف رویه دیگری از سرکوب را در دستورکار قرار داد. حرکت به سمت سرکوب عقلانی‌تر بجای پاکسازی و استفاده از اقناع یا فریب در سرکوب بجای توسل به قهریه مستقیم. در دوره بعد، برژنف ریاست KGB در ۱۹۶۷ را به یوری آندروپوف سپرد.
۶.او تجربه موفقی در سرکوب ناآرامی پیش بینی نشده‌ای همچون انقلاب ۱۹۵۶ مجارستان داشت. با توجه به عمومی شدن نارضایتی‌‌ها، ظهور منابع متعدد مخالف و احتمال بروز «ناآرامی»هایی شبیه حوادث مجارستان، بنظر می‌رسید آندروپوف مناسب‌ترین گزینه بود.
#
#
۷.دوران حذف فیزیکی در شوروی نه اینکه کارآمد نبود بلکه نتوانسته بود به خاموشی کامل مخالفان بینجامد. هر روز بر منابع نارضایتی‌هایی که امکان گسترده‌تر شدنش وجود داشت، افزوده می‌شد. آندروپوف چهره‌ای مومن به کمونیسم و بروکرواتی تحصیلکرده بود. هدفش ایجاد «پلیسی متفکر» بود.
۸.تخصصی شدن به ایجاد زیرشاخه‌های متعدد در دوایر مختلف KGB کشید. وقتی قرار به هدف گرفتن جنبشی اجتماعی و نه صرفا چهره‌های شاخص و سرشناس سیاسی بود، شکلی از تخصصی شدن دسته بندیل سرکوب ظهور کرد. لاجرم دسته/گروه‌بندی‌ها و زیرشاخه‌های مختلفی برای سرکوب موضوعیت هم پیدا کرد.
۹.در درون KGB هم این اتفاق افتاد. اما از آنجایی که هر ایده‌ای ضرورتا در توتالیتاریسم به بدترین نتایجش منتهی می‌شود، ایجاد زیرشاخه‌های تخصصی در این سازمان برای سرکوب باعث شد، تقریبا هر پدیده اجتماعی یا نوظهوری موضوع سرکوب قرار گیرد.
۱۰.تخصصی شدن سرکوب در برنامه آندروپوف به معنای گسترش مکانیسم همه جا حضوری سرکوب بود و نه گزینشی شدن آن. همه گروههای اجتماعی «مسئله‌دار» شدند!
و عملا هیپی‌ها، موسیقیدانان زیرزمینی و ورزشکاران زیر ضرب رفتند. سرکوب فراتر از چهره‌های روشنفکری، نویسندگی، شعرا، ادیبان و.. فلاسفه رفت.
و عملا هیپی‌ها، موسیقیدانان زیرزمینی و ورزشکاران زیر ضرب رفتند. سرکوب فراتر از چهره‌های روشنفکری، نویسندگی، شعرا، ادیبان و.. فلاسفه رفت.
۱۱.با توجه به همزیستی شکست خورده عصر خروشچف با غرب، شوروی ترجیح داد به سیاست «کنترل حداکثری از طریق حداقل خشونت» آندروپوف بیشترین اعتماد را بسپرد: مردم برای هر چیزی دیگر بی دلیل نباید بازداشت می‌شدند، حداقل یک فکت برای نشان دادن اینکه افراد از «دشمنان طبقاتی» هستند، لازم بود.
۱۲.یکی دیگر از روشهای سرکوب هدفمند آندروپوف در دوره نسبتا طولانی ریاستش بر KGB که از بازگشایی آرشیوهای بالتیک قابل ردگیری است، مکانیسم Prophylaktika به معنی گفت‌و‌گوی دوستانه بود! از نوجوانان ۱۲ ۱۳ ساله تا نانواها، رقاص‌ها و ....همه گروههای اجتماعی زیر این مدل سرکوب رفتند.
۱۳. در این دوره ماموران اطلاعاتی با ارسال نامه‌ها و درخواستهای کاملا محترمانه و حتی دوستانه با تعیین ساعت و مکان شهروندان معمولی، دانشجویان، مومنان مسیحی یا ورزشکاران را به بازجویی یا گفتگوی دوستانه (Prophylaktika) دعوت می‌کردند.
۱۴. فراهم کردن زمینه تبعید مخالفان به خارج از شوروی نیز از جمله برنامه‌های آندورپوف بود. تبعید سولژنیتسین و ساخاروف و صدها چهره مخالف ماحصل همین دوران است. حتی در دوره‌ای کا‌گ‌ب تصمیم گرفت تورهای خداحافظی برای مخالفان ترتیب دهد و آن را نشانه گشایش وضعیت حقوق بشری جا میزند.
۱۵.بدنام سازی دیاسپورا هم یکی دیگر از برنامه‌هایی بود که آندروپوف با ارزیابی دور شدن و کم‌اثر شدن چهره مخالفان و کاهش دردسرهای حقوق بشری با غرب آن را بطور جدی دنبال کرد.
۱۶. اصرار KGB بر سرکوب «دانش محور» و تخصصی به همکاری بیشتر میان بیمارستانهای روانی و احکام قضایی کشید. پیشگیری جز جدا نشدنی از سرکوب بود. بستری‌های پیشگیرانه در بیمارستان، دستگیری‌های پیشگیرانه، گفت‌وگوهای یشگیرانه و ...
۱۷.با اینحال نتیجه تخصصی شدن سازمان سرکوب افزایش روز افزون شمول سوژه‌های سرکوب بود. تغییرات تخصصی آندروپوف نه تنها هیچ کمکی به وضعیت از بین بردن اعتراضات و ناٰآرامی‌ها در شوروی نکرد، بلکه جریان امور با سیر قهقرایی به سالهای گورباچف و ظهور ضرورت تغییرات اساسی کشید.
۱۸.پرینگل یکی از مورخان کا‌گ‌ب اساسا فروپاشی شوروی در دهه ۸۰ را از عواقب سیاست‌های دوره آندروپوف می‌داند. او معتقد است وسواس آندروپوف به سرکوب هر نوع مخالفتی و نشستن ایده پیشگیری از مخالفت بر هر تفکر دیگری در سیستم نگذاشت سیستم متوجه بحران سطوح بالا بشود.
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
