رشتو +۱۸
آنقدر با شلاق زدند که ناخنهای پایم از جا پریدند و افتادند وناخنهای دستم نیز کنده شدند. درهمان حال که خونین روی زمین افتاده بودم به زور آب به دهانم ریختند؛ من هم تف کردم توی صورتشان. جری‌تر شدند و به زور کمی دانه برنج به دهانم ریختند تا به خیال خودشان روزه مرا باطل کنند/۱
آنقدر با شلاق زدند که ناخنهای پایم از جا پریدند و افتادند وناخنهای دستم نیز کنده شدند. درهمان حال که خونین روی زمین افتاده بودم به زور آب به دهانم ریختند؛ من هم تف کردم توی صورتشان. جری‌تر شدند و به زور کمی دانه برنج به دهانم ریختند تا به خیال خودشان روزه مرا باطل کنند/۱
برای اینکه خوشحال نشوند گفتم باز من روزه‌ام! هرکاری کنید، حتی اگر در دهانم ادرار کنید روزه‌ام باطل نمی‌شود، چون به زور است.
...مرا بردند و بعد از کتک مفصلی از مچ، پاهایم را بستند و وارونه آویزان کردند. بعد از دقایقی آمدند و مرا به روی زمین انداختند. بعد مجبورم کردند که.../۲
...مرا بردند و بعد از کتک مفصلی از مچ، پاهایم را بستند و وارونه آویزان کردند. بعد از دقایقی آمدند و مرا به روی زمین انداختند. بعد مجبورم کردند که.../۲
روی چهارپایه‌ای بایستم و دستهایم را از طرفین به میخ طویله‌ای بر دیوار بستند و بعد چهارپایه را از زیر پاهایم کشیدند و مصلوبم کردند. تمام وزنم را کتف و مچ دستهایم تحمل میکرد. دستبند لحظه به لحظه بیشتر در مچ دستم فرو می‌رفت. خون به دستم نمی‌رسید. پنجه‌هایم بی‌حس شده بودند.../۳
به همین اکتفا نکردند و شروع کردند به شلاق زدن به کف و روی پایم. آن شب لخت وعور بودم. شمعی روشن کردند. پارافین ذوب شده چکه چکه روی بدنم میریخت و میسوزاند و پوست راسوراخ میکرد. گاهی هم شعله آن را بین بیضه‌ها میگرفتند و موها را آتش میزدند. با فندک موهای بدن و ریشم را می‌سوزاندند/۴
از سوزش درد به خود می‌پیچیدم. با ناخن گیر یکی یکی موها را می‌کندند و هی تکرار می‌کردند: امشب، شب آخر است. یک کمدی تراژیک تمام به اجرا گذاشته بودند. پنبه آغشته به الکل را به دور انگشت شست پا می‌بستند و بعد آن را آتش میزدند. این پنبه شاید دو دقیقه دور انگشتم می‌سوخت.../۵
یا پنبه فتیله شده را درون نافم می‌گذاشتند و آتش میزدند. گاهی خاکستر سیگار را روی بدنم می‌ریختند.
کاری از دستم برنمی‌آمد جز داد زدن. از اعماق وجود فریاد می‌زدم... مرا لخت آویزان می‌کردند و گاهی بر آلت تناسلی‌ام شلاق میزدند که بر اثر همین ضربات باد کرده بود.../۶
کاری از دستم برنمی‌آمد جز داد زدن. از اعماق وجود فریاد می‌زدم... مرا لخت آویزان می‌کردند و گاهی بر آلت تناسلی‌ام شلاق میزدند که بر اثر همین ضربات باد کرده بود.../۶
وقتی دیدند جواب نمیگیرند به زیر آپولو بردند. آپولو صندلی دسته داری بود که کف آن بیش از حد پهن بود. وقتی روی آن نشستم، پاهایم از ساق بیرون از صندلی می‌ماند. دستها را از مچ با مچ‌بند قالبی به روی دسته صندلی پیچ و مهره و سفت کردند. وقتی که پیچها را سفت می‌کردند.../۷
قالبها بر مچ و ساق پاهایم فرو می‌رفت و به اعصاب فشار می‌آورد. فشار بر دست چنان بود که هرلحظه فکر میکردم خون از محل ناخنهای دستم بیرون خواهد جهید. درد این لحظات به واقع خیلی بدتر و شدیدتر از درد شلاق بود. دست بیشتر و بیشتر پرس می‌شد و تمام اعصابم از توک پا تا فرق سرم تیر میکشید/۸
بعد مهار شدن دستها و پاها، کلاه کاسکت مخروطی شکل را که از بالا آویزان بود بر سرم گذاشتند که تا زیر گلو می‌آمد. بعد به کف پاهایم شلاق زدند. وقتی از شدت درد فریاد می‌زدم صدا در کلاه میپیچید و گوشم را کر میکرد، نه می‌شد فریاد کشید و نعره زد و نه می‌شد درد ناشی از شلاق را تحمل کرد/۹
و گوشم را کر میکرد، نه می‌شد فریاد کشید و نعره زد و نه می‌شد درد ناشی از شلاق را تحمل کرد. هیچ منفذ و راه در رویی برای خروج صدا از کلاه کاسکت نبود و صدا در همان کلاه دفن می‌شد. گاهی شلاق را به کلاه میزدند، دنگ و دنگ صدا میکرد و سرم دوران می‌یافت و دچار گیجی و سردرد می‌شدم/۱۰
بعد از شلاق و آپولو مرا از اتاق حسینی بیرون بردند و دور دایره گرداندند تا پاهایم تاول نزند و باد نکند. بعد آویزانم کردند… مرا به اتاق شماره ۲۲ بردند. این اتاق شیب کمی داشت و کف آن خیس بود. مرا که لخت مادرزاد بودم کف اتاق نشاندند و گفتند بنویس! دو زانو نشستم و با یک دست/۱۱
ستر عورت کردم و با دست دیگر خودکار را گرفتم. از سرما دندانهایم به هم می‌سایید و از دهانم بخار بلند می‌شد. می‌لرزیدم و نمیتوانستم چیزی بنویسم. سرما به مغز استخوانم رسیده بود/پایان
بخشی از کتاب خاطرات عزت شاهی (فصل شبهای کمیته مشترک یا همان موزه عبرت)
#پرویز_ثابتی
#زن_زندگی_آزادی
بخشی از کتاب خاطرات عزت شاهی (فصل شبهای کمیته مشترک یا همان موزه عبرت)
#پرویز_ثابتی
#زن_زندگی_آزادی
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
