Thread by @PISHGOOooOO

پسابراندازی، اقتصاد ما خیلی ساده رو غلطک میفته

ج.ا زخم‌هایی زده که فی‌نفسه زمان خیلی زیادی نیاز داره تا درمان بشه
خصوصا تو امور فرهنگی (یا مثلامحیط زیست)

فیلم #لابستر رو ببینید، در مورد زخم‌های فرهنگی در حکومت های دیکتاتوریه

اینکه چطور «فردیت» رو ازت میگیرن، حتی وقتی

میخوای خودت دست به انتخاب بزنی، وقتی میخوای به کل دنیا بگی که هیچکس جز انتخاب #من واسم مهم نیست، در اخر میبینی که تو همون چارچوبی که واست ساختن، ناخوداگاه گیر کردی

درواقع میبینید که به هر طرفی میچرخی یه دیکتاتوری جدی میبینی و وقتی که از همه رو برمیگردونی، در فردیت خودت

باز هم اسیر همون باورهای قدیم هستی که بهت زوری چپوندن

بیش از این نمیگم فیلم رو اسپویل نکنم ولی مطمئن باشید زخم های ج.ا هم مثل زخم‌های لابستر، همیشه گریبانگیرمونه....

فیلم رو با نظر به المان‌های اگزیستنسیال مثل انتخاب، امکان‌ها، پوچی، فردیت، میان مایگی، ازادی، وانهادگی، طغیان و... ببینید

من قبلا هم اینو اینجا نوشتم

فیلم wailing (شیون) کره ای رو هم ببینید
فیلم فوق العادست
حتما هم باید دوبار دید
در واقع میتونم صد صفحه در موردش شیون بنویسم
فیلم شیون اصلا و ابدا در مورد جنگیری و این مسخره بازیا نیست
یه فیلم ناب فلسفیه
هر کس از دید خودش میتونه نتیجه گیری کنه

از دید مذهبی (خصوصا مسیحیت و حتی بودیسم) از دید علمی، از دیدگاه اتییستی و حتی نگرش های سیاسی(خصوصا با علم به اختلافات ژاپن و کره) و...

اگر متوجهش نشدید دوباره ببینید و البته اینجا هم یه تحلیل خیلی خیلی خلاصه گذاشتم که کلیت داستان دستتون بیاد
که مطمئن بشید فیلم جنگیری و

این مزخرفات دهه هشتاد میلادی نمیبینید

اول فیلم رو ببینید
اخرش احتمالا میگید این چی بود؟؟؟؟
ولی تحلیلی که اینجا گذاشتمو بخونید میبینید این فیلم چیا میخاست بگه (از معدود فیلماییه که تک تک سکانس هاش رو باید بدقت دید، خصوصا اون اخرش که بحث انتخاب و وانهادگی میاد وسط)

مخلص❤