Κάτι χαρακτηριστικό που θυμάμαι από τα παιδικά χρόνια μου, είναι που ποτέ δεν πέταξα αετό, ξένοιαστος. Είχα πάντα το φόβο οτι θα πάθω ηλεκτροπληξία απ τα σύρματα της ΔΕΗ ρε γμτ. (1/4)
Κυκλοφορούσαν και σκίτσα, με το παιδάκι που πετούσε το χαρταετό κοντά σε σύρματα και το χτύπαε το ρεύμα.
Δεν πετούσα συχνά χαρταετό ήταν κάτι που έκανα με τον μπαμπά, αν τύχαινε και δεν έλειπε σε κάποιο μπάρκο στα πέρατα της Γης. (2/4)
Άλλοτε τον φτιάχναμε μαζί και μάλιστα πετυχαίναμε καλά τα ζύγια, άλλοτε αγοράζαμε έτοιμο, μα έπαιρνα τρομάρα μεγάλη. Ακόμα και όταν ανεβαίναμε σε απάτητες βουνοκορφές πάνω απ' το χωριό, όπου όχι καλώδια δεν υπήρχανε, αλλά ακόμα & το οξυγόνο αραίωνε από το υψόμετρο,> (3/4)
> κοιτούσα τον αετό στον αέρα έντρομος, τύπου 'ω μλκ, τώρα θα πέσ' σε κανα σύρμα και θα με βαρέσ' το ρέβμα'.
(Εποχές αθωότητας, θα μου πεις. Τωρα τα πιτσιρίκια βλέπουν & γουστάρουν και βίες & πτώματα, & ξενερώνουν αν τα βιντεοπαιχνίδια δεν ταβανιάζουν τον τρόμο).
Καλημέρες(4/4
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
Ασφαλώς τα «γμσαι» δε μπορούν να σταθούν ως πολιτική κριτική. Ωστόσο, στο πρόσωπο του Πρωθυπουργού έχει στηθεί ένας αφάνταστα καλοκουρδισμένος (και ...καλολαδωμένος) επικοινωνιακός μηχανισμός, που τον είχε παρουσιάσει ως αυτοδημιούργητο, ως Βιογραφικό (1/5
> Εθνάρχη, Ηρακλή, Μωυσή, Τσιτάχ, Κένεντι,Τσώρτσιλ. Στο παρελθόν έστησαν μέχρι και 'συμπτωματικές' συναντήσεις με γυναίκες για να τον αναδείξουν μέχρι και ...sex symbol.
Τα «γμσαι» δεν είναι άσχετα με τα παραπάνω. Γιατί με μια λέξη όλες οι αγιογραφίες των ΜΜΕ πάνε στράφι (2/5)
> έστω και με έναν γκροτέσκο ίσως τρόπο. Καταρρέει όλη η στημένη υμνολογία, σαν πύργος από τραπουλόχαρτα. Kαι οι ιεροψάλτες κοιτάζουν αμήχανα: O παγκοσμίου βεληνεκούς war-time leader γίνεται ο γκαντέμης γείτονας, θνητός και τρωτός στη σάτιρα, στον εξευτελισμό, στην απαξίωση (3/5)
Έχουμε αποδεχθεί ΠΛΗΡΩΣ ότι είναι η χώρα είναι πια ένα διαλυμένο κράτος, μια εντελώς σήπουσα Μπανανία, ένας παρίας, αυτό που λέμε failed state. Θυμηθείτε τι λέγεται για εισαγγελείς, δικαστικούς, για μάρτυρες με πλακίτσες τύπου «μπάνιο, τσιμέντο, Θεός σχωρέστον» κλπ (1/4)
Καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες βιαιοτήτων, κακοποίησης, αθλιοτήτων, χυδαίων και αισχρών συμπεριφορών & αναρίθμητων σκανδάλων. Θυμίζω τι ακούγαμε και διαβάζαμε συνέχεια για ...ανδρικά γεννητικά όργανα, για πίτσες, με όλο αυτόν το ρυπαρό εσμό να βυσσοδομεί κατά πάντων(2/4)
> ως «εχθρών του έθνους», ενώ έχουν μέχρι ΔΟΛΟΦΟΝΙΚΑ στοχοποιήσει αντιπάλους τους με αφίσες και ΣΦΑΙΡΕΣ γιατί «πούλησαν τη Μακεδονία».
Μίσθαρνα όργανα σε διατεταγμένη αποστολή, πουλημένες τηλεπερσόνες, εξωνημενοι αρδ & αργυρώνητοι κονδυλοφόροι συμπληρώνουν το όμορφο παζλ. (3/4
Το Α ́ Νεκροταφείο είναι ένα ζωντανό μουσείο, όσο αντιφατικό ή σόλοικο κι αν ακούγεται το επίθετο «ζωντανός» για ένα κοιμητήριο. Έχει μνημεία αληθινής τέχνης, και βρίσκονται κεκοιμημένοι εκεί πολλοί «μεγάλοι» τούτης της χώρας, από την ιστορία,> (1/6)
> από την πολιτική, τις τέχνες και τα γράμματα. Ειδικά την άνοιξη, που η φύση βάζει τα όμορφά της, είναι ένα ιδανικό μέρος για κάποιο απογευματινό περίπατο, για κουβεντούλα και στοχασμούς πάνω στην ιδέα του θανάτου. (2/6)
Σε μια βόλτα μου εκεί προ ετών στάθηκα για λίγο πάνω από τον εικονιζόμενο τάφο του Σεφέρη και σκέφτηκα ότι δεν έχει σημασία τόσο τι είμαστε, όσο το τι κάνουμε : όταν φύγουμε από τη ματαιότητα του «κόσμου τούτου», του «αιώνος του απατεώνος» (3/6)
Ένα ολόκληρο ρυπαρό σύστημα,
ένα βρώμικο κουκούλι προστατεύει και ξεπλένει τους 'εκλεκτούς' του: Βιαστές, κακοποιητές, απατεώνες, λαμόγια, κλέφτες, καθάρματα του κοινού ποινικού δικαίου - ακόμα κι αν τα αδικήματά τους έχουν νομικά παραγραφεί.(1/4)
Δεν έχει παραγραφεί όμως ότι είναι κατά σύμπτωση και όλως τυχαίως είναι το ΙΔΙΟ σύστημα που μας έλεγε ότι 'τα φάγαμε μαζί'. Δεν έχει παραγραφεί ότι είναι το ίδιο σύστημα που μας οδήγησε στη χρεοκοπία, ότι είναι το ίδιο σύστημα που μας κατσίκωνε δοτούς πρωθυπουργούς > (2/4)
> ότι είναι το ίδιο σύστημα που μας έλεγε πως 'όλες οι κοινωνικές ομάδες είναι με το 'ΝΑΙ', ότι είναι το ίδιο σύστημα που με το πρόσχημα της πανδημίας κουρέλιασε Συντάγματα, καταπατησε ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα, διαλύει κατακτήσεις δεκαετιών και έβαλε μπάτσους στα ΑΕΙ (3/4
Η θεά Αγορά, δια του ψευδοπροφήτου και θηρίου της Οικονομισμού, έχει εκφυλίσει πολλές αξίες, φέρνοντάς τες στα δικά της μέτρα και σταθμά, προς εξυπηρέτησιν των δικών της αλλοτρίων.(1/7)
Ο Αη-Βασίλης δεν έρχεται από την Καισαρεία, αλλά από τη Λαπωνία. Είναι χοντρός, πίνει κόκα-κόλα και φοράει ερυθρόλευκα (μπλιαχ).
Η αλληλεγγύη στις θρησκευτικές γιορτές, παίρνει την μορφή της μαζικής φιλανθρωπίας με ημερομηνία λήξης το πέρας των εορτών. (2/7)
Τα δώρα που αγοράζουμε έχουν γίνει μέσα επιβολής εξουσίας : Από τον «πιο καλό μπαμπά του κόσμου στο παιδί», από τον πλούσιο στον φτωχότερο, από τον προϊστάμενο στον υφιστάμενο κλπ
Ο «Άγιος Βαλεντίνος» δεν είναι ο Μάρτυρας του «Μανικότερου των Εραστών». Θεού > (3/7)
Oικογένεια. Πλούτος. Κληρονομιά. Ελευθερία επιλογής. Σεβασμός της επιλογής. Χωρισμός. Ηδονή. Αμαρτία. Σπατάλη. Εξάντληση πόρων. Ξενιτιά. Η τραγικότητα της ύπαρξης «εν χώρα μακράν». Δουλεία. Πείνα. Μετάνοια. Συντριβή. Ίαση. Συγχώρεση. Αγάπη. Φθόνος.Γιορτή.(1/5)
Τι είναι όλα αυτά;
Έννοιες από τη σημερινή ιστορία της «γιορτής» του Ασώτου Υιού, που έχει εμπνεύσει αμέτρητους δημιουργούς όλων των Τεχνών, από ζωγράφους και γλύπτες, μέχρι χορογράφους και συνθέτες, κι ενέπνευσε κι εμένα με τα βότσαλα - έργο απότοκο θερινών μου εμμονών (2/5)
Η ιστορία του νέου που κατασπαταλά το μερίδιο της κληρονομιάς του, φτάνει σε απελπιστική κατάσταση, ζητά συγχώρεση κι ο Πατέρας του τον δέχεται πίσω: «… μακρὰν ἀπέχοντος εἶδεν αὐτὸν ὁ πατὴρ.. καὶ δραμὼν ἐπέπεσεν ἐπὶ τὸν τράχηλον αὐτοῦ καὶ κατεφίλησεν αὐτόν» (3/5