1. Είναι το ότι οι "εξυγιασμένες" ιδιωτικοποιήσεις θα πρέπει να εμφανιστούν κερδοφόρες για να εξυπηρετηθεί το αφήγημα, ακόμα και αν αυτό σημαίνει κατάλυση κάθε βασικού κανόνα που διέπει την ασφάλεια > #τεμπη_εγκλημα
2. Είναι το ότι οι μίζες πάνε σύννεφο με απευθείας αναθέσεις και σκιώδεις δίωρους διαγωνισμούς μια Τετάρτη βράδυ > #τεμπη_εγκλημα
3. Είναι το ότι οι φυτευτοί CEOs και τα Golden Boys με τους flashy τίτλους σπουδών δεν ξέρουν τι τους γίνεται > #τεμπη_εγκλημα
4. Είναι το ότι καταχράζονται & υπεξαιρούν χρήματα και κεφάλαια σωρηδόν > #τεμπη__εγκλημα
5. Είναι το ότι οι κουμπαριές και οι ημέτεροι στις κατασκευαστικές δεν ελέχγονται από κανέναν σε ότι αφορά στην ολοκλήρωση και στην παράδοση έργων > #τεμπη_εγκλημα
Από εχθές έχουν αρχίσει να εμφανίζονται διάφορες κουλές θεωρίες συνομωσίας περί σαμποτάζ / δολιοφθοράς, μυστήριου φορτίου στην εμπορική αμαξοστοιχία, ακόμα και για τελετές μαύρης μαγείας κάνουν λόγο μερικοί. Υπάρχει συγκεκριμένος μπαρουφολόγος ψέκας που τα διακινεί όλα αυτά με >
με διαδικτυακές εκπομπές, όποιος έχει όρεξη τον ψάχνει και τον βρίσκει. Εκ πρώτης φαίνονται ακίνδυνα και γελοία όλα αυτά. Το γελοία δεν αμφισβητείται αλλά το ακίνδυνα σηκώνει κουβέντα. Φυσικά ο καθένας μπορεί να πιστεύει ότι θέλει, ωστόσο η αμφιβολία που φυτεύεται ως σπόρος >
στον κάθε ευκολόπιστο αποτελεί ένα πολύ ενδιαφέρον στοιχείο της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Δεν εννοώ σε καμία περίπτωση ότι υπάρχει οργανωμένο σχέδιο αποπροσανατολισμού και ότι όλα αυτά γίνονται σκοπίμως. Το σίγουρο όμως είναι ότι υπάρχει πρόσφορο έδαφος και αρκετοί >
Tο "πείραμα" του Giant Steps: Όταν η Jazz έφτασε στα όρια της
Το έτος είναι 1960 όταν κυκλοφορεί το album του σαξοφωνίστα John Coltrane, Giant Steps. To ομώνυμο κομμάτι που ανοίγει τον δίσκο θεωρείται ένα από τα δυσκολότερα στην ιστορία της μουσικής για αυτοσχεδιασμό>
Ακόμα και στην ηχογράφηση, ο πιανίστας του σχήματος δεν μπορεί να ακολουθήσει στο σόλο του τον φρενήρη ρυθμό και τον πυροβολισμό από τις αλλαγές των συγχορδιών. Και ο Tommy Flanagal δεν ήταν σε καμία περίπτωση τυχαίος μουσικός>
Πολύς κόσμος θεωρεί ότι η Jazz είναι ένας χείμαρρος από χιλιάδες νότες παιγμένες στην τύχη. Το Giant Steps είναι ένα τέτοιο παράδειγμα αλλά και μια από τις σημαντικότερες μουσικές δημιουργίες του 20ου αιώνα. Γιατί όμως;>
έχει τους στίχους από το ομώνυμο τραγούδι της Memphis Minnie, τραγουδισμένους πάνω σε τελείως διαφορετική αρμονική δομή και ύφος>
ωστόσο η μελωδία και τα γυρίσματα του Robert Plant στην φωνή θυμίζουν άλλα Delta Blues / Folk τραγούδια, όπως το Statesboro Blues του Blind Willie McTell >
"Πεδίο 14". Installation. Κολώνες σε άσφαλτο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα της σχολής του εργολαβικού σουρεαλισμού. Ο καλλιτέχνης, μας ωθεί σε μια πολυεπίπεδη σκέψη, υπερσκελίζοντας εμφατικά το "ρε τους μαλάκες τι κάνανε ρε; " της πρώτης επιφανειακής ανάγνωσης>
Οι παλιές κολώνες που επιμένουν ως σημειολογικό παράδοξο, χωρίς να ορρωδούν στον κυκεώνα της σύγχρονης ανάπλασης, αποτελούν μια "De rerum natura" δήλωση, που συμπλέει και συνάδει με τα περιβαλλοντικά ζητήματα που ταλανίζουν την ανθρωπότητα>
Ωστόσο ο καλλιτέχνης μαεστρικά, προσδίδει στο έργο μια αυταπόδεικτη οντότητα που παρέλκει περαιτέρω αναλύσεων και φληναφημάτων απο ακκιζόμενους νεόκοπους εικαστικούς αναλυτές>
Επίσημα δεν μπήκα ποτέ στην ομάδα. Δεν υπάρχει καταστατικό, ούτε πρακτικά. Θυμάμαι μόνο πριν δύο χρόνια, που σε ένα ντου μπάτσων σε πορεία, αποσπαστήκαμε με τον άγνωστο τότε Γ* και τρέχοντας μέσα στα στενά της πόλης, κοκαλώσαμε μπροστά σε μια βιτρίνα Ralph Lauren.>
Αυτόματα, και οι δύο, σαν συνεννοημένοι. Οι μπάτσοι μας πρόλαβαν. Την πρώτη γκλοπιά την έφαγα στην μέση, καθώς χάζευα ένα φανταστικό πλεκτό Jersey στα 195 ευρώ. Μετά ακολούθησαν και άλλες, μαύρισαν όλα. Ανέκτησα λίγο την όραση μου όταν με πήγαιναν σηκωτό στην κλούβα.>
Όπως ήταν κρεμασμένο προς τα πίσω το κεφάλι μου, πρόλαβα να δω ότι είχαν -15% σε κάτι εκπληκτικά μοκασίνια. Χαμογέλασα. Μου έλειπε ένα δόντι νομίζω.>