Thread by @raismao

#رشتو

آیا مائو یک هیولا بود؟/1

از اونجایی که مبحث طولانی ست تو چند رشتوی طولانی مبحث رو تکمیل می کنم:

تا به امروز محبوب ترین روش برای تحقیر غیرمعمول جمهوری خلق #چین و سابقه حزب کمونیست چین، استناد به جنایات ادعاییِ #مائو تسه تونگ است که از اوایل دهه 1930 تا زمان مرگش در سال 1976، عموماً به عنوان رهبر ارشد شناخته میشد.

اگر از زمان انقلاب چین اگر حزب #کمونیست تا این حد خود را وقف بهبود وضعیت مردم چین کرده بود، چرا دست به کارزارهای فاجعه باری مانند جهش بزرگ به پیش و انقلاب فرهنگی زد؟

جهش بزرگ به پیش که در سال 1958 کلید خورد، یک برنامه جاه طلبانه بود که برای دستیابی به صنعتی شدن و جمعی سازی سریع طراحی شده بود. تسریع در ساخت سوسیالیسم و اجازه دادن به #چین برای شکست نهاییِ توسعه نیافتگی و فقر چند صد ساله.

به قول مائو، «باید فاصله بین چین و ایالات متحده را ظرف پنج سال کم کنیم و در نهایت در عرض هفت سال از ایالات متحده پیشی بگیریم». #مائو در استراتژی اقتصادیش نشان داد که «صنعتی شدن شهری به سبک شوروی» در چین موفقیت آمیز نیست.

#ویجی_پراشاد، مارکسیست هندی، جهش بزرگ را بعنوان «تلاشی برای آوردن صنایع کوچک به مناطق روستایی» توصیف کرد.مائو معتقد بود روستاها بار دیگر به «منبع واقعی تحول اجتماعی انقلابی» و «عرصه بنیادین که در آن مبارزه برای دستیابی به سوسیالیسم و کمونیسم تعیین می‌شود» تبدیل خواهد شد.

تجمیع کشاورزی به سرعت انجام شد و جذابیت گسترده ای برای روحیه انقلابیِ توده ها به وجود آورد. جی چائوزو (در آن زمان مترجم وزارت امور خارجه و بعداً سفیر چین در بریتانیا (1987-1991)) در خاطرات خود می‌نویسد:

«دهقانان زمینهای کوچکی ازخود باقی گذاشتند،فقط برای کشاورزی معیشتی.تمام فعالیتهای دیگر برای منافع جمعی بود که به طور مساوی تقسیم میشد.قرار بود کادرها در مزارع،کارخانه ها و کارگاه های ساختمانی به دهقانان بپیوندند.حتا مائو در یک پروژه سدسازی ظاهر شد تا با بیلی در دست عکسش را بگیرد.»

جهش بزرگ به طور کلی موفقیت آمیز نبود. لیو مینگ فو مینویسد «جهش بزرگ هدف جلو زدن از بریتانیا و ایالات متحده را محقق نکرد. درواقع اقتصاد چین را به رکود کشاند. این امر باعث تعداد زیادی مرگ و میر غیرطبیعی شد و سهم جهانی #چین از تولید ناخالص داخلی را کاهش داد.»

اختلال در ساختار اقتصادی اساسی جامعه همراه با خروج ناگهانی کارشناسان شوروی در سال1960و مجموعه ای از خشکسالیها و سیلهای وحشتناک باعث تولید محصول ضعیف شد.در همین حال با میلیونها دهقان که برای کار در کارخانه‌ها به شهرها فرستاده شده بودند «کسی برای درو کردن و خرمن زدن در دسترس نبود».

از آن طرف، جهش بزرگ عیب دیگری هم داشت؛ و آن چاپلوسیِ بعضی اعضای حزب بود. مثلاً شخصی به اسم «جانگ جی جونگ» وضع روستا ها را برای #مائو چنین توصیف کرد: وضع کشور بسیار عالیست و مردم احساس امنیت کامل میکنند.

آفت دیگر جهش بزرگ اطلاعات غلطی بود که در ثبت محصولات انجام می شد و اگر معلوم می شد دروغ گفته اند، می گفتند محصولاتشان افت زده، یا آب و هوای بد باعث نابودی مقداری از آنها شده.

برای مثال دبیر حزب کمونیست استان هویی دستور دادده بود تا نهال های برنج را از کشتزار های دوردست آورده و در زمین های دو سوی مسیر قطاری که مائو در آن برای بازدید از زمین ها آمده بود بکارند تا رهبر خیال کند اوضاع خوب است.

البته برخی از اهداف جهش بزرگ محقق شد - به ویژه آبیاری زمین های قابل کشت. با این حال، به هدف کلی خود نرسید و اختلالی که ایجاد کرد تا این که در سال 1962 لغو شد.

این یک موضوع بسیار بحث برانگیز در تاریخ چین باقی مانده است. برای ضد کمونیست ها،جهش بزرگ مدرک غیرقابل انکاری درمورد ماهیت هیولایی و قاتلانه حزب کمونیست چین-به ویژه مائو تسه تونگ-است.

به نظر می رسد که مورخان بورژوای غربی به رقم 30 میلیون نفر برای تعداد تخمینی از دست رفته در قحطی ناشی از جهش بزرگ رضایت داده اند. اوتسا پاتنایک، اقتصاددان هندی، بر اساس یک تحلیل آماری دقیق، به این نتیجه میرسد:

که نرخ مرگ و میر در چین از 12 کشته در هر هزار نفر در سال 1958 (یک رقم پایین تاریخی ناشی از اصلاحات ارضی و گسترش خدمات اولیه پزشکی در سراسر کشور) به اوج 25.4 در هر هزار نفر در سال 1960 رسید.

«اگر نرخ بسیار پایین مرگ و میر 12 در هزار را که چین تا سال 1958 به آن دست یافته بود، به عنوان معیار در نظر بگیریم، و مرگ و میر بیش از این را در دوره 1959 تا 1961 محاسبه کنیم، در مجموع مرگ و میر به 11.5 میلیون می رسد. این حداکثر برآورد احتمالی «مرگ‌های قحطی» است.»

پاتنایک می نویسد که حتا اوج میزان مرگ و میر در سال 1960 «با
نرخ مرگ و میرِ 24.8 در هر هزار نفرِ هند در همان سال تفاوت کمی داشت، رقمی که کاملاً عادی تلقی می شد و برای همین هیچ انتقادی را بر نینگیخت.»

این نکته ی مهمی است.سوءتغذیه آن زمان یک بلا درسراسر جهانِ در حال توسعه بود. تاریخ چین مملو از قحطی های وحشتناک است، از جمله در سال های 1907، 1928 و 1942. اما تنها در دوران مدرن، تحت رهبری حزب کمونیستِ «هیولا صفت» است که سوءتغذیه در چین دیگر تکرار نشد!

بعبارت دیگر،شکست جهش بزرگ توسط دانشگاهیان بورژوا بدبینانه دستکاری شده است تا کل تاریخ انقلاب چین را تحقیر کنند.جهش بزرگ جنایت ظالمانه علیه بشریت نبود. این تلاشی مشروع برای تسریع در ساختن یک جامعه سوسیالیستی مرفه و پیشرفته بود.
اما بدلیل کاستی هایش کنار گذاشته شد.

ادامه دارد...