Read on Twitter
دکارت ۲
تا اینجا به این رسیدیم که دکارت گفت
من می‌اندیشم پس هستم
یقینی‌ترین جمله‌ایه که احدالناسی نمیتونه ردش کنه
اما دکارت در تامل سوم میخاد خدا رو اثبات کنه چرا؟
کلا اینو به یاد داشته باشید
دکارت تو تامل اول به خدا، اجسام خارج از ذهن و همه چی با چند تا دلیل شک میکنه
تا اینجا به این رسیدیم که دکارت گفت
من می‌اندیشم پس هستم
یقینی‌ترین جمله‌ایه که احدالناسی نمیتونه ردش کنه
اما دکارت در تامل سوم میخاد خدا رو اثبات کنه چرا؟
کلا اینو به یاد داشته باشید
دکارت تو تامل اول به خدا، اجسام خارج از ذهن و همه چی با چند تا دلیل شک میکنه
https://twitter.com/PISHGOOooOO/status/1652743346933071873
و در ادامه میخواد اون مسیر رو برگرده
پس باید یکی یکی دلایلی که اورده رو منقضی کنه
پس تو وهله اول،گفتیم شاید یه خدای فریبکار یا شیطان فریبکاری ما رو فریب داده و الان دکارت میخاد بگه من خدا رو اثبات میکنم و نشون میدم فریبکار نیست
ولی دکارت که تو این مرحله به وجود همه چیز شک داره
پس باید یکی یکی دلایلی که اورده رو منقضی کنه
پس تو وهله اول،گفتیم شاید یه خدای فریبکار یا شیطان فریبکاری ما رو فریب داده و الان دکارت میخاد بگه من خدا رو اثبات میکنم و نشون میدم فریبکار نیست
ولی دکارت که تو این مرحله به وجود همه چیز شک داره
پس با چی میخاد خدا رو اثبات کنه؟
دکارت میگه اینجورا هم که میگید نیست
من وقتی تو خودم میچرخم
میبینم من دنیایی از مفاهیم دارم
که یه گروهشون #فطریات یا ذاتیاته
و گروه دیگه #خارجیات یا موهوماته
فطریات مثل قضیه کل از جز بزرگتر است
ولی خارجیات مثل مفهوم خورشید یا پری دریایی
دکارت میگه اینجورا هم که میگید نیست
من وقتی تو خودم میچرخم
میبینم من دنیایی از مفاهیم دارم
که یه گروهشون #فطریات یا ذاتیاته
و گروه دیگه #خارجیات یا موهوماته
فطریات مثل قضیه کل از جز بزرگتر است
ولی خارجیات مثل مفهوم خورشید یا پری دریایی
و من با اون قسمت #فطریات کار دارم
دکارت میگه من وقتی تو خودم میچرخم میبینم هزاران مفهوم یا قضیه‌ی ذاتی میشناسم که عقلی‌ان، اصلا ربطی به تجربه ندارن
مثل مفهوم امتداد، وضع، حرکت، شکل‌پذیری و... (بزودی میگم چرا اینا عقلی ان و تجربی نیستن) ولی من از بین همه ی این مفاهیم
دکارت میگه من وقتی تو خودم میچرخم میبینم هزاران مفهوم یا قضیه‌ی ذاتی میشناسم که عقلی‌ان، اصلا ربطی به تجربه ندارن
مثل مفهوم امتداد، وضع، حرکت، شکل‌پذیری و... (بزودی میگم چرا اینا عقلی ان و تجربی نیستن) ولی من از بین همه ی این مفاهیم
به یه مفهوم خیلی کار دارم
چه مفهومی؟ مفهوم #نامتناهی
یادتون باشه دکارت بین مفهوم نامتناهی و مفهوم #نامحدود فرق میزاره
دلیلش اینه تو قرون وسطی نامتناهی فقط مخصوص خدا بود، جنبه قدسی و الوهیتی داشت ولی نامحدود به اموری میگفتن که معلوم نیست نامحدوده یا محدود، یه جورایی عقل ما
چه مفهومی؟ مفهوم #نامتناهی
یادتون باشه دکارت بین مفهوم نامتناهی و مفهوم #نامحدود فرق میزاره
دلیلش اینه تو قرون وسطی نامتناهی فقط مخصوص خدا بود، جنبه قدسی و الوهیتی داشت ولی نامحدود به اموری میگفتن که معلوم نیست نامحدوده یا محدود، یه جورایی عقل ما
دیگه جواب نمیده، مثل شماره ستاره های عالم، یا مثلا امتداد جهان، درواقع اینا رو میگیم نامحدود، ولی ذاتا نامحدود نیستن بلکه عقل ما در فکر کردن بهش متوقف میشه
بهرحال دکارت میگه من با این نامتناهیه خیلی کار دارم و اینجاست که برهان علامت تجاری رو میخاد انشا کنه
بهرحال دکارت میگه من با این نامتناهیه خیلی کار دارم و اینجاست که برهان علامت تجاری رو میخاد انشا کنه
ولی قبلش میگه شما باید یه قضیه رو از من بپذیرید؛ و اون چیه؟
اینکه علت هر چیزی، واجد واقعیت‌های معلولشه (این بدیهیه)
ولی این یعنی چی؟
بطور کلی یعنی امکان نداره علت چیزی رو به معلول بده، که خودش اون چیز رو نداشته باشه
مثلا امکان نداره شما تخم سیب بکاری، ازش درخت البالو دربیاد
اینکه علت هر چیزی، واجد واقعیت‌های معلولشه (این بدیهیه)
ولی این یعنی چی؟
بطور کلی یعنی امکان نداره علت چیزی رو به معلول بده، که خودش اون چیز رو نداشته باشه
مثلا امکان نداره شما تخم سیب بکاری، ازش درخت البالو دربیاد
یا مثلا امکان نداره از ابر، به جای بارون (قطرات اب) گوریل بباره زمین
چون ابر درون خودش قطرات بارون رو به شکل پتانسیل داره
نمیتونه چیزی بیشتر از اونی که داره به معلولش بده
و از اینجا میفهمیم هیچ چیزی نمیتونه از عدم (یعنی عدم مطلق) بوجود بیاد چون عدم چیزی نداره که
چون ابر درون خودش قطرات بارون رو به شکل پتانسیل داره
نمیتونه چیزی بیشتر از اونی که داره به معلولش بده
و از اینجا میفهمیم هیچ چیزی نمیتونه از عدم (یعنی عدم مطلق) بوجود بیاد چون عدم چیزی نداره که
به معلولش بده
یا مثلا از اینجا میفهمیم هر چیز کاملی(تا هر حدی که کمال داره) نمیتونه از چیزی ناکاملتر از خودش بوجود بیاد و...
حالا دکارت میخاد برهان علامت تجاری یا مُهر صنعتگر رو ارائه بده
دکارت میگه:
یا مثلا از اینجا میفهمیم هر چیز کاملی(تا هر حدی که کمال داره) نمیتونه از چیزی ناکاملتر از خودش بوجود بیاد و...
حالا دکارت میخاد برهان علامت تجاری یا مُهر صنعتگر رو ارائه بده
دکارت میگه:
من تو ذهن خودم که میگردم میبینم مفهوم #نامتناهی رو میشناسم
ولی علت اینکه این مفهوم تو ذهن منه چیه؟
مثلا من مفهوم خورشید رو میشناسم، علت مفهوم خورشید (یا ایده خورشید تو سر من) چیه؟
یا عدمه!؟
که گفتیم عدم نمیتونه چیزی رو بوجود بیاره
یا خود منم
یا خود اجسام خارجی
ولی علت اینکه این مفهوم تو ذهن منه چیه؟
مثلا من مفهوم خورشید رو میشناسم، علت مفهوم خورشید (یا ایده خورشید تو سر من) چیه؟
یا عدمه!؟
که گفتیم عدم نمیتونه چیزی رو بوجود بیاره
یا خود منم
یا خود اجسام خارجی
یا مثلا من ایده‌ای از پری دریایی دارم
خوب علتش یا خود منم
یا از عدمه
یا اجسام خارجی و یا خدا و هر چی
بچه‌ها بحث از واقعیت خورشید یا پری دریایی نیستا
بحث از ایده یا مفهومشونه که ما میشناسیم
مثل مفهوم کوه دریا اژدها یا اصن مفهوم انسان درخت میوه یا مفهوم امکان ضرورت مکان زمان
خوب علتش یا خود منم
یا از عدمه
یا اجسام خارجی و یا خدا و هر چی
بچه‌ها بحث از واقعیت خورشید یا پری دریایی نیستا
بحث از ایده یا مفهومشونه که ما میشناسیم
مثل مفهوم کوه دریا اژدها یا اصن مفهوم انسان درخت میوه یا مفهوم امکان ضرورت مکان زمان
پس بحثِ شناخت مفهومه
دکارت میگه شما هزاران مفهوم مثل خورشید یا پری دریایی رو بگید، من میگم شاید علتش خودم باشم
همونجور که میتونم مفهوم اژدها رو تولید کنم
ولی تو خودم که میچرخم میبینم عه، مفهوم نامتناهی درون منه و اگر بگردم دنبال علتش
دکارت میگه شما هزاران مفهوم مثل خورشید یا پری دریایی رو بگید، من میگم شاید علتش خودم باشم
همونجور که میتونم مفهوم اژدها رو تولید کنم
ولی تو خودم که میچرخم میبینم عه، مفهوم نامتناهی درون منه و اگر بگردم دنبال علتش
میبینم علتش، عدم که نمیتونه باشه
اشیا خارجی هم که نمیتونن باشن (گرچه هنوز اشیا خارجی رو اثبات نکردیم که اصن وجود دارن؛ ندارن)
چرا خارجیات نمیتونن باشن؟
چون هیچکدوم نامتناهی نیستن و بالاتر گفتیم
علت باید خودش واجد واقعیت معلول باشه
مثلا ابر نمیتونه گوریل تولید کنه
فقط میتونه
اشیا خارجی هم که نمیتونن باشن (گرچه هنوز اشیا خارجی رو اثبات نکردیم که اصن وجود دارن؛ ندارن)
چرا خارجیات نمیتونن باشن؟
چون هیچکدوم نامتناهی نیستن و بالاتر گفتیم
علت باید خودش واجد واقعیت معلول باشه
مثلا ابر نمیتونه گوریل تولید کنه
فقط میتونه
بارون تولید کنه، چون فقط اینو درون خودش داره
پس علت نامتناهی شاید خود من باشم
ولی منم که نامتناهی نیستم چرا؟ سادست چون من میبینم نقصایی دارم
اصن کل تامل اول که شک میکردم
اون شک کردنه خودش دلیلی بر نقصه
پس منم نامتناهی نیستم
پس مفهوم نامتناهی فقط و فقط از یه طریق تو ذهن من اومده
پس علت نامتناهی شاید خود من باشم
ولی منم که نامتناهی نیستم چرا؟ سادست چون من میبینم نقصایی دارم
اصن کل تامل اول که شک میکردم
اون شک کردنه خودش دلیلی بر نقصه
پس منم نامتناهی نیستم
پس مفهوم نامتناهی فقط و فقط از یه طریق تو ذهن من اومده
چی؟ اینکه یه موجود نامتناهی تو ذهن من گذاشته باشتش
یعنی علت مفهوم نامتناهی، خودشم باید نامتناهی باشه، که این مفهوم رو تو سر من گذاشته
پس نتیجتا خدا (یا موجود نامتناهی) وجود داره
حالا چرا بهش میگن برهان علامت تجاری؟ یا مُهر صنعتگر؟
سادست
چون انگار مفهوم نامتناهی، مثل
یعنی علت مفهوم نامتناهی، خودشم باید نامتناهی باشه، که این مفهوم رو تو سر من گذاشته
پس نتیجتا خدا (یا موجود نامتناهی) وجود داره
حالا چرا بهش میگن برهان علامت تجاری؟ یا مُهر صنعتگر؟
سادست
چون انگار مفهوم نامتناهی، مثل
مُهریه که خود خدا، بر ذهن ما زده تا بگه من هستم(مثل کار یه صنعتگر که امضای کارشو میزنه زیر صنعتش)
میدونید مثل چی؟ خود دکارت میگه مثل نقاشی های #اپلیز که تا نقاشی رو میبینی، میگی عه، این فقط میتونه کار اپلیز باشه
پس دکارت بزعم خودش خدا رو اثبات کرده ولی اینجاست که جنجال ها شروع
میدونید مثل چی؟ خود دکارت میگه مثل نقاشی های #اپلیز که تا نقاشی رو میبینی، میگی عه، این فقط میتونه کار اپلیز باشه
پس دکارت بزعم خودش خدا رو اثبات کرده ولی اینجاست که جنجال ها شروع
میشه، چرا؟
تجربه گراها مثل هابز و گاسندی و حتی متکلم ها میریزن سرش که اقا جون داری اشتباه میزنی
چون ما میتونیم مفهوم نامتناهی رو از اشیا بدست بیاریم
خیلی سادست
من یه میز رو میبینم محدود یا متناهیه
با یه عملیات ذهنی، تناهی رو سلبش میکنم نامتناهی بدست میاد
مثلا ما ادم
تجربه گراها مثل هابز و گاسندی و حتی متکلم ها میریزن سرش که اقا جون داری اشتباه میزنی
چون ما میتونیم مفهوم نامتناهی رو از اشیا بدست بیاریم
خیلی سادست
من یه میز رو میبینم محدود یا متناهیه
با یه عملیات ذهنی، تناهی رو سلبش میکنم نامتناهی بدست میاد
مثلا ما ادم
بینا رو میبینیم، بینایی رو سلب کنی میشه نابینا
ما صداقتو میبینیم، با سلبش میتونیم ناصداقتی یا دروغگویی رو بدست بیاریم
دکارت میگه با این حرفا موافقم ولی در مورد نامتناهی اصلا اینجور نیست
چرا؟
ما صداقتو میبینیم، با سلبش میتونیم ناصداقتی یا دروغگویی رو بدست بیاریم
دکارت میگه با این حرفا موافقم ولی در مورد نامتناهی اصلا اینجور نیست
چرا؟
چون شما مثالاتون ایجابیه
و با سلبش به امری سلبی میرسید
مثلا بینایی امر ایجابیه
و کوری سلبیه
ولی تو مثالاتون، مفهوم متناهی سلبیه
درواقع حرفش اینه
با قیاس با مثالای شما باید گفت
واسه منم نامتناهیه که امر ایجابیه
و این متناهی بودنه که سلبیه
و با سلبش به امری سلبی میرسید
مثلا بینایی امر ایجابیه
و کوری سلبیه
ولی تو مثالاتون، مفهوم متناهی سلبیه
درواقع حرفش اینه
با قیاس با مثالای شما باید گفت
واسه منم نامتناهیه که امر ایجابیه
و این متناهی بودنه که سلبیه
یعنی چه جور؟
یعنی نامتناهی یعنی «تا بینهایت امتداد #داشتن»
و امر متناهی یعنی «تا بینهایت امتداد #نداشتن»
یعنی شما یه میز رو میبینی، که حد و حدودی داره
عملا باید بگی این میز تا بینهایت امتداد نداره 😁
پس نامتناهی امر واقعی یا ایجابیه
و متناهی یا حد و حدود داشتن چیز غیرواقعی
یعنی نامتناهی یعنی «تا بینهایت امتداد #داشتن»
و امر متناهی یعنی «تا بینهایت امتداد #نداشتن»
یعنی شما یه میز رو میبینی، که حد و حدودی داره
عملا باید بگی این میز تا بینهایت امتداد نداره 😁
پس نامتناهی امر واقعی یا ایجابیه
و متناهی یا حد و حدود داشتن چیز غیرواقعی
و سلبیه
😂
دکارت با این جواب (که از نظرم غلطه) انصافا نبوغ خودشو نشون میده
اما برهان دوم دکارتو بگذریم
بریم برهان سومش
برهان سومش همون برهان انسلمه
ولی دکارت مدعیه برهان انسلم مصادره به مطلوب داره و عقیمه، ولی برهان من کامله
اما واقعیت اینه دکارت اشتباه میکنه،
😂
دکارت با این جواب (که از نظرم غلطه) انصافا نبوغ خودشو نشون میده
اما برهان دوم دکارتو بگذریم
بریم برهان سومش
برهان سومش همون برهان انسلمه
ولی دکارت مدعیه برهان انسلم مصادره به مطلوب داره و عقیمه، ولی برهان من کامله
اما واقعیت اینه دکارت اشتباه میکنه،
عینا برهان انسلمو به یه شکل دیگه اورده
بحث این برهان چیه؟
قدیس انسلم یا دکارت فرقی نداره
میگن که:
من کلا ازت میخام یه چیزو فرض کنی چی؟
کاملترین وجود ممکن
انسلم میگه کاملترین وجود ممکن رو فرض کردی؟ ایول پس خدا وجود داره
عه؟
بحث این برهان چیه؟
قدیس انسلم یا دکارت فرقی نداره
میگن که:
من کلا ازت میخام یه چیزو فرض کنی چی؟
کاملترین وجود ممکن
انسلم میگه کاملترین وجود ممکن رو فرض کردی؟ ایول پس خدا وجود داره
عه؟
چی شد؟
ببینید حرف انسلم اینه من ازت خواستم بخاطر این سیبیل قدیسانه‌ی ما یه چیز رو فرض کنی
«کاملترین وجود ممکن»
و تا اینو فرض کنی یعنی واقعا وجود داره چطور؟
به این دلیل که کاملترین وجود ممکن اگر فقط تو ذهن تو باشه نشون میده تو کاملترین رو فرض نکردی
چون تو میتونستی یه موجود
ببینید حرف انسلم اینه من ازت خواستم بخاطر این سیبیل قدیسانه‌ی ما یه چیز رو فرض کنی
«کاملترین وجود ممکن»
و تا اینو فرض کنی یعنی واقعا وجود داره چطور؟
به این دلیل که کاملترین وجود ممکن اگر فقط تو ذهن تو باشه نشون میده تو کاملترین رو فرض نکردی
چون تو میتونستی یه موجود
کاملتر فرض کنی که هم تو ذهنت وجود داره و هم خارج از ذهنت
پس کاملترین وجود یا خدا، وجود داره
در مورد این برهان، بحثای زیادی شده
ولی کانت با اطمینان و با قطعیت کامل نشون میده که مشکل امثال دکارت و انسلم کجاست که چنین اشتباه مضحکی میکنن
پس کاملترین وجود یا خدا، وجود داره
در مورد این برهان، بحثای زیادی شده
ولی کانت با اطمینان و با قطعیت کامل نشون میده که مشکل امثال دکارت و انسلم کجاست که چنین اشتباه مضحکی میکنن
ایراد کانتو تو رشتو بعدی مینویسم
فقط اینکه دکارت از این پس میگه خدا وجود داره
و از بعد این، میره سراغ اشیای خارج از ذهن تا اونا رو اثبات کنه
فک کنم تا همینجا بسه
بزودی اعتراضات به حرفای دکارتو مینویسم
فقط اینکه دکارت از این پس میگه خدا وجود داره
و از بعد این، میره سراغ اشیای خارج از ذهن تا اونا رو اثبات کنه
فک کنم تا همینجا بسه
بزودی اعتراضات به حرفای دکارتو مینویسم
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
