Thread by @hafezshyrazi72

«یادم هست که اولین اعتراضات سیاسی در تهران سیزدهم شهریور در تپه‌های قیطریه و به دعوت گروهی از روحانیون و مشخصاً محمد مفتح آغاز شد تجمع و راهپیمایی بعد از نماز عیدفطر شروع میشد حوالی ساعت ده صبح آنجا بودیم و منتظر که نماز تمام شود و ما که چپ و معتقد به انقلاب سوسیالیسیتی بودیم /۱

به مردم بپیوندیم والبته هیچ مشکلی نداشتیم که با چادرمشکی آنجا حاضرشدیم»
هنگامیکه ملیحه محمدی درفوریه ۲۰۱۸ این سخنان را مینوشت کمابیش۵۰سال از پیدایش فن‌واژه ارتجاع سرخ و سیاه در سپهرسیاسی ایران گذشته بود شایدبهتر ازین نمیشد درونمایه آنچه راکه محمدرضاشاه چنین نامیده بود بازگو کرد/۲

یک زن کمونیست چادر مشکی بر سر میکند به دعوت یک روحانی شیعه لبیک میگوید و به جایی میرود که مسلمانان میخواهند نماز عیدفطر بخوانند تا به نمازگزاران بپیوندد و زیر رهبری روحانیت شیعه، شاه را سرنگون کند ما بدرستی نمیدانیم که آیا این کمونیست‌ها به مانند نمونه پاریس پشت سر حجت‌الاسلام/۳

نماز فطر را هم قربة الی‌الله اقامه کرده بودند یا نه. همین اندازه میدانیم که در این گردهمایی کمونیست‌ها و اسلام‌گرایان دست در دست هم نهاده بودند تا تیشه بر ریشه کیان و هستی این آب و خاک بزنند همانگونه که زدند
پیوند میان اسلام‌گرایان و کمونیست‌ها در ایران به سال ۱۲۹۹ و بنیانگذاری/۴

جمهوری سوسیالیستی ایران(جمهوری گیلان) بازمیگردد در آنسال نزدیک به همه کمونیست‌های شناخته شده ایرانی همچون حیدرعمواغلی، آوتیس میکائیلیان، میرجعفر جوادزاده (پیشه‌وری) به یک روحانی شیعه پیوستند تا نخستین جمهوری سوسیالیستی را در ایران برپاسازند ما میتوانیم پیوند میان اندیشه /۵

سرخ کمونیست‌ها و باورهای سیاه اسلام‌گرایان را در نزدیک به سرتاسر تاریخ سده گذشته ایران نشان دهیم برای نمونه برخورد حزب توده در کنار مسلمانان باورمندی چون مصدق و دیگر هموندان جبهه ملی به ترور کسروی میتواند همسوئی این دو گرایش را به نیکی بازنماید
شاید هنگامیکه خسرو گلسرخی /۶

یکی از تراژیکترین چهره‌های اندیشه سرخ در دادگاه خود را پیرو مولا حسین و مولا علی می‌نامید و در ناخودآگاهش خود را چونان زینب خواهر حسین ابن‌علی می‌پنداشت که در بارگاه یزید ابن‌معاویه فریاد دادخواهی سرداده بود هرگز نمی‌توانست بی انگارد که سخنانش به یک مانیفست سیاسی برای دو گروه /۷

بزرگ و پرهوادار مارکسیستی ایرانی یعنی حزب توده وسازمان اکثریت مبدل خواهدشد و سرنوشت آنان را در پی قدرتگیری اسلامگرایان رقم خواهدزد «بدین گونه است که در یک جامعه مارکسیستی، اسلام حقیقی بعنوان یک روبنا قابل توجیه است وما نیز چنین اسلامی را اسلام حسینی و اسلام علی را تأیید میکنیم»/۸

آنچه که در حکومت پادشاهی اتحاد ارتجاع سرخ و سیاه نامیده میشد زائیده یک ذهن بیمار همه دشمن‌پندار نبود برعکس آنچه که پیروان اندیشه‌های سرخ و سیاه چهل سال است به هم‌می‌بافند هراس شاه از کمونیسم برخاسته از پارانویا نبود از جنگهای ایران و روسیه تزاری بروزگار قاجار و زورگوئی‌های /۹

این همسایه شمالی اگر بگذریم تا آنجا که به‌نام #پهلوی بازمیگشت این همسایه کمونیست دوبار، یکبار در ۱۲۹۹ و دیگربار در ۱۳۲۰ به ایران لشگر کشیده بود و هر دوبار با به روی کار آوردن حکومتی دست‌نشانده در زیر سرنیزه ارتش سرخ (میرزا کوچک خان ۱۲۹۹ و پیشه‌وری ۱۳۲۴) تلاش کرده بود بخشی از /۱٠

خاک میهن را جدا کند از آن گذشته ایران با بزرگترین کشور جهان که ارتش‌اش حتی لرزه بر اندام امریکا و اروپا انداخته بود ۱۷۰۰ کیلومتر مرز داشت در درون کشور حزبی به راه افتاده بود با انبوه هموندان و هواداران که در خیابانهای تهران آشکارا زادروز استالین را به جشن می‌نشست و در /۱۱

روزنامه‌هایش گستاخانه از دولت ایران میخواست که نفت شمال را به شوروی ببخشد از همه اینها هراسناک‌تر برای شاه ولی این بود که این حزب گذشته از سازمانهای گسترده و تودرتوی سیاسی خود، سازمانی نیز از افسران ارتش داشت که ۶۰۰ افسر برجسته در همه رسته‌ها هموندان آن بودند و در سال ۱۳۲۴ دست/۱۲

به کودتایی نافرجام زده بودند که آنرا به نام “قیام افسران خراسان” می‌شناسیم
اگر رهبر کشوری با ویژگیهای ایران اینها را میدانست و باز هم از کمونیسم و کمونیست‌ها نمی‌ترسید جای آن داشت که او را دیوانه بنامیم هراس شاه از اسلام‌گرایان نیز برخاسته از نگاه درست او به تاریخ بود/۱۳

او که خود مسلمانی باورمند بود برخلاف کمونیستها نیروی ویرانگر روحانیت شیعه را شناخته بود ومیدانست که آنان حتی به‌روزگار پدرش که از پشتیبانی گسترده مردم و سرآمدان و اندیشه‌ورزان روزگارخود برخوردار بود هم توانسته بودند کشور را به آشوب بکشانند و هراسشان تنها ازچکمه‌های رضاشاهی بود/۱۴

چکمه‌هایی که واپسین شاه ایران نه میخواست ونه میتوانست درپای کند او همچنین دیده بود که یک روحانی واپسگرای خشک‌مغز چگونه توانسته بود درخرداد۴۲کشور را بهم بریزد پس ناگزیر بود با این نیروی هراس‌انگیزی که روشنفکران مشروطه از ترس آن به #رضاشاه پناه برده بودند کجدار و مریز کنار بیاید/۱۵

در جایی از آنان دلجویی کند و درجایی بر آنها بتازد با اینهمه او این اندازه تیزهوشی داشت که به روحانیانی چون بروجردی و شریعتمداری که خواهان دوری دین از سیاست بودند پروبال ببخشد و روحانیانی مانند خمینی را که در سودای حکومت بودند سرکوب کند بخش بزرگی از کمونیستهای ایرانی ولی چنانکه/۱۶

دیدیم، به‌زیر عبای همین آیت‌الله خزیدند و نردبانی شدند برای نشستن او بر ماه.
ولی اگر همین شورش واپسگرایانه خمینی برضدحق رای زنان و برابری دینی نمایندگان مجلس را درنظر بگیریم کمونیستها چه رفتاری درپیش گرفتند؟ بیژن جزنی آنرا“تضاد خلق با استبداد دربار به مثابه عمده‌ترین دشمن خلق”/۱۷

نامید یعنی از نگاه جزنی آن فرومایگانی که زنان را کتک میزدند و آتش بر کتابخانه‌ها و سینماها می‌افکندند و رهبرشان که همان روزها هم سکس با کودک شیرخواره را حلال میدانست“خلق”بودند حزب توده نیز در پی افت‌و‌خیزی چند برای خمینی نامه نوشت و پیام‌های او را در رادیوی خود بازخواند /۱۸

دو نیروی واپسگرای تاریخ نزدیک ایران، یعنی مارکسیسم و اسلامگرایی سرانجام توانستند حکومت پادشاهی را با کمک بیگانگان و پشتیبانی بی‌دریغ بی‌بی‌سی به‌ زانو درآورند این پیروزی بزرگ آنان را به هم نزدیکتر کرد اندکی پس از انقلاب اسلامی بخش بزرگتر فدائیان پشت به اپوزیسیون کرد و به همراه/۱۹

حزب توده با همه توان خود به پشتیبانی از دستگاه سرکوب و شکنجه رژیم اسلامی پرداخت حزب توده حتی تا به‌جایی پیش رفت که نوشت به صادق خلخالی در هرکجای ایران که نامزد انتخابات شود رأی خواهد داد کمونیستهای سرخی که گویا سخنان مارکس درباره افیون بودن دین را فراموش کرده بودند به‌ناگاه /۲٠

واژگان دینی را برای نوشته‌هایشان برگزیدند خمینی را امام خواندند سازمان اکثریت عاشورای حسینی را تسلیت گفت و حزب توده در روزنامه‌اش نوشت «کل یوم عاشورا کل ارض کربلا» تا روان خسرو گلسرخی در بهشت شادمان شود
در سال ۱۳۶۰ ولی رهبری سازمان اکثریت پیوند میان سرخ و سیاه را به چکاد /۲۱

تازه‌ای رساند این سازمان که رهبرانش رفتار زندان‌بانان رژیم اسلامی با دستگیرشدگان را از تجربه‌هایی چون سرکوب‌های ترکمن‌صحرا و کشتن رهبران ترکمن و همچنین کشتار مردم کردستان به نیکی می‌شناختند به هموندان و هوادارانش دستور داد همه مخالفان رژیم را به سپاه پاسداران و نهادهای امنیتی/۲۲

لو بدهند به همان کسانیکه به دوشیزگان زندانی پیش از اعدام تجاوز میکردند بدینگونه و از آن پس پیوند میان سرخ و سیاه دیگر تنها در پهنه نگرش سیاسی نبود سازمان اکثریت دست همکاری به‌دست سربازان گمنام امام زمان و اسدالله لاجوردی داده بود تا با یاری هم به شکار مخالفان بپردازند /۲۳

و بر رنگ سیاه سرکوب و اعدام و شکنجه، رگه‌ای سرخ نیز بپاشند./۲۴

علاقمندان میتوانند ادامه را در کانال تلگرام مطالعه فرمایند
t.me/KafeAndeshe