Thread by @EsatRevolutions

Gün geçmiyor ki Erdoğan'a oy vermek için bir sebep daha çıkmasın.

İzmirlilerin ülkedeki herkesin İzmir’e aşık olduğu, sevmediğini söyleyen herkesin de aslında İzmir’i kıskanan birer yobaz olduğunu sanma delüzyonu hiç bitmeyecek sanırım. Çok samimi söylüyorum, 60’tan fazla il gördüm ve Türkiye’de en sevmediğim ilk 5 şehirden biri İzmir gençler.

Bu Tunç Soyer beye de bir iş kapsamında bir çalışma yaptık geçen sene. En fazla 2 ayda bitmesi gereken iş tam tamına 10 ay sürdü. Süreçte maruz kaldığım saçmalıkları da katınca en son bir daha kendileriyle asla çalışmayacağıma dair söz vererek bitirdin işi. Öyle severim izmir’i.

Hiçbir önyargım veya siyasi artı/eksi bağlantım olmaksızın her partiden belediyeyle iş yaptım 15 senede. Tecrübelerime dayanarak konuşursam, çok rahatlıkla söyleyebilirm ki CHP belediyeleri en kötü çalışanlar. Ege Bölgesi insanı genel olarak rahat ve tembeldir zaten. E birleştir.

CHP İzmir belediyesi olunca muhattap, aman yarabbi, o ne saçma zulümmüş öyle. Ve bu arkadaş böyle bir Türkiye mi vaadediyormuş bize şimdi? Sağol, kalsın, ben almayayım. İzmir benim için nedir anlatayım mı? İzmirliler nasıl göründüklerini belki duymak isterler dışarıdan hem.

Öncelikle şunu çok rahatlıkla söyleyebilirim; İzmir, Türkiye’nin en bağnaz şehirlerinden birisi. Yozgat’la, Kastamonu’yla falan yarışır. Konya’yı net yener. Haricen “bağnaz” teriminin sadece mezhep dinleriyle ilgili bir kavram olduğunu sanacak kadar da cahildir birçok vatandaşı.

İzmirli birçok insan “İzmirlilik” diye bir kimliği taklit etmekten zamanla buna inanmış ve koca şehir devasa bir mahalle dizisine dönüşmüş komple. Öfkeli bakkal, asi hamburgerci gibi tiplemeler var her yerde. Hepsinin ortak yanı ise İzmirli olmanın ne olduğunu çözemediğim gururu.

Neticede de milyonlarca vatandaşı olan bir şehir, bir metropolden beklenmeyecek kadar köylü bir ruha sahip. Daha kötüsü ise bunu da ciddi ciddi samimiyet sanıyor burada yaşayan herkes. Oturup arkadaşınızla bir kafede konuşurken zart diye muhabbetinize dalma cüretleri var mesela.

Dalma nedeni ise genellikle o “İzmirlilik” ruhuyla bağdaştıramadıkları bir şeyi derseniz oluyor. Radikal konulardan bahsetmiyorum ha, gündelik konular bahsettiğim. Yani kendilerini çok aydın falan sanıyorlar ama ben gerçekten bu denli açık mahalle baskısını çok az yerde gördüm.

Mahalle dizisi tiplemesi gibi yaşayan bir ezikseniz ve gerçek bir karakteriniz yoksa İzmir’de az zorlanabilirsiniz, evet. Hani onlarla basmakalıp boktan konularda aynı düşünüyorsanız harikasınız. Ama zıt bir görüşünüzü duyarlarsa akbaba gibi tepenize çökebilir rastgele biri.

Böyle bir şehri orada doğmamışsa, memleketim diye sevmiyorsa kim neden sever hiç anlamıyorum. İzmirlileri zaten geçtim ama İzmirli olmayı İzmir öven insanlar bana çok uzun süredir pek bir işe yaramaz gelirler. Gerçekten sevilecek şehir değil çünkü. İnsanı değil, şehir de kötü.

Haricen bok gibi mutfak kültürlerinde her saçma yemeğe yeni bir isim verip onu yerlere göklere sığdıramamalarını falan zaten geçiyorum ama Ege Bölgesinin bile benim gördüğüm en kötü mutfağı sanırım İzmir’de. Ekmek arası ketçap sosis yiyip ekmeğini öven kimse bana mutfak demesin.

Bitirdim*

İzmirli olmayıp*

Ha güzel ne var? Güzel mezeler, güzel rakı, güzel sofra baya bol var. İçmeden çekemiyorum ben zaten İzmir’i, artık içemeyecek hale gelene kadar kalıyorum işim düşüp gittikçe de. 3 gün yani benim için İzmir. 4. günden itibaren günlerim kavga çıkarmamaya çalışarak geçiyor genelde.

Kavgacı biri de değilim ha, İzmir bunu yapıyor bana. Bir daha bir kafede yan masadan bir dalyarak uzanıp “Aaa köpekler sevilmez mi? İnsanlardan daha iyiler” falan derse peşinen söylüyorum dalarım. “SANA NE ULAN SİKİK ARKADAŞIMLA KONUŞUYORUM” cümlesi ağzıma 40 sefer gelip gitmez.