Thread by @ronvinke

Nou, here we go. Opa heeft zich ook maar even verdiept in "Cocuball". Ik ben toch aangenaam verrast door de verhalen over ons clubicoon of zoals Rooney zei: ‘de beste coach waar ik ooit mee heb gewerkt.’ #PSV

Ook in Phillips verhaal (net als bij Marsch) gaat het over flexibiliteit. Elkaars positie overnemen en door die positiewisselingen ruimte te creëren. Hij begon zelf natuurlijk als linksbuiten en veranderde in een van de beste verdedigende middenvelder die Nederland ooit had.

De hoofdregel: je zorgt eerst dat je de basisprincipes goed op orde hebt, voordat je extra dingen kunt doen. Voor sommigen houdt het dus op bij de basis, maar anderen kunnen uiteindelijk de momenten in het spel herkennen die kansen opleveren.

'Ik geloof in opbouwen tot ‘the final third’. Daarna moeten je creatieve spelers de kans krijgen om zich te uiten. Natuurlijk train je op de overlap en de combinatie, maar het draait ook om intuïtie de aanvaller. Dat is waarom zij op die positie staan, het is hun beslissing.'

Je ziet Cocu dan ook zelden meer aan de zijlijn opdrachten schreeuwen richting zijn spelers. Spelers zijn volwassenen die een zekere mate van controle over hun spel hebben. Hij heeft in zijn tijd bij Derby County ook zelden en plein public zijn spelers afgevallen.

Philip gaf bij Derby veel jeugd de kans, omdat sommige breinen in de Championship behoorlijk stroef bleken. Cocu kijkt naar de grote leermeesters: Michels en Van Gaal. Positiewisselingen, vloeiende combinaties en een zo breed mogelijk veld om gaten in de verdediging te creëren.

Of zoals The Athletic zegt: ‘At its best, the brand which fans are effectively calling “Cocuball” is a unique twist on the Total Football which made Holland one of the most feared footballing nations in the 1970s and beyond.’

Je ziet Cocu hand goed in zijn wedstrijd tegen Huddersfield Town (2-1) winst. De spitsen trekken allemaal een man de zestien in, het veld wordt breed gehouden en daardoor ontstaan gaten in middenveld.

Ook in deze counter is Cocus focus op een breed veld en afspeelmogelijkheden heel goed te zien. Doordat iedereen de noodzaak voelt om het veld breed te houden, creëer je een overtalsituatie.

Rooney kreeg een belangrijke rol. Hij ‘zag het spelletje’ en Veerman lijkt onze Rooney. Ik zie ook wel een hele mooie rol voor Boscagli, want 'middenvelders hoeven niet altijd uit te zakken. Soms moeten verdedigers het gewoon zelf oplossen in de combinatie. Door in te dribbelen.'

Verdedigend? Jaag je tegenstander de as in, want daar is de ruimte het kleinste. Zodra een speler zich op die as begeeft, wordt het net gesloten en de bal veroverd. Een iets meer afwachtende aanpak. Cocu is niet van de hoge druk, maar pressing vanuit de organisatie.

Het gaat om het maken van een compacte hoge lijn. Gevaarlijk tegen topclubs met onbetrouwbare verdedigers (letten jullie op PSV?). Het zorgt dat het veld horizontaal en verticaal klein blijft, dat je effectiever omschakelt en maakt combinatievoetbal praktisch onmogelijk.

Cocu lijkt dus een veel logischere opvolger van Van Nistelrooy dan Jesse Marsch, die toch een speelstijl aanhangt die we los lieten na Schmidt. Past ook beter bij de spelers. Cocu is niet meer de saaie Cocu van welleer, al zullen we geen revolutionair voetbal onder hem zien.