Read on Twitter
چرا پهلوی؟
طبق آمار و مستندات، ایران بهترین دوره اقتصادی و صنعتی خود را در دوران #محمدرضاشاه_پهلوی داشته است بطوریکه میتوان از آن بعنوان دوران طلایی از این منظر نام برد بگذریم از اینکه از نظر آزادیهای اجتماعی و فرهنگی هم دوران بی نظیری بود
اما چون به قول آرنت دروغ گویی از /۱
طبق آمار و مستندات، ایران بهترین دوره اقتصادی و صنعتی خود را در دوران #محمدرضاشاه_پهلوی داشته است بطوریکه میتوان از آن بعنوان دوران طلایی از این منظر نام برد بگذریم از اینکه از نظر آزادیهای اجتماعی و فرهنگی هم دوران بی نظیری بود
اما چون به قول آرنت دروغ گویی از /۱
مشخصه های حکومتهای توتالیتر است شاید برای برخی تشخیص حقیقت دشوار شود
حقیقت انکارناپذیر اینست که طی دهه‌های ۱۳۲۰ تا ۱۳۳۰ اندازه طبقه کارگر صنعتی همچنان روبه افزایش بود
در سالهای ۱۳۳۵-۱۳۲۰ تعداد کارگران در کارگاههای بزرگ صنعتی (با ده کارگر یا بیشتر) از چهل هزار به هفتادهزارنفر/۲
حقیقت انکارناپذیر اینست که طی دهه‌های ۱۳۲۰ تا ۱۳۳۰ اندازه طبقه کارگر صنعتی همچنان روبه افزایش بود
در سالهای ۱۳۳۵-۱۳۲۰ تعداد کارگران در کارگاههای بزرگ صنعتی (با ده کارگر یا بیشتر) از چهل هزار به هفتادهزارنفر/۲
افزایش یافت در بیست سال پس از آن، صنعتی‌شدن شتاب بیشتری گرفت و تعداد کارگران صنعتی در کارگاههای بزرگ صنعتی به‌طور چشم‌گیری از هفتادهزار به چهارصدهزار نفر افزایش یافت
در سال ۱۳۵۵ تقریباً ۱/۲۵ میلیون کارگر مزدبگیر در بخش تولید و فعالیتهای وابسته وجود داشت از جمله /۳
در سال ۱۳۵۵ تقریباً ۱/۲۵ میلیون کارگر مزدبگیر در بخش تولید و فعالیتهای وابسته وجود داشت از جمله /۳
هفتصدوپنجاه هزار نفر در صنعت، معدن و مشاغل وابسته و پانصدهزار نفر در بخش ساختمان اشتغال داشتند
در میان کارگران از لحاظ منزلت اجتماعی، امنیت شغلی و میزان دستمزد؛ کارگران شاغل در بیش از ۸۰۰ کارخانه بزرگ (با ۱۰۰ کارگر یا بیشتر) و در صنایع جدیدی همچون صنعت نفت، پتروشیمی، فولاد،/۴
در میان کارگران از لحاظ منزلت اجتماعی، امنیت شغلی و میزان دستمزد؛ کارگران شاغل در بیش از ۸۰۰ کارخانه بزرگ (با ۱۰۰ کارگر یا بیشتر) و در صنایع جدیدی همچون صنعت نفت، پتروشیمی، فولاد،/۴
ماشین‌سازی و تولید محصولات صنعتی برای جایگزینی واردات و حمل‌ونقل در رأس هرم، طبقه کارگر قرار داشتند اعضای این «اشرافیت کارگری» که تا سال ۵۵یک سوم نیروی کار را تشکیل میدادند دستمزدی معادل پنج برابر دستمزد کارگران صنعتی دریافت میکردند در سال ۵۵ دستمزد واقعی دو برابر سطح دستمزدها /۵
در سال ۴۸بود و در سال ۵۷ قدرت خرید کارگران شاغل در کارخانه‌های بزرگ صنعتی ۵۰٪ بیشتر از سال ۵۳ بود پس از تصمیم دولت در سال ۱۳۴۲ مبنی بر اجازه تشکیل اتحادیه‌های کارگری زیرنظر وزارت کار تعداد آنها از ۱۶ اتحادیه در سال ۱۳۴۳ به ۵۱٩ اتحادیه در سال ۱۳۵۱ افزایش یافت /۶
📚 منابع:
طبقات اجتماعی، دولت و انقلاب در ایران، احمد اشرف و علی بنوعزیزی، ترجمه سهیلا ترابی فارسانی، تهران، انتشارات نیلوفر، ۱۳٩۳، ص ۱۰۲-٩۸.
«پایان»
طبقات اجتماعی، دولت و انقلاب در ایران، احمد اشرف و علی بنوعزیزی، ترجمه سهیلا ترابی فارسانی، تهران، انتشارات نیلوفر، ۱۳٩۳، ص ۱۰۲-٩۸.
«پایان»
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
