ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΜΙΛΕΣΗΣ, ο συγγραφέας που εξηγεί στο "Φως" την προέλευση της λέξης "γάβρος":
"Είναι λογοτεχνική. Οι δημοσιογράφοι στις αρχές του εικοστού αιώνα ήταν λογοτέχνες και τους ανέθεταν να γράφουν άρθρα για τον Πειραιά. Εκείνη την εποχή συνωστίζονταν στο λιμάνι χιλιάδες παιδιά,
χαμίνια. Οι πολύτεκνοι δεν μπορούσαν να θρέψουν πολλά στόματα και τα παιδιά αναζητούσαν μια πόλη που θα τους έδινε ευκαιρίες. Και ποια πόλη ήταν τότε το "Ελ Ντοράντο"; Ο Πειραιάς. Με το λιμάνι και τη βιομηχανία. Υπήρχε παιδική εργασία. Από ηλικία 6 χρόνων δούλευαν στα
υφαντουργεία, στα νηματουργία, την ελαιουργία, τη βιοτεχνία και το θεωρούσαν φιλανθρωπία να προσφέρουν δουλειά σε παιδιά. Από εκεί γεννήθηκαν και οι μπακαλόγατοι, τους περιμάζευαν από τα λιμάνια, από τα καφάσια όπου κοιμόντουσαν, από τις ψαροκασέλες. Από εκεί βγήκε η έκφραση
ψαροκασέλα, από τα άδεια κιβώτια του λιμανιού. Τους προσέφεραν εργασία, στέγη, φαγητό στα μπακάλικα. Αυτά τα χιλιάδες παιδιά ήταν ένα εντυπωσιακό θέαμα. Όποιος ερχόταν με το πλοίο στον Πειραιά έβλεπε χιλιάδες φτωχά περιπλανώμενα παιδιά. Γι’ αυτό ο Πειραϊκός Σύνδεσμος είχε σχολές
απόρων παιδιών. Γι’ αυτό υπήρχαν στον Πειραιά τα ορφανοτροφεία, το Χατζηκυριάκειο που ήταν θηλέων και το Ζάννειο που ήταν αρρένων. Στους λογοτέχνες δεν άρεσε η έκφραση "αλητόπαιδες", ούτε "χαμίνια" που τους έλεγε ο Ι. Μ. Παναγιωτόπουλος. Τα αποκάλεσαν γάβρους γιατί ήταν μικροί
γαβριάδες. Ο γαβριάς ήταν ο μικρός ήρωας των "Αθλίων" του Βίκτωρος Ουγκώ. Και φορούσε τραγιάσκα, όπως τα μικρά παιδιά του Πειραιά. Και με τα χρόνια ο γαβριάς έγινε γάβρος. Αν ψάξουμε τις προπολεμικές εφημερίδες έως το 1939, όλα τα παιδιά του Πειραιά τα έλεγαν γαβριάδες. Δεν θα
έβγαινε, εξάλλου, η έκφραση από το ψάρι γάβρος, επειδή έτρωγαν αυτό το φτηνό ψάρι. Τότε δεν τον έλεγαν γάβρο, αλλά αντζούγια. Δεν είχαν ψυγεία να τον διατηρήσουν και τον έβαζαν στο αλάτι και τον έκαναν αντζούγια. Μιλάμε για μεγάλους συγγραφείς που έγραφαν άρθρα για τον Πειραιά.
Και για να περιγράψουν την κατάσταση στο λιμάνι, έγραφαν για τους μικρούς γαβριάδες και έμεινε ο χαρακτηρισμός γαβριάς για όλους τους Πειραιώτες. Απλά μεταπολεμικά έγινε παραφθορά και το γαβριάς έγινε γάβρος". #Red_White#Olympiacos#StefanosMilesis
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
Ο Αντόνιο Κορδόν μιλάει για τη "Metodo Cordon" (μέθοδος Κορδόν):
"Oι ποδοσφαιριστές δεν είναι απλώς άνθρωποι που κερδίζουν πολλά χρήματα. Έχουν ανησυχίες και απογοητεύσεις. Ο κόσμος έχει συνδυάσει την παρουσία ενός αθλητικού διευθυντή με τις μεταγραφές και μόνο. Αλλά σε ό,τι με
αφορά, αυτό δεν είναι το ζητούμενο, ούτε το πιο σημαντικό. Οι μεταγραφές είναι μόνο ένα κομμάτι των υποχρεώσεων ενός αθλητικού διευθυντή, αλλά δεν είναι το πιο σημαντικό. Ένας αθλητικός διευθυντής οφείλει να συνδυάζει κι άλλα στοιχεία και να ελέγχει κι άλλες πτυχές ενός
ποδοσφαιρικού πρότζεκτ. Πρέπει να γνωρίζει όλα όσα συμβαίνουν σε καθημερινή βάση, σε όλο το οικοδόμημα του συλλόγου. Στην ακαδημία, να ελέγχει τα μηνύματα που λαμβάνουν οι παίκτες από το πλάνο και την κατεύθυνση που παίρνουν, να ελέγχει την προετοιμασία, τα ταξίδια, τις ομιλίες,
"Έχω πολλές συμβουλές για όλους τους παίκτες. Μπορώ να συμβουλέψω κάθε παίκτη που έχει την ευκαιρία να παίξει σε μεγάλες οικογένειες συλλόγων, όπως ο Ολυμπιακός, η Φενέρμπαχτσε, η Γαλατασαράι, η Ζβέζντα και η Παρτιζάν. Είναι μια πραγματικά
εκπληκτική εμπειρία, ειδικά στο βόλεϊ και στα άλλα αθλήματα. Νομίζω ότι ο Ολυμπιακός έχει πάνω από 20 διαφορετικά τμήματα του αθλήματος, ενώ σε σημαντικούς και μεγαλύτερους αγώνες έρχονται και οι ποδοσφαιρόφιλοι. Η ατμόσφαιρα είναι πραγματικά εκπληκτική και συνιστώ σε όλους να
νιώσουν αυτή τη γοητεία, αυτό το συναίσθημα, να δουν πώς ζητωκραυγάζουν και αγαπούν τον σύλλογο. Η Ελλάδα είναι λίγο πιο κοντά σε εμάς σε νοοτροπία, ενώ επίσης είναι και το ίδιο συναίσθημα με την Κωνσταντινούπολη και τη Φενέρμπαχτσε. Πέρασα πέντε χρόνια εκεί, είναι πραγματικά μια