Thread by @Ayhan2023Aytunc

Siyonist Rothschild hanedanı Osmanlı'yı ancak içerden satılık örgüt yardımıyla sızarak yıkıp, filistinde ancak böylece bir yahudi devleti kurabileceklerini kanaat getirdiler.

Bunun için yahudilerin son derece saygı duyduğu Teodor Hertzel ile bir olup "ittihat ve terakki" cemiyetini kurdurttu.

Bu cemiyet bir kaç sözde Osmanlı subayından oluşan bir İHÂNET yuvası idi.

Siyonizm Devlet-i Aliyye'yi savaş ile yenemeyeceğinin farkındaydı.

Çünkü yahudiler o zamanlar vatansız haliyle orduya sahip olmayan dağılmış insanlardı.

Bunum farkında olan Rothschild Sultan Abdülhamid Han'ın huzurına varıp ona filistine girmeleri için izin vermesini istedi.

Sultan Abdülhamid Han ona defol ey sefil diyerek kovdu.

Sultan Abdülhamid hanı devirmek için çalışan ihtilal komitesinin gizli üyelerinden biriside
M.kemal'dir.

Ama son derece derinden çalıştığını dagobert von Mikusch" Mustafa Kemal" adlı biyografi eserinde Şöyle anlatıyor.

İ

"Gizli çalışmak konusunda mason locaları, özellikle Selanik'te bulunan İtalyan büyük doğu locası çok elverişli bir paravan oldu.

Liberal mason localarında destek buldular, toplantılarını orada yaptılar.

Birçok yandaşları zaten masondu örgüte alınacak adayın seçiminde sınama yöntemi kullanılıyor ve masonların gizli yürütülen haberleşme kanalları sayesinde Istanbul'la,hatta padişahın sarayının içindekilerle sürekli bağlantı sağlanıyordu.

Örgütlenmede Mason locaları model alınmıştı.

Örgüte kabul edilme uzun uzadıya sınanmalar ve bir hayli gözetlenmeden sonra olabiliyordu. S,54

Mikusch; M.kemal, bütün bu çalışmalarda geri planda kalmaya dikkat ediyordu.

Ne var ki, bütün dikkatine rağmen, faaliyetleri İstanbula ulaşmıştı, Bundan haberdar olan M.kemal süratle Yafa' daki karargaha dönmüştü Kendisini koruyan lütfi bey, emrindeki M.kemalin izinsiz ayrılmadığını söyleyince paçayı kurtarmıştı.

Mikusch; M. kemal bundan sonraki günlerde daha kurnazca hareket etti.

Hicbir eyleme kalkışmadığı gibi, adını nahoş biçimde hatırlatabilecek her şeyden kaçındı
"S,56.

İhtilal komitesi sonunda 1908 temmuzda harekete geçip Abdülhamid hanı devirmişlerdi.

M.kemal yinede şuurlu bir şekilde geri planda kalmaya devam etti.

Mikusch şöyle diyor"Akşam üzeri Selanik'te Olimpos palas oteli'nin önündeki geniş alanda, büyük bir kalabalık toplanmıştı.

Otelin balkonunda jön Türk subaylarından bir grup yer almıştı. Aralarında m.kemal de vardı; yine her zamanki gibi suskun, sakıngandı, genel coşkudan pek etkilenmemiş gibiydi.

Devrimci olan 24 yaşındaki Enver öne çıkıp bir konuşma yaptı." S,68..

YİNE BU SÜREÇTE M.Kemal'in 3'üncü Ordusu, Bulgar, Yunan, Sırp Yahudi ve ermeni çetelere Sultan Abdülhamid'i içeriden vurmaları için 160 Mavzer ve 200 Martin tüfek dağıttı..

Taşnak lideri Ruben, 1908'deki meşrutiyetle birlikte anayasal rejimi savunmak için Ermeni toplumunun harekete geçmesini sağlamak üzere İstanbul'a gelmişti.

Ermeniler tüm gücüyle çalınan çanlar aracılığıyla kiliseye çağrıldı.

‘Yoldaşlarımız sokaklarda koşturarak halkı kilisede toplanmaya çağırıyordu.

Kalabalık gitgide çoğalırken ben de gönüllü yazılmak isteyen gençler arasında bir toplantı düzenledim; hepsi de ateşli savaşçıların ruhuna sahipti.

İçlerinden bir tanesinin,İstanbul'daki ayaklanmayı bastırmak için dövüşmeye yemin etmiş 140 adamı vardı. Bir tanesi de polis şefi tarafından olmak kaydıyla birçok söylev verildi.

Toplantının sloganı,'Parlamentoyu koru, hükümetimize güven, devrim merkezi SELANİK'i destekle ve orduya yardım et' idi.

Kendiliğinden ve bir anda oluşan bu sadakat gösterisi karşısında,İttihatçı liderlerden biri 'Fevkalade.Ermeniler tek vücut halinde meşrutiyetin yanında.

Adeta devletin bir parçası gibiler, diğer bütün parçaları da peşlerinden çekiyorlar' diye haykırmıştı.

Ayrıca İttihatçıların temsilcisi, Selanikli parti şeflerinin isteksizliğine rağmen, kendi inisiyatifiyle birkaç yüz gönüllüye dağıtılmak üzere 160 mavzer ve 200 martin ile yeterli cephaneden oluşan silah yardımı sağladı"

Kaynak:

Ruben,Hai Heghapokhakani Me Hushere

(Ermeni Devrimcilerinin Anıları,Cilt 6, Karsen Polis 1909 (1909'da Kars'tan İstanbul'a) (Los Angeles;Horizon,1951) pp 261-73)