Thread by @SARBAZEH_VATAN1

#تاریخ_پیدایش_اسلام
#خاستگاه_اسلام

                «قسمت ششم»

 🔴  (دروغی بنام «تاریخ هجری»)

با درودی مجدد خدمت هم میهنان گرامی باید عرض کنم که این بخش بسیار مهم و در عین حال جذاب است،مهم از این جهت که با سند معتبر قصد بررسی

(۱)

ادعایی بدون سندیت رو داریم و جذاب از اون لحاظ که معمای بزرگی قراره در ذهنتون حل بشه که شاید سالها دغدغه ذهنیتون بوده.
اینجا به اهمیت نکته ای که در پیشگفتار عنوان کردم پی میبرید که گفتم بررسی پیدایش تاریخ اسلام بدون داشتن اطلاع از جریانهای مسیحی و مسیحیت در ایران امری محاله

(۲)

ما پیشتر دیدیم که مسیحیت در اواخر دوران حکومت ساسانی چقدر در ایران گسترش پیدا کرده بود که حتی تا دربار خسرو پرویز نفوذ کرده بود، از همسران خسرو تا وزیر دربار و گابریل سینجاری پزشک مخصوص خسرو پرویز و... همه مسیحی بودند به علاوه دیدیم که بخاطر کوچهای اجباری اعراب مسیحی به

(۳)

داخل ایران توسط شاهان ساسانی که به مدت ۴۰۰ سال ادامه داشت اکثر این اعراب مسیحی نسل‌های بعدیشون رسماً ایرانیانی محسوب میشدند که اصالتی سامی( یا عرب) داشتند که همچنان خود رو به چشم تبعیدشدگان می‌دیدند و ناراحت از ظلمی که در حق اجدادشون شده بود.
با از هم گسستگی حکومت ساسانی،

(۴)

عقب نشینی هراکلیوس از سرزمینهای بین النهرین و در نهایت واگذاری حکومت این مناطق به همپیمانان عرب بیزانس، تاریخ این منطقه دگرگون شد.هرچند که عربها به عنوان دست‌نشانده رومیان و تحت عنوان موالی محلی اونها که به زبان لاتین Federati و به زبان محلی «قریش» نامیده می‌شدند در منطقه

(۵)

حکومت میکردن ولی عدم حضور واقعی رومیان ، به قدرت گیری روز افزون حاکمان عرب و استقلالشون منجر شد.
از اون طرف نبود قدرت سیاسی _نظامی در ایران بخاطر شکست از روم‌ و فروپاشی سیستم حکومتی به اعراب مسیحی داخل ایران که تعدادشون هم بسیار زیاد بود این امکان رو داد تا در جای جای

(۶)

مناطق ایران دست به قیامهای متعدد بزنند و با اعراب همکیش خودشون در سرزمینهای عربی(میانرودان) همسو بشن
همین امر به گسترش بسیار سریع سرزمینهای تحت نفوذ عربها در داخل ایران انجامید( چیزی که بعدها تاریخ نویسان اسلامی به دروغ از اونها با نام جنگهای پیروزمندانه سپاه اسلام علیه

(۷)

ایرانیان یاد کردند.)
عربها این موقعیت تاریخی و اوج گیری قدرت خودشون رو مدیون پیروزی هراکلیوس در سال ۶۲۲ میلادی در منطقه ارمنستان بر سپاه ایران میدونستن به همین دلیل هم سال شکست ایرانیان در ارمنستان ، به سرآغاز تقویم تاریخ عربی مبدل شد و این تقویم در دو سده اول قدرت گیری

(۸)

عربها در کنار تقویم میلادی ، به همین نام یعنی سالنامه عربی خوانده میشد. اما ما این واقعیت رو از کجا بهش پی بردیم؟ از پیدا شدن کتیبه هایی که مربوط به زمان حکومت معاویه و عبدالملک مروان بوده.
حالا چرا این تاریخ عربی در سده های بعدی به تاریخ هجری تبدیل شده چیزیه که الان

(۹)

قصد داریم بهش بپردازیم .
قبلش به توضیحی بدم که چرا زمان خوندن این مطالب بعضاً گیج یا سردرگم میشیم ، به این دلیله که ما تمام اطلاعاتمون از تاریخ اسلام محدود هست یا به منابع موجود اسلامی و یا به شنیده هایی که از کودکی در مغزمون فرو شده.
که هیچ کدومشون سندیت و اعتبار تاریخی

(۱۰)

ندارن. دقت کنید دوستان اصلا این پژوهشها به این خاطر شروع شد که مشخص شد منابع اسلامی که قرن‌ها به عنوان مآخذ از اونها استفاده میشد و به اونها استناد میشد خودشون سندیت و اعتبارشون زیر سواله، حالا مطالبی که دارم به ترتیب زمانی خدمتتون ارائه میکنم بر پایه یافته های باستانشناسی

(۱۱)

کتیبه شناسی و سکه شناسی و .... هست
یعنی کشفیاتی که خودشون سند معتبر تاریخی بحساب میان و دیگه نقل قول و روایات اشخاص مجهول نیستن.
حالا با علم بر این مسئله بریم با هم کتیبه سنگی که بدستور « معاویه» نوشته شده و در کاوشهای باستانشناسی کشف شده رو مورد بررسی قرار بدیم.

(۱۲)

طبق ادعای مورخین اسلامی در زمان معاویه سالها از هجرت پیامبر اسلام میگذشته و تاریخ رسمی اعراب تاریخ هجری بوده .
بررسی این کتیبه از چند جهت برای درک تاریخی این دوران حائز اهمیته.
دلیل اول: بر طبق متن نوشته این کتیبه
عربها خراج گذار (مالیات دهندگان) امپراتوری روم معرفی شدند.!

(۱۳)

بنابر این، این کتیبه سندیست بر رد ادعای کذب مورخان اسلامی، چراکه اگه غیر از این بود دلیلی برای ذکر تاریخ رومی و نام بردن از سال بنیانگذاری امپراتوری روم وجود نداشت و باید تاریخی که در کتیبه نوشته شده به تاریخ هجری نوشته میشد اما ما مشاهده میکنیم که در کنار تاریخ رومی

(۱۴)

از تاریخ عربی نام بده شده نه هجری (یعنی سال ۴۲ عربی).
سال اشغال بیت المقدس توسط رومیان مصادف است با سال ۶۳/۶۴ پیش از میلاد. با در نظر گرفتن این اختلاف سالی، سال یاد شده در کتیبه یعنی ۷۲۶ بنیانگذاری امپراتوری روم برابر میشه با سال ۶۶۳ میلادی. حالا اگه ما عدد ۴۲ (سال نامبرده

(۱۵)

شده در کتیبه) رو از سال میلادی کم کنیم مصادف میشه با سال« ۶۲۲» میلادی !! بینگوووو...
یعنی همون سال پیروزی هراکلیوس بر خسرو پرویز که پیشتر گفتیم اعراب اون رو مبدأ تاریخ عربی قرار داده بودند.
حالا وقتی مبداء تاریخ عربی رو با هجری مقایسه میکنیم هردو یک سال هستن ولی یکیش فقط

(۱۶)

در کتابهای مورخین اسلامی وجود داره و اثری در واقعیت ازش وجود نداره( تاریخ هجری) و دیگری در منابع اسلامی وجود نداره ولی در دنیای واقعی مستند و معتبره. جالب اینجاست که ما در اینجا هنوز با سالنامه خورشیدی روبرو هستیم نه سال قمری !! و ما میدونیم که سال خورشیدی مبنای سالنامه

(۱۷)

ایرانیان و رومیان بوده نه اعراب .
و از همه جالبتر اعراب خراجگذار روم معرفی شدند یعنی رو شدن دروغی دیگه از ادعای مورخین اسلامی. تا همینجاش شواهد اونقدر واضح هستن که پی به میزان بی اعتباری این منابع اسلامی ببرید ولی ما اکتفا نمی‌کنیم و باز ادامه میدیم تا بیشتر و بیشتر ذات

(۱۸)

فریبکارشون رو آشکار کنیم.
دلیل دوم: در این کتیبه معاویه با عنوان « عبدالله » خطاب شده. این عنوان به معنی «خادم خدا» ، لقب تمامی حاکمان مسیحی بوده و به عنوان نام شخص شناخته نمیشد( یعنی عبدالله صفت و لقب بوده نه نام یک شخص)
دلیل سوم: در این کتیبه از سال عربی نام برده شده

(۱۹)

نه سال هجری و این به این مفهومه که در این دوران تقویمی بنام «هجری» هنوز وجود نداشته.
حالا با این اطلاعات باید از مسلمین معتقد پرسید که چطور در کتب تاریخی اسلامی ادعا شده که در دوران معاویه امپراتوری روم نابود شده بوده و یا به رسمیت شناخته نمی‌شده و اعراب استقلال داشتند؟

(۲۰)

پس چرا الان طبق گفته این کتیبه خراج گذار روم معرفی شدند؟ پس روم همچنان در قدرت بوده و این مورخین اسلامی طبق مستندات موجود، تاریخ رو تحریف کردند.
حالا بیایم ببینیم که علم سکه شناسی به عنوان یک مکمل تاریخ نگارشی از چه میزان اهمیتی در پروژه های باستانشناسی و پژوهشی برخورداره

(۲۱)

برای کشف وقایع سده آخر دوران ساسانی و سده اول حکومت عربی ما مجبوریم به روشهایی به غیر از کنکاش در وقایع‌نگاری این دوران دست بزنیم چراکه به دلیل فقدان فرهنگ گزارشی و نگارشی در این دوران ، منابع و مستندات معتبر باقی مانده از اون دوران بسیار محدوده.
ما بسیاری از رویدادهای این

(۲۲)

دوران رو میتونیم از روی متنهای رومی و یا عربی ( سریانی) به شکل گزارش جنگها و یا رنج نامه های عربهای مسیحی، در زمانی که مورد ظلم و ستم ساسانیان واقع میشدن مشاهده کنیم.مثل شهیدنامه های نصرانی که به زبان های سریانی و یونانی بجا موندن.
با کمک گرفتن از علم سکه شناسی در سده های

(۲۳)

گذشته ، برای روشن شدن نکات مبهم تاریخ این دوران ، تاریخ شناسان موفق به کشف روشی شدن که حقایق بسیاری رو برای ما آشکار می‌کنه.یکی از این دانشمندان که بیش از چندین دهه از کارش رو در زمینه باستان شناسی و سکه شناسی سپری کرده ، فولکر پپ شرق شناس آلمانیه که در کتابش « از اوگاریت

(۲۴)

به سامرا» تحقیقاتش در زمینه سکه های بجا مونده از دوران ساسانی و حاکمان اولیه عرب رو به تفصیل بیان کرده.
این علم در جهت فهمیدن مقولات سیاسی و اجتماعی و حتی سایر علوم مانند پزشکی در دوران باستان به پژوهشگران تاریخ و باستان شناسان کمک شایانی کرده.
ضرب سکه فی نفسه

(۲۵)

نشان از ثبات سیاسی یک حکومت بشمار میره.حاکمان با رواج مسکوکات،در واقع مهر خود رو بر حاکمیت سیاسی در یک مقطع زمانی می‌زدند.
تاریخ ،محل و نوشته های حک شده بر مسکوکات اطلاعاتی رو به ما میدن که با تصویر فتوگرافی در زمان ما قابل مقایسه است.

(پایان بخش ششم)
سپاس از همراهیتون

(۲۶)

در پایان نظر شما رو به دیدن کتیبه معاویه جلب میکنم