Κατά την Μάχη της Ιψού (301 π.Χ.) οι ινδικοί ελέφαντες του Σελεύκου Α' χάρισαν τη νίκη στους Συμμάχους έναντι του Αντίγονου Α'.
Η κατοχή των ελεφάντων, όμως, συνδέεται με μία άγνωστη (και όχι ευχάριστη) περιπέτεια του Σέλευκου στην Ινδία ...
(1/14)
H άνοδος του Σέλευκου Α' Νικάτορα άρχισε παραδόξως στην Ινδική με την Μάχη του Υδάσπη το 326 π.Χ.
Το 321 π.Χ. ορίστηκε ως Σατράπης της Βαβυλωνίας κατά τη Διανομή του Τρισπαράδεισου.
Η συμφωνία αυτή δεν κράτησε εξαιτίας της φιλοδοξίας του Αντίγονου Α' του Μονόφθαλμου.
(2/14)
Όταν ο Αντίγονος Α' εκστράτευσε στην Αίγυπτο κατά του Πτολεμαίου, ενός άλλου επίδοξου Επίγονου, το 306 π.Χ., ο Σέλευκος Α' επέκτεινε την αρχή του στις ανατολικές εσχατιές της αυτοκρατορίας του Μεγάλου Αλεξένδρου.
Το 304 μ.Χ. ήταν έτοιμος για μια εκστρατεία στην Ινδική.
(3/14)
Oι Σατραπίες της Ινδικής (Γάνδαρα, Αραχωσία, Πενταποταμία, Παραπομισάδες) είχαν παραμεληθεί επικίνδυνα λόγω των εμφύλιων εριδών.
Ο Πείθων του Αγήνορα είχε οριστεί ως Αντιβασιλέας της Ινδικής από τον Μέγα Αλέξανδρο και επιτηρητής των τοπικών ηγεμόνων (π.χ. Πώρος).
(4/14)
Όμως, ένας άλλος Πείθων, ο Σατράπης της Μηδίας, στασίασε το 317 π.Χ.
Ο Πείθων του Αγήνορα εκστράτευσε εναντίον του στασιαστού και απογύμνωσε την Ινδική από τα ελληνικά στρατεύματα.
Εν τω μεταξύ, ένας ανερχόμενος Ινδός ηγεμών εξαπέλυσε ένα αντάρτικο κατά των Ελλήνων.
(5/14)
Ονομαζόταν Chandragupta Maurya (ή Σανδρόκοτος στα Ελληνικά) και θα αναδεικνυόταν σε έναν θρύλο της Ινδικής Ιστορίας.
Ο Σανδρόκοτος, λοιπόν, νίκησε και φόνευσε τους δύο τοποτηρητές του Πείθονα στην Ινδική, Νικάνορα και Φίλιππο, υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες μετά το 317 π.Χ.
(6/14)
Όταν ο Σέλευκος Α' εισέβαλε στην Ινδική, ο Σανδρόκοτος υποχώρησε λόγω της συντριπτικής υπεροπλίας του πρώτου.
Όμως ο δεύτερος κατείχε έναν άσσο στο μανίκι του - τον Chanakya ή "Μακιαβέλι της Ινδίας".
Αυτός δήλωσε το αμίμητο ρητό "ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος".
(7/14)
Το αντάρτικο του Σανδρόκοτου καταπόνησε τον Σέλευκο Α', ο οποίος μαχόταν εναντίον "φαντασμάτων της νύχτας".
Εν τω μεταξύ, ο Αντίγονος Α' είχε ανακάμψει από την ήττα του στην Αίγυπτο και ετοιμαζόταν πυρετωδώς στην Μικρά Ασία για το final showdown με τους άλλους Επιγόνους.
(8/14)
Ο Σέλευκος Α' επειγόταν για μια έξοδο από το αδιέξοδο ...
Συμφώνησε, λοιπόν, να παραχωρήσει τις Σατραπίες της Ινδικής και Γεδρωσίας στον Σανδρόκοτο εις αντάλλαγμα μιας ειρήνης.
Παραχώρησε, δηλαδή, το σημερινό Βαλουχιστάν, Νότιο Αφγανιστάν και Πακιστάν στον Σανδρόκοτο!
(9/14)
Η μεγαθυμία του Σέλευκου δεν σταμάτησε εκεί.
Σύμφωνησε να παντρέψει την κόρη του, Βερενίκη, με τον Σανδρόκοτο - ένα σκάνδαλο την εποχή εκείνη!
Εις αντάλλαγμα, ο Ινδός του χάρισε 500 ινδικούς ελέφαντες.
Ο Σέλευκος γνώριζε καλά την αξία τους από την Μάχη του Υδάσπη.
(10/14)
Ενδεικτικά, ο Ράτζα Πώρος είχε παρατάξει 150 τέτοια μεγαθήρια κατά την αιματηρή εκείνη μάχη!
To 304 π.Χ. υπεγράφη η συνθήκη ειρήνης η οποία επισφραγίστηκε με τον δυναστικό γάμο.
Ο Μεγασθένης απεστάλη στην αυλή του Σανδρόκοτου ως πρεσβευτής, όπου υπηρέτησε επί 4 έτη.
(11/14)
Tρία έτη μετά, ο Σέλευκος Α' παρέταξε τους 500 ινδικούς ελέφαντες του στην Μάχη της Ιψού.
Ο Δημήτριος Α' Πολιορκητής, ο επιφανής υιός του Αντίγονου Α', συνέντριψε το δεξιό κέρας των Συμμάχων με το ιππικό του αλλά, παρορμητικός γαρ, παρασύρθηκε σε μια μάταια καταδίωξη.
(12/14)
Όταν επιχείρησε να επιστρέψει στο πεδίο της μάχης υπέρ του δοκιμαζόμενου πατέρα του, οι ελέφαντες του Σέλευκου Α' ύψωσαν ένα αδιαπέραστο τείχος από χαυλιόδοντες.
Ο Αντίγονος Α', δίχως την υποστήριξη του υιού του, φονεύτηκε και το κράτος του (δια)μοιράστηκε.
(13/14)
Ο Σέλευκος Α', λοιπόν, έχασε τις ανατολικές επαρχίες του βασιλείου του αλλά ... κέρδισε την πιο κρίσιμη μάχη της σταδιοδρομίας του χάρη στους ελέφαντες!
Not a bad deal after all ...
Ο δρόμος για την ίδρυση του κραταιότερου βασιλείου των Επιγόνων είχε ανοίξει!
Although the Byzantine Empire was the stalwart defender of Orthodox Christianity, its emperors nonetheless strongly believed in prophecies and superstitions.
The most famous of these was the AIMA (or BLOOD in Greek) prophecy.
(1/6)
In a nutshell, the prophecy stated that the first letter of the emperors' names in the Komnenian Dynasty should formulate the word «αίμα» (blood).
Indeed, the first three emperors of the dynasty were Alexios I, Ioannis II and Manuel I.
Their names formed the word «AIM»
(2/6)
Manuel I was a trong-willed and superstitious emperor.
Though the 4th child of Ioannis II, he rose to the throne eventually and saw the hand of fate everywhere.
Indicatively, he once delayed the Battle of Sirmium in 1167 against the Mayars ... upon an astrologer's omen.
Οι Χωραμμίτες αποτελούν ένα άκρως ενδιαφέρον, πλην όμως βραχύβιο και άγνωστο, κεφάλαιο της ιστορίας του Βυζαντίου.
Η ιστορία τους αρχίζει κατά τη βασιλεία του Αυτοκράτορα Θεόφιλου - της επονομαζόμενης Φρυγικής Δυναστείας ή Δυναστείας του Αμορίου.
Οι Χωραμμίτες (Khorram-Dīnân ή "οι της Χαρούμενης Θρησκείας" στα Περσικά) αποτελούσαν μια αίρεση του Σιιτικού Ισλάμ με τις ρίζες της στο ζωροαστρικό κίνημα του Mazdak.
Η αίρεση αυτή αναπτύχθηκε στο Ιρανικό Αζερμπαϊτζάν (η Ατροπατηνή Μηδία της Αρχαιότητας) κατά τον 9ο αιώνα.
Οι Χωραμμίτες εξεγέρθηκαν κατά του Χαλιφάτου των Αββασιδών αλλά ηττήθηκαν κατά κράτος από τον Χαλίφη al-Muʿtaṣim το 838 μ.Χ.
Ως εκ τούτου, οι εναπομείναντες 14.000 άνδρες κατέφυγαν στο Βυζάντιο ως ικέτες.
Και ο Αυτοκράτωρ Θεόφιλος υπεδέχθη τους βετεράνους αυτούς εγκαρδίως.
The centuries-old Arab-Byzantine conflict gave birth, among others, in two epics - the Digenis Akritas (Greek) and Sirat al-Amīra Dhāt al-Himma (Arabic) - that narrate the exploits of cross-faith and cross-race warriors.
(1/11)
The most well-known figure of these cross-faith and -race heroes amongst Byzantinists is (Vasileios) Digenis Akritas.
As his two names indicate, he is a mixed-race (Διγενής) frontier warrior (Ακριτας) in the service of the Byzantine (Christian) Emperor.
(2/11)
His father is an Arab, an emir of Syria (Mousour), and his mother a Greek, a daughter of a theme strategos (Andronikos Doukas).
During one of the annual raids (razzia) in Anatolia, the emir kidnaps the lady.
Then the lady's five brothers campaign in Syria to rescue her.