Thread by @BiekePurnelle

Omdat het echt de spuigaten uitloopt en mij verschrikkelijk irriteert: een draadje over Imane Khelif en de nonsens die erover haar en bij uitbreiding over seksebepaling de ronde doen.

Toen wetenschappers geslachtschromosomen ontdekten (XY-chromosomen bij mannen en XX-chromosomen bij vrouwen) werd daar initieel uit geconcludeerd dat het Y-chromosoom verantwoordelijk was voor mannelijke eigenschappen. Later bleek het allemaal wat complexer in elkaar te zitten.

Zo speelt het SRY-gen (SRY = sex determination region of Y), een minuscuul deeltje van het Y-chromosoom, een belangrijke rol. Maar geen exclusieve rol, want later werd ontdekt dat er nog een resem andere genen meespelen.

Sommige van die genen die de ontwikkeling tot man of vrouw beïnvloeden zijn onderdeel van het X-chromosoom, andere maken deel uit van de 22 andere chromosoomparen. De werking van die genen verloopt niet altijd volgens hetzelfde meest voorkomende patroon.

Maar zelfs wanneer ze dat wel doen werken ze alleen als de juiste hormonen worden aangemaakt. De interactie tussen genen en hormonen speelt een cruciale rol in de geslachtsontwikkeling.

Nu maken zowel mannen als vrouwen androgenen én oestrogeen, of mannelijke én vrouwelijke hormonen aan, zij het in andere verhoudingen. Die hormonen worden gemaakt met behulp van eiwitten uit cholesterol.

Als één van de nodige eiwitten ontbreekt, dan raakt dat proces verstoord: het hormoon wordt niet, of in mindere mate aangemaakt, en het gen dat van dat hormoon afhankelijk is zal niet of minder goed functioneren.

Dus, om op basis van chromosomen van “man” of “vrouw” te spreken moet er aan heel wat voorwaarden worden voldaan:
1. Een hele reeks genen moeten exact volgens het meest voorkomende patroon worden aangelegd

2. Hormonen moeten in de juiste hoeveelheid, de juiste verhouding en op het juiste tijdstip aanwezig zijn.
3. Er moeten exact twee geslachtschromosomen aanwezig zijn.
Bij maar liefst 1 op de 90 mensen is dat niet het geval.

In de meeste gevallen merken ze daar weinig tot niets van. In een minderheid aan gevallen is dat afwijkende patroon lichamelijk zichtbaar. Kortom: een vrouw met XY-chromosomen is gewoon een vrouw wiens ontwikkeling niet aan alle hierboven opgesomde voorwaarden beantwoordt.

Nog een woordje over testosteron: vrouwen én mannen maken testosteron aan, zij het in ongelijke mate. Belangrijk is dat testosteron helemaal geen synoniem is voor mannelijkheid.

De mate waarin testosteron je fysieke kracht bepaalt is immers afhankelijk van de hoeveelheid, maar ook van de receptoren en de activiteit van het hormoon. Je moet dat hormoon namelijk kunnen omzetten om er een fysiek voordeel uit te halen.

Ook het IOC geeft aan dat de testosteronwaarden geen accurate indicatie zijn van fysiek voordeel. Er bestaan heel wat mannen met een laag testosteronniveau die toch uitblinken in hun sport.

Voorts: Imane Khelif verloor al vaker dan ze won. Slechts 11 % van haar zeges waren knock-outs. Ze schopte het tot de kwart finales van de OS in Tokyo en verloor die wedstrijd met 5-0 van Kellie Harrington.

In 2023 mocht ze niet deelnemen aan het World Boxing Championship na een test door de IBA (International Boxing Association), een organisatie die door het IOC niet wordt erkend omwille van corruptie- en andere schandalen.

De IBA legde de atleten een geslachtstest op, maar heeft nooit officieel meegedeeld wat de uitslag was van die test. Ze gaven aan dat het niet om een testosterontest ging.

Wat precies werd getest en wat het resultaat van de test was is onbekend. Volgens sommigen zou de test uitwijzen dat Khelif over XY-chromosomen beschikt. Dat werd nooit officieel bevestigd. (PS: het hebben van XY-chromosomen levert niet automatisch fysiek voordeel op).

Khelif beantwoordde wel aan alle vereisten en regels van het IOC en mag dus legitiem deelnemen aan deze OS.
Tot slot: de hoeveelheid ongepaste, onwetende en kwalijke haat en bagger die deze vrouw moet ondergaan is ongehoord.