Schoof, jij, onze premier, de man die het schip moet sturen, zit als een lamlendige kapitein achterover te leunen terwijl Wilders vrolijk het roer overneemt en koers zet naar het morele moeras. En Wilders? Jij, met je grote mond en je zogenaamde principes.
Je loopt hier al jaren te blaten over “rechtstaat dit” en “waarden dat”, maar ondertussen sta je in de rij om Netanyahu een dikke knuffel te geven. Netanyahu! De man met een ICC-arrestatiebevel om zijn nek alsof het een glimmende medaille is.
En laten we eerlijk zijn: als dit het nieuwe Nederland is – het Nederland van gezellig koffiedrinken met oorlogsmisdadigers – dan kunnen we net zo goed meteen de vlag halfstok hangen en Putin uitnodigen voor Koningsdag.
Zet er nog een polonaise bij. Want waarom ook niet, toch? Alles kan blijkbaar. Het Internationaal Strafhof kan de pot op. Onze moraal kan de prullenbak in. Zolang Wilders maar zijn vriendjes kan bezoeken in de bezette gebieden. Want daar zitten ze op hem te wachten, hoor.
Misschien mag hij ook nog een bulldozer besturen. Altijd leuk voor het vakantiealbum.
En jij, Schoof, bent geen haar beter. Premier? Kom op, man. Je bent een figurant in je eigen kabinet. Wilders doet gewoon wat hij wil, en jij kijkt weg alsof je net ontdekt hebt dat leidinggeven toch wat ingewikkelder is dan een leuk persmomentje.
Je staat erbij, je kijkt ernaar, en je doet… precies niets. Je verdedigt het zelfs! “Parlementaire vrijheid.” Serieus? Dat klinkt als de smoes van een leraar die zijn klas laat afglijden naar complete chaos.
Maar goed, laten we eerlijk zijn, het is niet alleen incompetentie. Het is lafheid. Want als je echt ballen had, Schoof, dan had je Wilders teruggefloten. Dan had je gezegd: “Nee, Geert, jij gaat nergens heen.
Wij steunen het Internationaal Strafhof, wij staan voor rechtvaardigheid, en jij gaat niet ons hele land te schande maken omdat je zo nodig Netanyahu een hand wil geven.” Maar nee, dat durf je niet.
Dus, heren, wat is de volgende stap? Een gezamenlijk kerstkaartje met Netanyahu? Een Netflix-serie genaamd Tiran? Of gaan jullie ons straks vertellen dat het ICC alleen geldt voor andere landen, niet voor NL, want hé, wij hebben toch die Hollandse VOC-mentaliteit? Flikker op.
Nee, heren, hier stopt het. Dit is niet het Nederland waar we trots op zijn. Dit is een tragikomedie waarin jullie de hoofdrollen spelen, en de rest van ons publiek is dat spuugzat.
Dus, stop dit circus, ga terug naar de tekentafel, en probeer voor de verandering eens iets te doen dat niet stinkt naar opportunisme, arrogantie en pure schande.
Met verontwaardigde groet,
Een Nederlander die zich kapot ergert aan jullie wanbeleid.
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
Je schrijft het alsof je aan de bar een neut bestelt – stoer, kortaf, met een vleugje wereldwijde superioriteit. Maar luister, Theodor, bij deze uitspraak knarsen mijn tanden harder dan mijn koffiezetapparaat op maandagochtend.
Want hoe je het ook wendt of keert: wat er in Gaza gebeurt, is afschuwelijk. Als dat geen genocide mag heten, vertel jij mij dan maar eens: bij hoeveel dode kinderen mag dat woord wel op tafel komen?
Een tijdje geleden zat ik huilend in de auto, omdat ik wéér met racisme te maken had. Ja, wéér. Niet de eerste keer dus. Te vaak heb ik het van dichtbij moeten ervaren. Te vaak voelde ik me daardoor rot. Te vaak lag het aan mijn naam of huidskleur.
Na mijn studie heb ik meer dan 60 sollicitatiebrieven geschreven naar overheidsinstellingen. NUL uitnodigingen. NUL. Een aantal keren kreeg ik een afwijzing, maar nog vaker totaal geen gehoor. Niks, noppes, nada. En dat van een overheid die er voor iedereen moet zijn...
Toen mijn vriendin beviel van Jasmijn besloten wij om op zoek te gaan naar een grotere wonen. Ik stuurde, vrije huursector, tig mailtjes, maar werd steeds afgewezen. “Ligt het aan mijn naam?” Het begon me vanbinnen op te vreten, maar na nog een aantal afwijzingen vroeg ik...