Een avond over de tegenkrachten. In De Balie. #draad #erbij #live 
Present.
Hier gaat het over. debalie.nl/programma/anil…
Heel druk. Lange rij voor de zaal. De sprekers.
Zo druk dat ik denk dat ik niet kan twitteren zo.
Ik begrijp dat Sitalsing hier wel is, maar slechts een kleine rol heeft. Ik brom dat ik ook thuis had kunnen blijven. Maar er komt veel inhoud aan, is net bekend geworden.
Wifi is stuk, maar dan via Odido. En de stoel is doorgezakt. Nou ja, we hopen er het beste van.
Dit is de avond van de Anil Ramdas-essayprijs. Er zijn drie essays genomineerd. Dit is al de tweede essayprijs van deze week. Maandag ook al. Hard applaus. Allemaal bekenden in de zaal kennelijk.
Thema van de avond is de afbrokkelende beschaving, wie is daarvoor verantwoordelijk? We luisteren nu naar een column uit 2011, ten tijde van Rutte-1, een kabinet van CDA en VVD, gedoogd door de PVV.
De context is dat Rutte VVD-leider werd na een strijd met Verdonk en maar nipt won. De column is van Ramdas van toen. Rutte moest rekening houden met Verdonk en dat was niet best, dat is de strekking.
Nu Karin Amatmoekrim. Ze vertelt dat er een nieuwe versie is van een boek van Ramdas, over Paramaribo. Amatmoekrim dringt erop aan dat we het kopen.
Amatmoekrim heeft het over de opkomst van radicaal rechts, een nativistisch wereldbeeld. Ramdas ageerde tegen de PVV. Hij heeft voorzien dat Wilders' opvattingen weerklank zouden vinden. Dat de beschaving kwetsbaar is.
Veel partijen hebben deze opvattingen omarmd of genormaliseerd, zegt Amatmoekrim. Ramdas' strijd was racisme in de onderbuik te houden. Inmiddels gaat het om de strijd dat er ook nog een ander wereldbeeld mag bestaan.
Waar Ramdas tegen ageerde, was: Westerlingen hebben de waarheid in pacht, de rest zijn barbaren.
De tegenkracht schuilt in verbeelding, dacht Ramdas, niet overmand worden door cynisme, het andere wereldbeeld blijven bezingen. Hij vond dat het leven hiervan afhing. Laat je aanmoedigen door deze stem, voor een betere wereld, daarin schuilen de tegenkrachten, zegt Amatmoekrim.
Nu discussie tussen Hinke Piersma, directeur onderzoek van het NIOD, Lotfi El Hamidi, redacteur van de Groene en Naeeda Aurangzeb, o.a. columnist bij Trouw.
El Hamidi was destijds niet bezig met Ramdas, maar leest zijn werk nu wel. Hij herinnert zich een optreden van Ramdas in Buitenhof, een discussie met Rutte. Er was een fundamenteel verschil van inzicht.
Piersma heeft Ramdas beter leren kennen door het boek van Amatmoekrim (schreef een bekroonde biografie). Aurangzeb kent Ramdas uit de Hindoestaanse gemeenschap. Daar deed Ramdas aan zelfkritiek.
Ramdas dacht na waarom de Hindoestanen niet verder komen: drank, dansen en geld (e.a.). Het was vaak zwaar voor Ramdas, want hij liep voorop in zelfkritiek. Pas later leerde Aurangzeb over Ramdas' kritiek op de witte samenleving. Ze leerde dat dat samengaat: op jezelf en anderen.
Aurangzeb leerde later dat haar positie leek op die van Ramdas: ze heeft zelf wel zelfkritiek, maar komt witte mensen tegen die nooit zelfkritiek hebben. El Hamidi vroeg zich tijdens de campagne af of zijn dierbaren wel veilig zouden zijn bij een D66-overwinning.
El Hamidi vindt de vlag een rechts symbool en D66 omarmt dat. De vlag is per definitie exclusief, denkt El Hamidi, mag je ook meerdere vlaggen hebben? Aurangzeb denkt dat je zo meegaat in nationalisme, wie hoort er wel en niet bij? Nu opeens wel.
Piersma denkt dat alle voorwaarden klaarliggen voor uitsluiting en vervolging. Dat is heftig om te beseffen. Er is nationalisme, een ons namens wie gepraat zou kunnen worden, het gaat in debatten niet om inhoud.
Timmermans had het als enige over beschaving. Aurangzeb vindt dat woord inmiddels ook gevaarlijk. Vaak wordt het woord in de mond genomen om te laten zien dat zij en El Hamidi niet beschaafd zijn. Dat triggert het woord.
El Hamidi vindt beschaving als woord 'uit'. Het gaat om waardigheid en medemenselijkheid. De nieuwe burgemeester van New York noemt dat. Het is een vies woord geworden. Je bent dan naïef, je laat mensen binnen, maar we delen deze wereld toch met iedereen?
Het gaat nu over de journalistiek. De NOS liet vrouwen aan het woord die dachten dat de woningen weer naar de echte Nederlanders kunnen gaan. Geen weerwoord. In het Jeugdjournaal liet men Wilders over de islam begaan.
El Hamidi geeft meer voorbeelden. Aurangzeb heeft het over het onderscheid van witte mensen: ons soort mensen en andere mensen. Zo redeneert de journalistiek ook. Als je wit Nederland een spiegel voorhoudt, zit iedereen in de gordijnen. Andersom moet het gewoon kunnen.
Dat denken is sterker geworden, denkt Aurangzeb. Piersma zegt even dat ze niet boos is geworden van het boek van El Hamidi. Gelach in de zaal. El Hamidi vindt het gevaarlijk dat het nu over het straatbeeld. Dat gaat over hem.
El Hamidi vindt dat de piketpaaltjes steeds meer verschuiven. Je bent nooit genoeg geïntegreerd. Aurangzeb vertelt nu over de tijd dat ze een hoofddoek droeg en journalist was in Den Haag.
Aurangzeb mocht bij een café niet meer naar binnen vanwege haar hoofddoek. Ze is toen door een bewaker die haar tegenhield van de trap geduwd. Dat verhaal vertelde ze op haar werk.
TV West wilde er een item van maken want het kwam vaker voor. De burgemeester wilde het item niet want dat was niet goed voor Den Haag. Iedereen ging zich ermee bemoeien.
Het item kwam er. Aurangzeb werd onder druk gezet om geen aangifte te doen. Er deden na het item tien vrouwen aangifte. Na een gesprek met de eigenaar mocht iedereen het restaurant weer in.
Aurangzeb vindt het geen goed verhaal omdat ze geen aangifte deed. Piersma vindt het een goed voorbeeld van tegenkracht. Je brengt iets op gang. Nu is de VNG een tegenkracht, want die zijn bezig met Palestina. De tegenkrachten zie je niet altijd.
Piersma denkt dat het altijd al zo was dat tegenkrachten niet zo gewaardeerd werden. Piersma ziet allerlei verschillende rollen die belangrijk kunnen zijn.
Piersma denkt dat met tegenkrachten de rechtse uitsluitingspolitiek verdwijnt. Applausje. El Hamidi vindt Amatmoekrim - NRC-columnist - een zo'n radartje, ze komt met woorden die veel anderen niet kunnen geven. Al is NRC tegelijk een niche krant.
Aurangzeb is het met El Hamidi eens over Rob Jetten. Ze houdt haar hart vast. Ze leest dat alleen bij El Hamidi. Soms denk je dat je gek wordt. Dan heeft ze steun aan anderen die een podium hebben zoals El Hamidi, Amatmoekrim en Sitalsing.
De vriendinnen van Aurangzeb vinden dat ze overdrijft over Rob Jetten (o.i.d.). El Hamidi benadrukt dat het gaat om niet welkom zijn in je eigen land. Je bent het straatbeeld dat mensen niet bevalt.
Deze week was het nieuws dat na de moord op Derk Wierum Marokkaanse Nederlanders 70% meer straf kregen dan anderen. El Hamidi grapt dat dat D66-rechters zijn. Aurangzeb denkt dat het je niet moet verbazen.
Aurangzeb zegt dat ze geprezen werd als feministe, omdat ze zich afzette tegen de cultuur van haar ouders. Maar toen ze eenmaal geïntegreerd zou moeten zijn, mocht ze niets van de witte cultuur zeggen. Toen kreeg ze geen prijzen meer.
Je moest je ouders bekritiseren, denkt Aurangzeb. Gekleurde Nederlanders hebben juist veel zelfkritiek, denkt ze, want ze worden daar continu toe gedwongen.
In 2023 - de PVV-overwinning - dacht El Hamidi: ik ben wel gegroeid, maar de rest van het land niet. Hij vindt het wel interessant dat radicaal rechts bezig is met tradwives, terwijl vroeger die flank vond dat gekleurde vrouwen te traditioneel waren (mijn woorden).
Piersma zegt dat er wel witte zelfkritiek is bij de Tweede Wereldoorlog. Ze denkt dat je pijn niet moet wegmoffelen maar je pijn van anderen moet zien en erkennen. Dat biedt opening voor dialoog.
Piersma denkt dat we nationalisme moeten bevragen. Aurangzeb vertelt dat toen ze een hoofddoek droeg, ze veel meer antisemitisme tegenkwam dan nu. Mensen gingen ervan uit dat zij ook zo dacht. Van SP tot VVD.
Aurangzeb vertelt dat ook onder haar vrienden antisemitisme voorkomt. Er is in Nederland echt niet goed nagedacht over antisemitisme, waar dat vandaan komt, hoe dat in de oorlog ging, etc.
El Hamidi zegt dat hij daarom voor Holocaust-educatie voor nieuwkomers is, want dan weten ze waar dit land toe in staat is. Applaus. Nu Sheila Sitalsing, die een prijs gaat uitreiken.
Sitalsing vertelt over haar boek over haar familie. Er is altijd een bagatelliserende verklaring voor de keuzes die men maakte tijdens de oorlog.
Het boek van Sitalsing heet 'Waar ik me voor schaam'. debezigebij.nl/boek/waar-ik-m…
Sitalsing heeft het over de woorden van Ramdas. Er is passief toezien bij bv. de opkomst van de PVV. Dat is een probleem. Wat doe je dan? Sitalsing is nu het juryrapport aan het voorlezen. Veel essays gingen over introspectie.
Sitalsing heeft het nu over de drie genomineerden. Best lange samenvattingen. De essays gaan veel over taal. Timor El-Dardiry heeft het gewonnen. Familie en vrienden om hem heen heel blij. Sitalsing vraagt zich af waar we hem van kunnen kennen.
Niet van zoveel, is het antwoord. Maar hij heeft ook weleens in NRC gestaan met een artikel maar dat is lang geleden. El-Dardiry schrijft niet zoveel, maar Sitalsing ziet een enorme toekomst.
Applaus en bloemen. Ik denk dat dit het was. Ik vermoed dat het essay wel ergens verschijnt. Misschien in De Groene, want die organiseert deze avond deels. Sitalsing: 'dit was het, de bar is open'.
Ik twijfel een beetje of de hoofd vraag aan bod is gekomen maar misschien ligt dat aan mij. Meer live verslaggeving? Een donatie is fijn. chrisaalberts.nl/twitter/
Mijn werk volg je via de volgende socials. linktr.ee/chrisaalberts
Ik weet niet of ik morgen ergens ben. Is de D66-kandidatenpresentatie in Rotterdam openbaar? Bestuur reageert niet op mail. #eind
@threadreaderapp unroll
• • •
Missing some Tweet in this thread? You can try to
force a refresh
