Discover and read the best of Twitter Threads about #LuminaJJKFanfic

Most recents (15)

#LuminaJJKFanfic #โนบายูจิ เฟมยูจินะคะ! คมช.by @.queenlaze1

Lipstick💋

จะชุดเดรสสวยๆก็ดี เครื่องสำอางแบรนด์ดังก็ดี รองเท้าส้นสูงสีสันน่ารักสดใสก็ดี

ทุกอย่างล้วนคือเกราะป้องกันของหญิงสาวทั้งนั้น

ฉาบทับไว้ด้วยรูปลักษณ์งดงาม ยิ้มหัวเราะทำตัวอ่อนหวาน แต่งตัวตามสไตล์ที่เขาต้องการ
ของพวกนี้มันไม่ไร้สาระไปหน่อยหรอ?

ทำไมผู้หญิงถึงต้องมาทำตัวตามที่ผู้ชายต้องการกัน ผู้หญิงในอุดมคติของสังคมชายเป็นใหญ่นี่มันยังไงกัน ถ้ามีความสามารถไม่น่ารักก็จะโดนดูถูก

แต่ต่อให้น่ารักแต่ไม่มีความสามารถก็จะโดนดูถูกดูแคลนอยู่ดี

ไม่ว่าจะมองไปทางไหนมันก็หวยแตกทั้งสองทางไม่ใช่รึไง
คุกิซาคิ โนบาระคิดว่าเรื่องพวกนี้มันบ้าบอคอแตกสิ้นดี

เธอไม่คิดจะสวมชุดเดรสน่ารักๆเพื่อให้ผู้ชายมาถูกใจ ไม่คิดจะทำตัวอ่อนหวานเพื่อให้ผู้ชายมาหลงใหล ไม่คิดจะทำตัวตามบรรทัดฐานของที่น่าหัวเราะแบบนั้น

โนบาระจะแต่งตัว นั้นก็เพราะเธออยากจะแต่งตัว ไม่ใช่เพื่อผู้ชายคนไหน เพื่อตัวเธอเอง
Read 23 tweets
#เมงุยูจิ #ฟุชิอิตา #LuminaJJKFanfic

I want to eat you alive☕

"กาแฟดำอีกแล้วหรอฟุชิงุโระ"

"นายเองก็กินแต่ของหวานๆเหมือนเดิมนะอิตาโดริ"

"ก็ฉันชอบนี่! นายนะกินแต่อะไรขมๆทั้งนั้นเลย"

ฟุชิงุโระหัวเราะในลำคอพร้อมจิบกาแฟดำ ดวงตาสีเขียวเหลือบมามองเพื่อนผมชมพูที่นั่งฝั่งตรงข้าม
"กินของหวานเยอะๆระวังอ้วนละกัน"

"อุ๊ก ฉันออกกำลังกายทุกวันไม่อ้วนหรอก!"

"งั้นระวังเป็นเบาหวานแทน"

"ฟุ ชิ งุ โระ!"

เมื่อเห็นใบหน้าบู้บี้ของเพื่อนสนิทฟุชิงุโระก็ยกยิ้มจางๆใต้แก้วกาแฟโดยไม่ให้อีกฝ่ายเห็น อิตาโดริก็กระฟัดกระเฟียดหยิบสตอรวเบอร์รี่สมูทตี้เพิ่มวิปครีมของตัวเองมากิน
ฟุชิงุโระและอิตาโดริเป็นเพื่อนสนิทกันตั้งแต่สมัยม.ปลายแล้ว แม้ตอนนี้พวกเขาจะอยู่มหาลัยก็ยังคงสนิทสนมกลมเกลียวเหมือนเดิม

ถึงแม้ว่าสนิทกันแค่ไหน พวกเขาก็ยังมีความลับที่ไม่ยอมบอกกันและกัน

"ฟุชิงุโระนายกินน้อยไปนะ"

"งั้นหรอ"

"นายกินแต่แซนวิชนี่นา แล้วมันจะไปอิ่มได้ยังไงกัน"
Read 30 tweets
#LuminaJJKFanfic #ยูตะยูจิ แดรบเบิ้ลสั้นๆคับ

แหวน💍

อคคทสึ ยูตะมีแหวนวงหนึ่งที่เขาจะพกไปไหนมาไหนด้วยตลอด

เขาไม่ได้สวมมันที่นิ้วไหนมันแค่ห้อยไว้ที่สร้อยคอ แหวนวงนั้นเป็นของดูต่างหน้าจากริกะ เพื่อนสมัยเด็กและคนรักของเขาที่เสียไปเมื่อครั้นวัยเยาว์โดยไม่มีโอกาสได้เติบโตเป็นผู้ใหญ่
การสูญเสียอย่างใหญ่หลวงในวัยเด็กนั้นทำให้อคคทสึปิดใจของตัวเองไม่กล้าเปิดรับความรักจากคนอื่น เขาใช้เวลาในการเยียวยาบาดแผลนั้นนานมากจนมาถึงช่วงมหาลัย และในตอนนั้นเขาก็ได้เจอกับยูจิ

อิตาโดริ ยูจิ ดวงอาทิตย์ที่แสนสว่างไสวและเจิดจ้าเปิดประตูสู่หัวใจที่ปิดตายไปของเขาได้อย่างง่ายดาย
มันเป็นครั้งแรกที่เขาได้เจอคนที่แสนอบอุ่นมากขนาดนี้ หัวใจของเขาพองฟูอย่างที่ไม่เคยเป็นมาตลอด ยิ่งได้รู้จักยิ่งได้ใช้เวลาด้วยกันมากเท่าไรอคคทสึก็เริ่มหลงรักในตัวของยูจิมากขึ้น

สถานะตอนแรกที่เป็นแค่รุ่นพี่รุ่นน้องถูกเลื่อนขึ้นมาเป็นคนคุยกัน ไม่นานมันก็เลื่อนขึ้นมาเป็นคนรัก
Read 15 tweets
#LuminaJJKFanfic #ยูตะยูจิ

ผีเสื้อ🦋

อคคทสึ ยูตะไม่ได้เป็นพวกนักเลงหัวไม้ แน่นอนว่าเขามีต่อยตีบ้าง แต่ว่าเขาก็ไม่ได้อยากจะตีรันฟันแทงกับคนอื่นโดยไม่มีเหตุผล ยูตะเลยพยายามหลีกเลี่ยงการชกต่อยอย่างเต็มที่

ยกเว้นแต่ตอนที่เพื่อนของเขาถูกทำร้ายเท่านั้น ในตอนนั้นอคคทสึจะไม่สนใจเหตุผล
อะไรทั้งสิ้น ถ้ากล้าเอามือมาแตะเพื่อนของเขาโทษทัณฑ์ที่สมควรได้รับคือต้องโดนหักแขนไปข้าง แบบที่คนพวกนั้นไม่คิดจะกล้าเอามือโสโครกพวกนั้นมาทำร้ายเพื่อนของเขาอีก อย่างเช่นตอนนี้เป็นต้น

เขาเห็นร่างของอินุมากิที่นอนอยู่บนพื้น มาคิซังที่คอยพยุงเพื่อนผมขาวอยู่ข้างๆ แววตาของอคคทสึก็หายไป
เขาเห็นร่างของคนแปลกหน้ายืนอยู่ใกล้ๆกัย คนนั้นมีผมสีชมพู ใบหน้ามีร่องรอยการชกต่อย ตอนที่อีกฝ่ายสาวเท้าเข้ามาใกล้ชายหนุ่มผมดำก็ไม่รีรอพุ่งเข้าไปหาอีกฝ่าย

พั๊วะ!!

"!!!"

อคคทสึปล่อยหมัดใส่หน้าอีกฝ่ายทันที แต่เหมือนคนผมชมพูคนนี้จะปฏิกิริยาตอบรับไวเอาเรื่องถึงรับหมัดเขาได้ แน่นอน
Read 31 tweets
#จุนเปยูจิ #LuminaJJKFanfic เอาพล็อตที่เคยเวิ่นมาสานต่อสั้นๆค่ะ แต่หาทวิตเก่าไม่เจอ55

ด้ายแดง❤

ยูจิโดนคำสาปประหลาดๆสาปใส่ตัวเองระหว่างไปทำภารกิจ

ตอนแรกคนที่จะโดนคือคุกิซาคิ แต่ฟุชิงุโระกับเขาเข้าไปกันเธอทัน คนที่โดนลูกหลงเลยเป็นเขาแทน พอโดนแล้วโลกมันก็หมุน ภาพตรงหน้าพร่าเบลอ
รู้ตัวอีกทีเขาก็นั่งลงไปนอนกองบนพื้นแล้ว ชิกิงามิของฟุชิงุโระสามารถจัดการคำสาปได้อย่างทันท่วงที พอจัดการคำสาปเสร็จยูจิก็โดนลากกลับไปหาอิเออิริซังแบบด่วนจี๋

"อือ จากที่ดูก็ไม่น่าจะมีผลกระทบจากคำสาปมากนะ อาจจะมีแค่การมองเห็นเบลอๆไปบ้าง แต่สุขภาพร่างกายแข็งแรงดี ไม่ต้องเป็นห่วง"
"โชคดีไปนะ ฮะๆ"

"ไม่ต้องหัวเราะเลยอิตาโดริ ถ้านายตายขึ้นมาอีกทำยังไง"

ฟุชิงุโระกับคุกิซาคิทำหน้าเครียด อิตาโดริได้แต่หัวเราะพร้อมขอโทษ ตาของเขาหายเบลอแล้วตอนโดนลากเข้ามาในแลปของอิเออิริซัง แต่ว่ายูจิกลับเห็นอะไรบางอย่าง

"ฟุชิงุโระทำไมนายเอาด้ายมาผูกไว้ที่นิ้วล่ะ?"

"ด้าย?"
Read 16 tweets
#LuminaJJKFanfic #อินุยูจิ

⚠️⚠️มีสปอยเนื้อหาของมังงะตอนที่137⚠️⚠️
"เซมไป ผมขอโทษ"

"ปลาตากแห้ง"

ใบหน้าของอิตาโดริเศร้าหมองยามมองไปยังแขนข้างซ้ายของรุ่นพี่ปีสองผู้ใช้วจีคำสาปที่มันหายไป เป็นเพราะเขาไม่สามารถคุมสุคุนะได้

"เพราะผมแท้ๆ โดนประหารไปได้ก็ดี"

"!! โอกากะ!!"

"ไม่ ผมนะสมควรที่จะโดนประหารไปนานแล้วถ้าไม่ได้อาจารย์โกะโจช่วยไว้"
"ไข้ปลาแซลมอน..."

มืออีกข้างที่ยังหลงเหลือของอินุมากิเอื้อมมาลูบใบหน้ารุ่นน้องเบาๆ ฝ่ามือของอิตาโดริเอื้อมมาจับมือที่เต็มไปด้วยบาดแผลของคนตรงหน้า

"รุ่นพี่ ผมขออะไรบางอย่างได้ไหม"

"ปลาแซลมอน"

"ถ้าเกิดเราชิงตัวอาจารย์โกะโจคืนมาไม่ได้ และผมกินนิ้วสุคุนะครบทั้งยี่สิบนิ้วแล้ว"
Read 21 tweets
#LuminaJJKFanfic #เกะริโกะ #สุงุริโกะ TW มีสปอยเนื้อหาของมังงะเล่มที่8-9

Out of the blue 🎨

เกะโท สุงุรุ มีความทรงจำจากชาติที่แล้วอยู่

เขาเห็นความทรงจำพวกนั้นผ่านความฝันตั้งแต่วัยเด็ก เกะโทในอดีตชาตินั้นมีทั้งชื่อ,หน้าตาเหมือนกับตัวเขาในปัจจุบันทุกระเบียบนิ้ว ขาดแต่เพียงแค่
ความทรงจำของเขานั้นไม่ได้แจ่มชัดขนาดจำทุกอย่างได้

มันเป็นแค่ภาพเบลอๆ ขาดๆหายๆไม่สามารถปะติดปะต่อได้มากเท่าที่อยาก แต่ว่ามันมีความทรงจำช่วงหนึ่งทีาเขายังจำได้อย่างชัดเจน

มันคือความทรงจำในช่วงมัธยมปลายปีที่2

เกะโทไม่รู้ว่าทำไมมันถึงไม่เหมือนความทรงจำช่วงอื่น อาจจะเป็นเพราะมัน
สำคัญกับตัวเขามากละมั้ง ในความทรงจำนั้นเขาก็จะเห็นร่างของเด็กสาวคนหนึ่ง เธอมีผมสีดำสนิทมัดเป็นเปียไพล่หลังและสวมใส่ชุดกะลาสี

อามาไน ริโกะ คือชื่อของเธอ

ความทรงจำเกี่ยวกับอามาไน ริโกะนั้นแจ่มชัดโดดเด่นเป็นอย่างมาก ทั้งใบหน้า ทั้งน้ำเสียง ทั้งบทสนทนาทุกอย่างของเธอเขาจำได้โดยไม่มี
Read 19 tweets
#LuminaJJKFanfic #เกะริโกะ

First love

31 ธันวาคม วันสุดท้ายของปี ก่อนที่จะขึ้นปีใหม่ เกะโทเองก็ใช้เวลานี้กับมิมิโกะและนานาโกะครอบครัวของเขาอย่างเต็มที่ สองสาวดูจะร่าเริงในวันแบบนี้เป็นพิเศษ เมื่อเห็นใบหน้าร่าเริงของเด็กๆเขาก็ยิ้มออกม่อย่างพึงพอใจ

"เกะโทซามะ! มีร้านไอติมลดราคา
ด้วยค่ะ! ไปร้านนั้นกัน"

"ครับๆไปกันเถอะ"

สองสาวจับแขนของเขาดึงเข้าไปในร้าน ถึงเกะโทจะเกลียดสถานที่ที่มีลิงมากมายเช่นนี้แต่เพื่อครอบครัวของเขา เกะโทจะยอมทนอยู่ในสถานที่แบบนี้ละกัน

แสงสีมากมายเป็นประกายระยิบระยับทั่วทั้งท้องฟ้ายามค่ำคืน เกะโทจับจ้องไปยังวิวข้างนอกอย่างเงียบเชียบ
เขานึกถึงวันวานก่อนๆที่เคยใช้เวลาในวันสิ้นปีกับซาโตรุและโชโกะ ช่วงสมัยเด็กที่เคยเฉลิมฉลองกับครอบครัว แต่พอเวลาผ่านไปอะไรๆก็ไม่เหมือนเดิม

เกะโทมองใบหน้าของสองสาวที่ทานไอศกรีมอย่างเอร็ดอร่อยด้วยรอยยิ้ม ถ้าหากมองเผินๆพวกเธอก็ไม่ต่างอะไรจากเด็กนักเรียน ใช่ แค่เด็กธรรมดาๆเท่านั้น
Read 13 tweets
#LuminaJJKFanfic #เกะริโกะ

คริสมาส

อากาศหนาวเย็นสัมผัสกับร่างของเกะโท ดวงตาของเขามองไปที่ฟ้า โลหิตสีแดงไหลออกมาจากร่างกาย ร่างของโกะโจอยูห่างไปไม่ไกล เกะโทรู้ว่าตัวเองกำลังจะตายอย่างแน่นอน

ในช่วงเวลาสุดท้ายของหวนนึกถึงใบหน้าของมิมิโกะและนานาโกะ เด็กไที่เขาไปช่วยครอบครัวของเขา
เขานึกถึงช่วงเวลาที่ได้เลี้ยงดูเด็กสาวทั้งสองคน ช่วงเวลาที่ได้ดูพวดเธอเติบโต ความรู้สึกของคนเป็นพ่อคงไม่ต่างกันเท่าไหร

เขาเห็นถึงช่วงเวลาสมัยม.ปลายที่อยู่กับโชโกะและซาโตรุ สามปีที่อยู่ด้วยกันข่างเป็นช่วงเวลาที่น่าจดจำ

และเขาก็เห็น อามาไน ริโกะ

เด็กสาวที่เขาช่วยไว้ไม่ได้
เธอห่างจากเขาไปเพียงเอื้อมมือ แต่เกะโทกลับไม่สามารถช่วยไว้ได้

หากเอื้อมไปจับฝ่ามือคู่นั้นเร็วกว่านี้อีกสักนิด

หากเขารู้สึกตัวเร็วกว่านี้อีกนิด เด็กสาวคนนั้นคงไม่ต้องเสียชีวิตตั้งแต่วัยเยาว์เช่นนี้

เกะโทหลับตาลง เฝ้ารอช่วงเวลาสุดท้ายที่กำลังคืบคลานเข้ามา เขาไม่หนี และไม่ปฏิเสธ
Read 9 tweets
#LuminaJJKFanfic #จุนเปยูจิ แดรบเบิ้ลสั้นๆต้อนรับวันคริสมาสค่ะ

Hot chocolate and marshmallows

หน้าหนาวปีนี้ยังคงหนาวเหทือนเดิม อิตาโดริ ยูจิคิดในใจพร้อมกระชับเสื้อกันหนาวแน่น ลมหายใจเป็นไอสีขาวบอกได้เลยว่าอุณหภูมินั้นต่ำแค่ไหน แสงไฟประดับประดาส่องสว่างตามร้านรวงมากมายจนตาพร่า
ท้องฟ้าเริ่มถูกย้อมไปด้วยสีน้ำเงินเข้ม ยิ่งช่วงหน้าหนาวมันยิ่งมืดเร็วมาก ยูจิจึงรีบสาวเท้าเดินกลับบ้าน ทั้งๆที่พระอาทิตย์ตกดินได้ไม่นานแต่มันก็มืดเสียแล้ว

ยูจิเดินกลับมาที่อพาร์ตเท้นของเขา ฝ่ามือไขกุญแจเข้าไปในห้อง ภายในห้องนั้นมืดสนิท ไม่มีวี่แววของคนในห้อง เขายกโทรศัพท์ขึ้นมา
เช็คก็เห็นข้อความของจุนเปที่เขียนไว้ว่าจะมาช้านิดหน่อย ยูจิจึงวางใจก่อนจะเดินเข้าไปในห้อง

เขากับจุนเปอาศัยอยู่ในอพาร์ทเมนท์แห่งนี้มานานแล้ว ไม่ใช่แค่เพราะพวกเขาแชร์ห้องกันแบบนักศึกษามหาลัยที่หารห้องเพื่อประหยัดเงินทั่วๆไป แต่ที่ชายหนุ่มทั้งสองคนมาอาศัยอยู่ด้วยกันนั้นก็เพราะ
Read 17 tweets
#LuminaJJKFanfic #เมงุยูจิ ft.#จุนเปยูจิ

ชื่อ

หลังจากจบงานสานสัมพันธ์กับโรงเรียนของฝั่งเกียวโตก็มีนักเรียนใหม่ย้ายเข้ามาทันที คนนั้นคือโยชิโนะ จุนเป

โยชิโนะไม่ใช่ผู้ใช้อาคมแต่แรก เขาเป็นคนธรรมดามาก่อนเช่นเดียวกับอิตาโดริ และเหมือนว่าสองคนนี้จะสนิทสนมกันดีตั้งแต่ก่อนที่จะเข้ามา
ในโรงเรียนจุจุทสึเสียอีก ฟุชิงุโระ เมงุมิไม่ได้สนใจอะไรมากเท่ากับการที่รู้ว่าอิตาโดริยังมีชีวิต เพื่อนที่เคยจากไปครั้งหนึ่งกลับมามีชีวิตอีกครั้งมันดึงความสนใจเขาไปจนหมด

ห้องเรียนที่เงียบและเคยมีแค่ฟุชิงุโระกับคุกิซากิตอนนี้ก็มีเสียงเจี๊ยวจ๊าวของอิตาโดริกลับมาเติมเต็มมันอีกครั้ง
ในช่วงแรกที่โยชิโนะย้ายเข้ามามันค่อนข้างอึดอัดเล็กน้อย แต่หลังๆนักเรียนใหม่คนนี้ก็เริ่มปรับตัวได้เพราะอิตาโดริช่วยเหลือ อีกทั้งโยชิโนะเองก็ใช้ชิคิงามิเหมือนกับฟุชิงุโระ พวกเขาสองคนจึงได้มีโอกาสพูดคุยกันมากขึ้น การย้ายเข้ามาของนักเรียนใหม่นั้นเต็มไปด้วยความราบรื่นไม่มีปัญหาอะไร
Read 24 tweets
#LuminaJJKFanfic #จุนเปยูจิ เอยูที่น้องจุนเปไม่ตายและเข้ารร.ไสเวทค่ะ!

11.11

ดวงตาของจุนเปมองไปยังป้ายลดราคาขนมป็อกกี้ในร้านค้า เขาก็งุนงงในตอนแรกว่าทำไมมันถึงลดราคา แต่พอเห็นป้าย11.11 เขาก็ถึงบางอ้อ

เพราะเป็นวันป็อกกี้มันถึงได้ลดราคา เป็นเทคนิคการตลาดที่เห็นได้ทั่วๆไปเหมือนวัน
วันวาเลนไทน์ที่ช็อคโกแลตและกุหลาบจะลดราคา จุนเปหยิบกล่องป็อกกี้ที่มีโปรโมชั่นลดราคาขึ้นมา เขาเลือกรสช็อคโกแลตที่ทานบ่อยที่สุด ก่อนจะไปเลือกซื้อขนมอย่างอื่น

แต่เขาก็ไม่ได้เดินไปเลือกขนมอย่างอื่นเมื่อเห็นป็อกกี้รสสตอรเบอรรี่ที่วางข้างๆ จุนเปไม่ใช่คนลิ้นหวานเหมือนอาจารย์โกะโจ
อีกทั้งเขาเคยลองป็อกกี้รสสตอรเบอรรี่และมันก็หวานมากจนกินไม่หมด ทั้งๆที่เป็นแบบนั้นกลับมีอะไรดลใจให้เขาหยิบป็อกกี้รสสตอรเบอรรี่นี้ขึ้นมาด้วยก็ไม่รู้ จุนเปหยิบเลย์และโคล่ากับขนมกินจุบจิบขึ้นมาอีกอย่างสองอย่างก่อนจะเดินไปจ่ายเงินที่แคชเชียร์ เมื่อจ่ายเงินเสร็จเขาก็เดินกลับไปที่หอพัก
Read 16 tweets
#LuminaJJKFanfic #จุนเปยูจิ เอยูที่จุนเปอายุเยอะกว่า

American lemonade

"บลูมูนที่หนึ่งครับ"

น้ำเสียงที่แสนคุ้นเคยดังขึ้นจากด้านหลัง บาร์เทนเดอร์ผมสีชมพูจึงหันไปพบกับลูกค้าขาประจำ "ครับผม บลูมูนที่หนึ่งนะครับ"

"อื้อ วันนี้มาช้าไปหน่อย ไม่โกรธใช่ไหมอิทาโดริคุง?"

"ไม่โกรธครับ
แค่งอนโยชิโนะซังนิดหน่อยเอง"

บาร์เทนเดอร์ยูจิพูดด้วยรอยยิ้ม ใบหน้าของเขานั้นนิ่งมากจนจุนเปดูไม่ออกเลยว่านั้นพูดจริงหรือแค่พูดเล่นกันแน่

"อันนี้พูดจริงหรือพูดเล่นนี่ยูจิ"

"นั้นสินะครับ ลองทายดูสิ"

บาร์เทนเดอร์หนุ่มพูดพร้อมหัวเราะ ฝ่ามือของเขาเริ่มลงมือชงค็อกเทลให้ลูกค้าประจำ
เครื่องดื่มสีน้ำเงินงามถูกรินลงมาในแก้วทรงสูง เขาเสียบเลมอนฝานลงไปที่ข้างแก้วพร้อมยื่นให้ชายในชุดสูท โยชิโนะจุนเปเอื้อมจะไปหยิบแต่ก็โดนบาร์เทนเดอร์หนุ่มขี้เล่นดึงแก้วกลับไปก่อน

"อิทาโดริคุงอย่าแกล้งคนแก่สิ"

"ไม่ได้แกล้งสะหน่อยครับ แค่หยอกเอง"

ยูจิหัวเราะเบาๆก่อนจะยอมให้อีกฝ่าย
Read 17 tweets
#LuminaJJKFanfic #จุนเปยูจิ

Halloween🎃

แวมไพร์ มนุษย์หมาป่า นางเงือกต่างคือสัตว์ในตำนานเทพนิยายที่ทุกคนต่างรู้จักกันดี และรู้ว่ามันไม่มีอยู่จริง แต่...

"จุนเป! วันนี้พระจันทร์เต็มดวง! ออกไปเที่ยวกัน!!"

ชายหนุ่มผมสีพีชเกาะที่ขอบกระจกที่บ้นของเพื่อนสนิท เจ้าของบ้านละสายตาจาก
หนังที่เจากำลังดูอยู่หันมามองยูจิ ขอบตาคล้ำบนหน้าที่ดูก็รู้เลยว่าเขาโต้รุ่งดูหนังมานานแล้ว

"ยูจิชั้นไม่มีแรงนะ คงไปเที่ยวเล่นด้วยไม่ได้..."

"ดูซีรีส์โต้รุ่งอีกแล้วใช่ไหม?"

จุนเปพยักหน้ายอมรับความจริง ยูจิจึงถือวิสาสะโดดเข้าหน้าต่าง เขาเดินเข้าไปนั่งตรงโซฟาข้างๆจุนเป
"งั้นฉันดูเป็นเพื่อนจุนเปละกันนะ! ดูเรื่องอะไรอยู่หรอ"

ตาของจุนเปเป็นประกาย เขาใจชื้นขึ้นมาเป็นกองพร้อมกับพูดจ้อเรื่องหนังอย่างสนุกสนาน เป็นที่รู้กันว่าจุนเปนั้นชอบดูหนังมาก ยิ่งมีคนมาดูด้วยยิ่งทำให้เขาก็มีความสุข ยิ่งถ้าคนคนนั้นเป็นยูจิด้วนละก็เขาจะแทบไม่หยุดพูดเลย

วูบ
Read 10 tweets
#LuminaJJKFanfic #จุนเปยูจิ ไม่มีฟิคก้ผลิตเองนักเลงพอ--

Cigarettes 🚬

โยชิโนะ จุนเป เกลียดบุหรี่

ใบหน้าซีกขวาของเขามันเต็มไปด้วยรอยก้นบุหรี่จากการถูกรุมบุลลี่สมัยม.ปลาย นั้นคือสาเหตุที่เขาเกลียดบุหรี่

ทั้งๆที่เป็นแบบนั้นเขาก็ยังคงสูบมัน ทั้งกลิ่นควันจากการเผาไหม้นิโคติน
ทั้งรสชาติขมปร่าภายในปาก มันกลับทำให้เขาไม่สามารถหยุดมันได้

จุนเปพ่นควันบุหรี่ออกมาจากปาก ปลายบุหรี่ยังคงติดไฟส่องแสงเรืองรองจางๆภายในความมืด สายลมเย็นๆพัดพากลิ่นนิโคตินลอยละล่อง

แสงไฟจากตึกราบ้านช่องเปล่งประกายระยิบระยับภายใต้ความมืดเหมือนดวงดาว เสียงเครื่องยนต์รถแล่นผ่านไปมา
ยามค่ำคืนนั้นทำให้รู้สึกถึงความโดดเดี่ยว อ้างว้าง ชวนให้นึกถึงช่วงเวลาที่ตกต่ำที่สุดของจุนเป เพียงแต่ข้างกายเขาในตอนนี้ไม่ได้เปล่าเปลี่ยวเหมือนเมื่อสมัยมัธยม

"ยังสูบอยู่อีกหรอ"

"อ่า ทำให้ตื่นหรอยูจิ?"

"นิดหน่อย"

น้ำเสียงสะลึมสะลือของอิทาโดริ ยูจิดังขึ้น จุนเปสัมผัสได้ถึง+
Read 21 tweets

Related hashtags

Did Thread Reader help you today?

Support us! We are indie developers!


This site is made by just two indie developers on a laptop doing marketing, support and development! Read more about the story.

Become a Premium Member ($3.00/month or $30.00/year) and get exclusive features!

Become Premium

Too expensive? Make a small donation by buying us coffee ($5) or help with server cost ($10)

Donate via Paypal Become our Patreon

Thank you for your support!