Discover and read the best of Twitter Threads about #witoldgadowski
Most recents (1)
Premiera tego wiersza będzie w środowym "Komentarzu tygodnia", ale Wy macie go już dziś:
I nie dociekniesz…
Radość się przeplata z niespodzianym smutkiem.
Śmiech się zapija słonawymi łzami.
Najczęściej z niewidocznym dziś dla świata skutkiem,
bo wciąż, w ciemności, oddychamy
I nie dociekniesz…
Radość się przeplata z niespodzianym smutkiem.
Śmiech się zapija słonawymi łzami.
Najczęściej z niewidocznym dziś dla świata skutkiem,
bo wciąż, w ciemności, oddychamy
sami.
Tyle w nas życia co i śmierci potem,
gdy się trudzimy z beznadziejnym kurzem.
Życie się kruszy z tak niemym łoskotem,
że czas zostaje ostatecznym stróżem.
Tak nam pisane naszych przodków losy
i ziemia rani podobnie jak wprzódy.
I wciąż słyszymy zwodzące nas głosy,
wijące
Tyle w nas życia co i śmierci potem,
gdy się trudzimy z beznadziejnym kurzem.
Życie się kruszy z tak niemym łoskotem,
że czas zostaje ostatecznym stróżem.
Tak nam pisane naszych przodków losy
i ziemia rani podobnie jak wprzódy.
I wciąż słyszymy zwodzące nas głosy,
wijące
się bluszczem światowej ułudy.
A po złudzeniach, gdzieś na wieku trumny…
po brzęku głupstwa i uśnięciu w grobie,
świat pozostanie taką ciszą zimny,
że nie dociekniesz kogo nosił w sobie.
Witek Gadowski 🇵🇱 (zdj)
A po złudzeniach, gdzieś na wieku trumny…
po brzęku głupstwa i uśnięciu w grobie,
świat pozostanie taką ciszą zimny,
że nie dociekniesz kogo nosił w sobie.
Witek Gadowski 🇵🇱 (zdj)
