Discover and read the best of Twitter Threads about #فارسی_دوستی
Most recents (2)
دوستی شیرازی داشتم که سر صحبت از دیوان حافظ و لهجه‌ی شیرازی، می‌گفت حافظ را باید «بی‌لهجه» خواند و منظورش از «بی‌لهجه»، لهجه‌ی تهرانی بود. افسوس. یعنی نگاه «اصلیش ماییم و فرعیش شما» نه تنها برای طرف غالب نهادینه شده بلکه برای طرف مغلوب هم. (۱)
#فارسی_دوستی
#فارسی_دوستی
یک: یاد بگیریم بگوییم لهجه‌ی تهرانی، لهجه‌ی شیرازی، لهجه‌ی هراتی، … نگوییم بی‌لهجه و بالهجه. واژه، اندیشه را شکل می‌دهد. بی‌لهجه نداریم. فارسی معیار؟ بی‌خیال! خواهم گفت.
دو: حافظ احتمالا به گوشش هم نخورده بوده که «نَمی‌توان»، «نِمی‌توان» تلفظ شود و «دستُم»، «دستَم». بله ... (۲)
دو: حافظ احتمالا به گوشش هم نخورده بوده که «نَمی‌توان»، «نِمی‌توان» تلفظ شود و «دستُم»، «دستَم». بله ... (۲)
... شیرازیِ سعدی و حافظ، شیرازیِ امروز نیست، ولی تهرانیِ امروز که اصلا هیچ! لهجه‌ی حافظ‌خوانی تنها مثالی برای آغاز سخن بود و موضوع این رشته توییت نیست. همچنین زبان گفتار رایج حافظ و سعدی، چیزی که در نوشتار منظومه‌هایشان می‌بینیم نبوده، ولی آن هم موضوع این رشته نیست. (۳)
از نزدیک ۱۰۰۰ سال پیش یادداشتی به جا مونده از «ابوالفضل شاگرد بونصر مشکان»، احتمالا همون بیهقی، برای برگردان فارسی و عربی. اون زمان، فارسی‌نویسی داشت از نو شکوفا می‌شد در حضور پررنگ عربی - مثلا یک وزیر سلطان محمود فارسی رو زبان رسمی می‌کرد و بعدی باز عربی و ... (۱)
#فارسی_دوستی
#فارسی_دوستی
چند نمونه‌ی خوش‌گل از برگردان‌ها رو این‌جا می‌نویسم. اصلش در «پارسی نغز» در ۱۳۳۰ و «چند سخن که دبیران در قلم آرند» در ۱۳۵۵ چاپ شده.
خود تاریخ بیهقی هم سراسر عبارت چشم‌نواز فارسیه مثل «گُرگ‌آشتی» (توافق الکی) و «خاکی و نمکی بیختن» (سَمبَل کردن) و ... اگر علاقه داشتید بخونید. (۲)
خود تاریخ بیهقی هم سراسر عبارت چشم‌نواز فارسیه مثل «گُرگ‌آشتی» (توافق الکی) و «خاکی و نمکی بیختن» (سَمبَل کردن) و ... اگر علاقه داشتید بخونید. (۲)
برگردان‌ها به این شکله: بدان که به جای «ترسانیدن» «تهدید» نویسند و به جای «شوریدگی» «اضطراب».
یعنی واژه‌سازیِ فارسی نیست بلکه مثلا «بستاخی / خویشتن کشیدن» (انبساط / انقباض)، واژگان متعارف فارسی‌سخنانِ روز بوده و می‌گه ما در نامه‌های رسمی دربار چه عبارت عربی به جاش می‌نویسیم. (۳)
یعنی واژه‌سازیِ فارسی نیست بلکه مثلا «بستاخی / خویشتن کشیدن» (انبساط / انقباض)، واژگان متعارف فارسی‌سخنانِ روز بوده و می‌گه ما در نامه‌های رسمی دربار چه عبارت عربی به جاش می‌نویسیم. (۳)
