Discover and read the best of Twitter Threads about #ฟิคป๋อจ้าน
Most recents (6)
#ฟิคป๋อจ้าน
omegaverse ; พันธะซ่อนรัก 🍂
ต่อให้อุบัติเหตุครั้งนั้นทำให้เกิดรอยพันธะที่ทำให้เราทั้งคู่ไม่อาจพรากจากกันได้ แต่โอเมก้าชั้นสูงอย่างคุณจะมาอยู่กับคนธรรมดาอย่างผมด้วยความรักได้ยังไง…
“รอยพันธะนั้น ผมจะลบมันออก…เพื่อคุณ”
omegaverse ; พันธะซ่อนรัก 🍂
ต่อให้อุบัติเหตุครั้งนั้นทำให้เกิดรอยพันธะที่ทำให้เราทั้งคู่ไม่อาจพรากจากกันได้ แต่โอเมก้าชั้นสูงอย่างคุณจะมาอยู่กับคนธรรมดาอย่างผมด้วยความรักได้ยังไง…
“รอยพันธะนั้น ผมจะลบมันออก…เพื่อคุณ”
ตี๊ด...
ความรู้สึกมันเลือนรางเหลือเกินในความทรงจำ กับเสียงที่ดังก้องในโสตประสาท ภาพนั้นมืดมัวในดวงตา กับหยาดน้ำตาที่ร่วงหล่นบนหมอนที่ผมนอนอย่างไร้เรี่ยวแรง
การสิ้นสุดพันธะจะสำเร็จภายใน...
"ไม่! ต้น-ตื่นสิ ฉันบอกให้ตื่น!"
"ผม..."
ตี๊ด!
การสิ้นสุดพันธะสำเร็จแล้ว
"...รักคุณ"
ความรู้สึกมันเลือนรางเหลือเกินในความทรงจำ กับเสียงที่ดังก้องในโสตประสาท ภาพนั้นมืดมัวในดวงตา กับหยาดน้ำตาที่ร่วงหล่นบนหมอนที่ผมนอนอย่างไร้เรี่ยวแรง
การสิ้นสุดพันธะจะสำเร็จภายใน...
"ไม่! ต้น-ตื่นสิ ฉันบอกให้ตื่น!"
"ผม..."
ตี๊ด!
การสิ้นสุดพันธะสำเร็จแล้ว
"...รักคุณ"
อัลฟ่าชั้นต่ำอย่างผมมันทำเพื่อคุณได้เพียงเท่านี้ เพราะรู้อยู่แล้วว่าเรื่องระหว่างเราไม่มีทางเป็นไปได้ และไม่มีวันที่คำว่ารักนั้นจะเกิดขึ้น
คุณทิวา คนที่ควรจะอยู่จุดสูงสุดท่ามกลางเหล่าสังคมโอเมก้าชั้นสูงกลับต้องมาแปดเปื้อนเพราะผม
ต้นตะวันคนนี้ที่ไม่มีอะไรเลยสักอย่าง
คุณทิวา คนที่ควรจะอยู่จุดสูงสุดท่ามกลางเหล่าสังคมโอเมก้าชั้นสูงกลับต้องมาแปดเปื้อนเพราะผม
ต้นตะวันคนนี้ที่ไม่มีอะไรเลยสักอย่าง
#ฟิคป๋อจ้าน
"ก็ในเมื่อเธอเลือกที่จะเป็นนายเอกซูเปอร์สตาร์อยู่หน้าเลนส์กล้อง แล้วจะกลับมาหาเรากับลูกอีกทำไมวะ..."
"ก็ในเมื่อเธอเลือกที่จะเป็นนายเอกซูเปอร์สตาร์อยู่หน้าเลนส์กล้อง แล้วจะกลับมาหาเรากับลูกอีกทำไมวะ..."
"ไม่ขาย"
"ภาค...."
"ผมบอกแล้วว่าไม่ขาย อยากจะกินกาแฟก็ไปร้านอื่น ร้านนี้ไม่ต้อนรับ-ลูกค้าด้านหลังเชิญสั่งได้เลยครับ"
ผมไล่คนตรงหน้าที่สวมแมสก์และหมวกแก๊ปปกปิดใบหน้า ครั้งที่สามของสัปดาห์นี้แล้วที่คนคนนี้แวะเวียนเข้ามาในร้าน แค่เสียงผมก็รู้แล้วว่าเป็นใคร
ก็บอกแล้วว่าไม่ขาย
"ภาค...."
"ผมบอกแล้วว่าไม่ขาย อยากจะกินกาแฟก็ไปร้านอื่น ร้านนี้ไม่ต้อนรับ-ลูกค้าด้านหลังเชิญสั่งได้เลยครับ"
ผมไล่คนตรงหน้าที่สวมแมสก์และหมวกแก๊ปปกปิดใบหน้า ครั้งที่สามของสัปดาห์นี้แล้วที่คนคนนี้แวะเวียนเข้ามาในร้าน แค่เสียงผมก็รู้แล้วว่าเป็นใคร
ก็บอกแล้วว่าไม่ขาย
คนคนนั้นยังคงดื้อดึง ยืนอยู่ข้างๆ เคาน์เตอร์กับอีกคนซึ่งน่าจะเป็นผู้จัดการ และผมก็ไม่สนใจ อยากจะยืนอยู่ตรงนั้นจนกว่าร้านจะปิดก็เชิญ
ผมพอแล้ว
แค่สี่ปีที่ผ่านมาก็เจ็บปวดเกินพอ ผมจะไม่ยอมกลับไปเป็นคนโง่ที่เทิดทูนชีวิตให้ความรัก
"นี่คุณ ลูกค้ามาซื้อกาแฟ ไม่ขายอย่างนี้ได้เหรอ"
ผมพอแล้ว
แค่สี่ปีที่ผ่านมาก็เจ็บปวดเกินพอ ผมจะไม่ยอมกลับไปเป็นคนโง่ที่เทิดทูนชีวิตให้ความรัก
"นี่คุณ ลูกค้ามาซื้อกาแฟ ไม่ขายอย่างนี้ได้เหรอ"
#ฟิคป๋อจ้าน
“เราเข้าใจ ไม่ต้องคิดมากนะ เรื่องคืนนั้นเราเข้าใจ แทนไม่จำเป็นต้องโทษตัวเองเลย...”
“อาย...เราขอโทษ”
“บอกแล้วไงว่าไม่เป็นไร เราขอให้แทนมีความสุขกับคนนั้นนะ ขอให้งานแต่งเป็นไปได้ด้วยดี ให้แทนสมหวังได้เป็นบาร์เทนเดอร์ตามที่หวัง...เพื่อนอย่างเราจะคอยดูอยู่ตรงนี้”
“เราเข้าใจ ไม่ต้องคิดมากนะ เรื่องคืนนั้นเราเข้าใจ แทนไม่จำเป็นต้องโทษตัวเองเลย...”
“อาย...เราขอโทษ”
“บอกแล้วไงว่าไม่เป็นไร เราขอให้แทนมีความสุขกับคนนั้นนะ ขอให้งานแต่งเป็นไปได้ด้วยดี ให้แทนสมหวังได้เป็นบาร์เทนเดอร์ตามที่หวัง...เพื่อนอย่างเราจะคอยดูอยู่ตรงนี้”
ทำได้มั้ยล่ะ ฟิควันเดียวจบ เลิ่กลั่กๆๆ 😬
ผมไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นตอนไหน และไม่รู้ว่าควรเรียบเรียงเหตุการณ์ใดก่อน ระหว่างความรู้สึกที่ก่อตัวขึ้นแบบที่รู้ตัวเองอีกทีก็แอบรักเพื่อนเข้าไปเต็มเปาแล้ว
และยังจะเรื่องในตอนนี้ที่ผมตื่นขึ้นมาบนเตียงของเพื่อนสนิท มันอาจดูไม่แปลก เป็นเพื่อนกันจะนอนห้องเดียวกันก็ไม่เห็นเสียหายอะไร
และยังจะเรื่องในตอนนี้ที่ผมตื่นขึ้นมาบนเตียงของเพื่อนสนิท มันอาจดูไม่แปลก เป็นเพื่อนกันจะนอนห้องเดียวกันก็ไม่เห็นเสียหายอะไร
เงาพรางจันทร์
: Mpreg
: #ficjif, #ป๋อจ้าน, #ฟิคป๋อจ้าน, #เงาพรางจันทร์
"แดนสวรรค์อะไรนั่นข้าจะทำลายมันให้สิ้น!"
นั่นคือคำประกาศก่อนที่ราชาภพมารหวังอี้ป๋อจะรู้ว่ามีเทพเซียนผู้งดงามเช่นนี้อยู่บนแดนสวรรค์..
"ก้อนขนนั่นอะไร เซียวจ้าน เจ้าเลี้ยงสุนัขด้วยหรือ?"
"งะ หงิง"
: Mpreg
: #ficjif, #ป๋อจ้าน, #ฟิคป๋อจ้าน, #เงาพรางจันทร์
"แดนสวรรค์อะไรนั่นข้าจะทำลายมันให้สิ้น!"
นั่นคือคำประกาศก่อนที่ราชาภพมารหวังอี้ป๋อจะรู้ว่ามีเทพเซียนผู้งดงามเช่นนี้อยู่บนแดนสวรรค์..
"ก้อนขนนั่นอะไร เซียวจ้าน เจ้าเลี้ยงสุนัขด้วยหรือ?"
"งะ หงิง"
ร่างในอาภรณ์ขาวพิสุทธิ์มองดูลูกสุนัขสีดำที่นอนหงายท้องด้วยความประหลาดใจว่าเหตุใดอาณาเขตป่าท้อที่ตนเป็นผู้ดูแลถึงมีสิ่งมีชีวิตเช่นนี้ปรากฎอยู่
"เจ้าเป็นสัตว์เทพของผู้ใดกัน?"
เสียงนุ่มนวลเอ่ยถามพลางอุ้มเจ้าตัวน้อยไว้ในอ้อมแขนอย่างทะนุถนอม
"เจ้าเป็นสัตว์เทพของผู้ใดกัน?"
เสียงนุ่มนวลเอ่ยถามพลางอุ้มเจ้าตัวน้อยไว้ในอ้อมแขนอย่างทะนุถนอม
ลูกสุนัขร้องงี๊ดๆท่าทางเจ็บปวดจนเกรงว่าจะถูกทำร้ายจนหนีเตลิณเข้ามาในเขตการดูแลของเขา มือเรียวบางบรรจงลูบศีรษะของเจ้าตัวน้อยเป็นการปลอบขวัญ
ลูกสุนัขใช้ศีรษะถูไถไปตามฝ่ามือ ดูน่ารักว่าง่ายจนเซียนชุดขาวเผลอยิ้มออกมา
"เช่นนั้นเจ้ากลับไปกับข้าเถอะ ข้าจะรักษาแผลให้เจ้าเอง"
ลูกสุนัขใช้ศีรษะถูไถไปตามฝ่ามือ ดูน่ารักว่าง่ายจนเซียนชุดขาวเผลอยิ้มออกมา
"เช่นนั้นเจ้ากลับไปกับข้าเถอะ ข้าจะรักษาแผลให้เจ้าเอง"
#ป๋อจ้าน #ฟิคป๋อจ้าน
ดาริการู้ดีว่าตนเป็นเพียงลูกคนสุดท้องที่ถูกเดียดฉันท์เพียงเพราะดันเป็นใบ้แต่กำเนิด
ทว่าช่วงยุคหลังสงครามโลกครั้งที่สอง ผู้คนล้มตายและล้วนอดอยากทำให้ถูกพ่อแท้ๆ จับแต่งงานกับปารัต ทหารฝ่ายพันธมิตรที่ชนะสงครามเพื่อแลกเงิน
ทว่าหัวใจกระด้างเสียยิ่งกว่าแผ่นหิน
ดาริการู้ดีว่าตนเป็นเพียงลูกคนสุดท้องที่ถูกเดียดฉันท์เพียงเพราะดันเป็นใบ้แต่กำเนิด
ทว่าช่วงยุคหลังสงครามโลกครั้งที่สอง ผู้คนล้มตายและล้วนอดอยากทำให้ถูกพ่อแท้ๆ จับแต่งงานกับปารัต ทหารฝ่ายพันธมิตรที่ชนะสงครามเพื่อแลกเงิน
ทว่าหัวใจกระด้างเสียยิ่งกว่าแผ่นหิน
**🚨warning 🚨**
นิยายเรื่องนี้อาจมีความรุนแรง ทั้งทางกายภาพและจิตภาพ มีประเด็นอ่อนไหวเรื่องความบกพร่องทางร่างกาย การเมือง และอาจมีข้อมูลที่ไม่ตรงตามประวัติศาสตร์ ทุกอย่างเป็นเพียงจินตนาการของผู้เขียนเท่านั้น
และศิลปินในรูปภาพไม่มีส่วนเกี่ยวข้อง โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
นิยายเรื่องนี้อาจมีความรุนแรง ทั้งทางกายภาพและจิตภาพ มีประเด็นอ่อนไหวเรื่องความบกพร่องทางร่างกาย การเมือง และอาจมีข้อมูลที่ไม่ตรงตามประวัติศาสตร์ ทุกอย่างเป็นเพียงจินตนาการของผู้เขียนเท่านั้น
และศิลปินในรูปภาพไม่มีส่วนเกี่ยวข้อง โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
หากตามหาดาริกาที่อาศัยอยู่ย่านบางกอกน้อยในช่วงที่ยุคสงครามโลกครั้งที่ 2 เพิ่งผ่านพ้นไปหากแต่ผู้คนยังไม่คลายความเศร้าโศกและตื่นผวา คงไม่มีใครรู้จักเท่าใดนัก
มีแต่เพียงคำว่า 'ไอ้ใบ้' ที่จะดูเหมือนเป็นชื่อจริงติดตัวเขาไปเสียแล้ว เพราะย่านนี้มีเพียงไม่กี่คนหรอกที่เป็นใบ้แต่กำเนิด
มีแต่เพียงคำว่า 'ไอ้ใบ้' ที่จะดูเหมือนเป็นชื่อจริงติดตัวเขาไปเสียแล้ว เพราะย่านนี้มีเพียงไม่กี่คนหรอกที่เป็นใบ้แต่กำเนิด
ขออนุญาตลงในเธรดใหม่นะคะ
#ฟิคป๋อจ้าน #ป๋อจ้านฟิค
#จะไม่รัก🌹
"ทะเบียนสมรสนี้มีอายุแค่หกเดือน ไปอยู่กับเขตน์ซะ เขตน์จะเป็นคนทำให้รินกลับมาเป็นลูกที่ดีของพ่อได้"
มันจะเป็นไปได้อย่างไร ในเมื่อไอ้เขตน์เป็นลูกคนใช้ของบ้านเขา ที่เมื่อสิบปีก่อนแม่มันพยายามไต่เต้าเพื่อให้ได้เป็นหม่อม
#ฟิคป๋อจ้าน #ป๋อจ้านฟิค
#จะไม่รัก🌹
"ทะเบียนสมรสนี้มีอายุแค่หกเดือน ไปอยู่กับเขตน์ซะ เขตน์จะเป็นคนทำให้รินกลับมาเป็นลูกที่ดีของพ่อได้"
มันจะเป็นไปได้อย่างไร ในเมื่อไอ้เขตน์เป็นลูกคนใช้ของบ้านเขา ที่เมื่อสิบปีก่อนแม่มันพยายามไต่เต้าเพื่อให้ได้เป็นหม่อม
warning** มีถ้อยคำส่อเสียดรุนแรง ดูถูกเหยียดหยามทั้งทางกายภาพและจิตภาพ มีประเด็นอ่อนไหวเกี่ยวกับชนชั้น ฐานะ และอาชีพ โดยผู้เขียนมิได้ดูหมิ่นชนชั้นสูงหรืออาชีพใดๆ ที่มีในเนื้อหาของเรื่องนี้
และศิลปินในรูปภาพไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับนิยายเรื่องนี้ โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
และศิลปินในรูปภาพไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับนิยายเรื่องนี้ โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
“รินไม่มีวันลืม ว่ามันกับแม่ของมันทำกับครอบครัวเราไว้ยังไง และรินจะไม่มีวันญาติดีกับไอ้คนใช้นั่นเด็ดขาด!”
ไม่มีวันให้อภัยคนที่ทำให้นรินทร์คนนี้เจ็บราวกับหัวใจแหลกละเอียด
มันเกลียดจนถึงขั้นสาปส่งพวกมันทุกวัน
และน้ำตาที่รินไหลทุกหยดหยาดในวันนั้น มันต้องชดใช้!
ไม่มีวันให้อภัยคนที่ทำให้นรินทร์คนนี้เจ็บราวกับหัวใจแหลกละเอียด
มันเกลียดจนถึงขั้นสาปส่งพวกมันทุกวัน
และน้ำตาที่รินไหลทุกหยดหยาดในวันนั้น มันต้องชดใช้!
