Οι μαρτυρίες για την εμφάνιση του Χριστιανισμού και τις πρώτες χριστιανικές κοινότητες είναι ελάχιστες, αν όχι ανύπαρκτες, με αποτέλεσμα το κενό να καλύπτεται από υποθέσεις αμφίβολης ιστορικής αξίας. Ένα μεγάλο τμήμα της συζήτησης για τους πρώτους χριστιανούς είναι η θεωρία του
υποτιθέμενου "κομμουνισμού" των πρώτων χριστιανικών κοινοτήτων. Όμως ο "κομμουνισμός" της πρώτης αποστολικής κοινότητας εμφανίζεται μόνο παροδικά στα πρώτα κεφάλαια των Πράξεων (όταν ο Χριστιανισμός ήταν ακόμα μια μικρή σέχτα) και μετά εξαφανίζεται τελείως για να επανεμφανιστεί
μόνο σε ορισμένες μοναστικές κοινότητες,εκατοντάδες χρόνια μετά. Ακόμα και οι σποραδικές καταγγελίες του πλούτου και των πλουσίων που εμφανίζονται σε ορισμένα χριστιανικά κείμενα (π.χ. στα πρώτα Ευαγγέλια) δεν είναι τίποτα άλλο παρά η ηθική καταγγελία των κοινωνικών δεινών,τυπική
για ένα εσχατολογικό εκκλησίασμα.Αυτές οι καταγγελίες μπορεί να εξέφραζαν-σε ένα βαθμό-πληβειακά στρώματα που κατέφευγαν στην νέα-τότε-θρησκευτική αίρεση,όμως δεν θα μπορούσαν να έχουν κομμουνιστικό χαρακτήρα, να εκφράσουν το κίνημα για την κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας
στα μέσα παραγωγής, την κατάργηση των τάξεων,την υλιστική αντίληψη της ιστορίας κ.α. Εξάλλου ήταν οι ίδιες οι ταξικές (και συνεπώς εξαιρετικά κοσμικές) αναγκαιότητες που μετέτρεψαν τη θρησκεία σε πλευρά των καθορισμένων κοινωνικών σχέσεων,αλλά και σε "εργαλείο" αναπαραγωγής αυτών
των σχέσεων. Αυτό αποδεικνύεται και από το ότι ο Χριστιανισμός, πέρα από τα κηρύγματα για "φιλανθρωπία", "αγάπη" κλπ, ποτέ δεν αμφισβήτησε πραγματικά ούτε την ιδιοκτησία, ούτε την δουλεία, ούτε φυσικά όλες τις εκμεταλλευτικές εξουσίες. Οι διακηρύξεις περί κοινών στοιχείων
Χριστιανισμού και Κομμουνισμού, των αποκαλούμενων "πρωτοχριστιανών" ως "κομμουνιστών", η , ακόμα χειρότερα, ενός ιστορικού προσώπου που η ύπαρξη του δεν επιβεβαιώνεται-όπως ο Ιησούς-ως "πρώτου κομμουνιστή", μπορεί να ηχούν ωραία και για πολλούς προοδευτικούς και για πολλούς
οπαδούς του Χριστιανικού δόγματος, όμως δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Φυσικά, όπως έγραφαν οι κλασικοί του Μαρξισμού, η(κάθε)θρησκεία δεν πρέπει και δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί ως υπό εξόντωση αντικείμενο. Οχι μόνο για λόγους σεβασμού απέναντι στο θρησκευτικό δικαίωμα
του οποιουδήποτε. Η υπέρβαση των θρησκευτικών προκαταλήψεων, δε θα έρθει διά διαταγμάτων, αλλά μέσα από την οριστική ανατροπή των κοινωνικών συνθηκών, που αυτές γεννούν το έδαφος για μεταφυσική απόδραση από την πραγματικότητα. Αυτό καθόλου δεν είναι πρόσχημα για οποιαδήποτε
αναβολή της πάλης για"να διαλύσουμε τις θρησκευτικές προλήψεις"αλλά ένταξη της στις πραγματικές κοινων.συνθήκες.Όσο για αντιλήψεις που συσχετίζουν τον κομμουνισμό με(οποιοδήποτε) θρησκευτικό δόγμα,έχουν αξία σαν ιστορικό υλικό,που,όσο πιο γρήγορα μπεί στο αρχείο,τόσο το καλύτερο.
Ενδεικτικά, σαν συμβολή στην συζήτηση:
G. E. M. de Ste. Croix: Χριστιανισμός, δουλεία και ιδιοκτησία
praxisreview.gr/14096-2/
ΥΓ
Share this Scrolly Tale with your friends.
A Scrolly Tale is a new way to read Twitter threads with a more visually immersive experience.
Discover more beautiful Scrolly Tales like this.