Thread by @praxis_review

"Της γης οι κολασμένες": Σαν σήμερα, 23 Ιουνίου 1933, τριακόσιες εργάτριες του 5ου εργοστασίου υφαντουργίας του Ρετσίνα στο Φάληρο κατεβαίνουν σε απεργία με αιτήματα αύξηση των μισθών και εφαρμογή του 8ώρου. Το εργοστάσιο των αδελφών Ρετσίνα ιδρύθηκε το 1871 στον Πειραιά. Τα

χρόνια που ακολούθησαν δημιουργείται υφαντήριο/βαφείο και στις αρχές της δεκαετίας του 1890, η επιχείρηση Ρετσίνα διαθέτει πέντε εργοστάσια στον Πειραιά, με 2.000 εργάτες-εργάτριες. Στις αρχές του 20ού αιώνα η επιχείρηση Ρετσίνα είναι η μεγαλύτερη κλωστοϋφαντουργία της χώρας και

χιλιάδες εργατών και εργατριών από όλες τις συνοικίες του Πειραιά εργάζονται στα εργοστάσια της. Η επιχείρηση, που έχει αναπτυχθεί σε υφαντουργία βαμβακερών υφασμάτων, γνωστών με το όνομα "ρετσίνες" γίνεται η σημαντικότερη των Βαλκανίων. Η οικογένεια Ρετσίνα την εποχή αυτή

κυριαρχεί στην οικονομική και πολιτική ζωή του Πειραιά. Ο Θεόδωρος Ρετσίνας εκλέγεται δήμαρχος της πόλης και στη συνέχεια βουλευτής με το κόμμα του Χαρίλαου Τρικούπη. Οι εργάτριες της εποχής ξεκινούν να δουλεύουν στα 10 με 12 τους χρόνια, εργάζονται 12 με 14 ώρες την ημέρα και

πληρώνονται με το μισό ή και ακόμα πιο κάτω, από το μεροκάματο που λαμβάνουν οι άνδρες ("Μην πεις κακό για φαμπρικού γιατί ‘ναι αμαρτία γιατί την τρώει ο πάγκος της και η ορθοστασία"). Φτωχοί εργάτες και εργάτριες ελληνικής εθνικότητας από την Κωνσταντινούπολη και από άλλα μέρη

της Ανατολής μεταναστεύουν στον Πειραιά για εργασία. Στο εργοστάσιο Ρετσίνα έγινε η ιστορική πρώτη απεργία εργατριών στην Ελλάδα (13 Απριλίου 1892), από τις υφάντριες του δεύτερου εργοστασίου υφαντουργίας, επειδή ήθελαν να τους μειώσουν και αυτό το μεροκάματο πείνας κατά 20%!

Ακολούθησαν και άλλοι αγώνες τα επόμενα χρόνια. Σαν σήμερα, 23 Ιουνίου 1933, ξεσπάει νέα απεργία των εργατριών στο 5ο εργοστασίο, για αυξήσεις/8ωρο. Η απεργία επεκτάθηκε στα υπόλοιπα υφαντουργία. Έληξε μετά από 27 ολόκληρες μέρες και οι εργάτριες κατάφεραν αυξήσεις 10 %.