Pamiętacie zamach terrorystyczny ISIS na lotnisku w Brukseli w 2016? Najkrwawszy w historii Belgii, zginęły 32 osoby. Na zapisie sprzed wybuchów widać jak zamachowiec-samobójca stoi obok nastolatki gadającej przez telefon. To 17-letnia Beatrice de Lavalette. I nagle eksplozja...
Gdy Beatrice oprzytomniała zobaczyła obraz jakie widzi się w filmach: chaos, wrzask, dym, gruzowisko, ogień. „Dostrzegłam światło wpadające z wejścia do hali odlotów. Pojęłam że aby przetrwać muszę przejść przez te drzwi. Ale nie mogłem się ruszyć. Nie miałam obu nóg…”
Jej obrażenia były tak poważne, że wśród ponad 300 rannych oznaczono ją jako ‘czerwoną’ - osobę, która nie przeżyje, więc nie jest priorytetem do ratowania. Wykrwawiała się. „Gdy zobaczyłam strażaka, podniosłem rękę najwyżej jak mogłem, a on krzyknął: „tu jest jeden!”
Bez nóg, ze złamanym kręgosłupem, poparzeniami 3. stopnia była długo utrzymywana w śpiączce. Po przebudzeniu odwiedził ją ambasador USA w Belgii. „Żartem rzucił, że zobaczymy się na igrzyskach paraolimpijskich w Tokio, bo akurat ruszały te w Rio. Chciał mnie podnieść na duchu…”
Przed wypadkiem Beatrice dużo jeździła konno. Po przenosinach do szpitala w USA, jej mama sprowadziła na szpitalny parking ukochaną klacz córki, żeby mogła ją zobaczyć przez okno. „To był moment, który ostatecznie przesądził, że nie odpuszczam życia. Że będę walczyć o marzenia”.
„Zaczęłam intensywnie myśleć o słowach ambasadora i z wyjazdu na igrzyska zrobiłam cel. Postanowiłam wystartować w para ujeżdżaniu. Choć byłam świetnym jeźdźcem, musiałam się wszystkiego uczyć od nowa. Bez nóg nie miałam kontroli nad koniem. Nie umiałam złapać równowagi w siodle”
„Powoli zaczęłam odbudowywać mięśnie, ciało zaczęło się odnajdywać w nowej sytuacji. Zaczęłam prowadzić konia, dotykając go z boku na bok batem, by wiedział dokąd ma iść. I jakoś poszło!” W styczniu 2020 trafiła do reprezentacji USA w para ujeżdżaniu. W Tokio zajęła 5. i 6. msce
„Byłabym inną osobą, gdyby nie zamach z 2016 roku. Obejrzałam wraz z rodzicami zapis wideo z wybuchów i dowiedziałam się jak blisko zamachowca stałam. To tym większy cud, że dziś nadal żyję i robię to co kocham. To błogosławieństwo w nieszczęściu, ale także rodzaj koszmaru”
Share this Scrolly Tale with your friends.
A Scrolly Tale is a new way to read Twitter threads with a more visually immersive experience.
Discover more beautiful Scrolly Tales like this.