O życiu Oksany Masters na pewno powstanie film w Hollywood. Tylko jak scenarzysta zmieści w jednym przerażający horror, bajkę o dobrej wróżce i historię wielkiego triumfu zdobywczyni złotych medali na zimowych i letnich #Paralympics? Wyobrażąm sobie w filmie takie sceny... Scena 1. 1989. Cztery lata po awarii Czarnobyla. W szpitalu w Chmielnickim kobieta rodzi córeczkę o zdeformowanym ciałku. Nóżki bez kości goleniowych, jedna 6 cm krótsza, z 6 palcami u stópek. Rączki bez kciuków za to ze zrośniętymi palcami... Z płaczem oddaje małą do adopcji...

Dziś na igrzyskach zadebiutuje #Taekwondo a wraz z nim Parfait Hakizimana, który wystartuje w barwach Reprezentacji Uchodźcow. Przybył do Tokio prosto z obozu uchodźców Mahama Refugee Camp w Rwandzie który jest jego domem od 2015 kiedy to cudem uszedł z życiem z pogromu w Burundi "Kocham taekwondo, bo dało mi nadzieję w życiu. Dało wewnętrzny spokój, umiejętność wyłączania się i zapominania na chwilę okropnych obrazów, których byłem świadkiem. Zamordowanie matki na moich oczach, zaszlachtowanie maczetami bliskich i przyjaciół..."

Pamiętacie zamach terrorystyczny ISIS na lotnisku w Brukseli w 2016? Najkrwawszy w historii Belgii, zginęły 32 osoby. Na zapisie sprzed wybuchów widać jak zamachowiec-samobójca stoi obok nastolatki gadającej przez telefon. To 17-letnia Beatrice de Lavalette. I nagle eksplozja... Gdy Beatrice oprzytomniała zobaczyła obraz jakie widzi się w filmach: chaos, wrzask, dym, gruzowisko, ogień. „Dostrzegłam światło wpadające z wejścia do hali odlotów. Pojęłam że aby przetrwać muszę przejść przez te drzwi. Ale nie mogłem się ruszyć. Nie miałam obu nóg…”

Za chwilę nasza złota Róża Kozakowska🌹zaczyna konkurs pchnięcia kulą. Trzymajcie kciuki, bo w Tokio się ochłodziło (19C i pada). Chora na neuroboreliozę Róża woli startować w upale, bo on rozgrzewa jej mięśnie. W chłodzie dopadają ją koszmarnie bolesne skurcze mięśni... Trener Piotr Kuczek zdradza, że Róża 🌹 musi pchać kulą w specjalnej ortezie, która uniemożliwia jej pełny wyprost ręki. Pozwoliłby pchnąć dalej ale Róża mogłaby pozrywać ścięgna i przyczepy napiętycb spastyką mięśni
📷Fot. Bartłomiej Zborowski

Albinos w Afryce to ktoś przeklęty. Zobaczyć go to pech: nie wyjdzie ci interes, zachorujesz albo ktoś z rodziny itp. Za to amulety z ich ciała pomagają na wszystko - pukiel włosów zapewni szczęście, stopy - bogactwo, penis - jurność. Ćwiartowani maczetami, okaleczani... „Gdybym nie uciekła z Mali pewnie już bym nie żyła. Albo została bardzo okaleczona. W najlepszym razie wydana za mąż w wieku 14 lat i trzymana w zamknięciu" mówi Adiaratou, złota medalistka #Tokyo2020 na 100 m osób niedowidzących w barwach swej nowej ojczyzny – Hiszpanii

Jeszcze jedna opowieść paraolimpijska. Mariyappan Thangavelu to Hindus, który pokonał Łukasza Mamczarza w skoku wzwyż. Ma historię niemal jak "Slamdog. Milioner z ulicy". Urodził się w wiosce Petiavadagampatti. Ojciec porzucił rodzinę. Matka zarabiała 1.40 dolara dziennie... ...wynajmując się do noszenia cegieł, a gdy już nie dawała rady, do sprzedawania warzyw. Byle zarobić na 6 dzieci. Gdy Mariyppan miał 5 lat pijany kierowca autobusu przejechał mu po stopie w drodze do szkoły. Nóżka skarlowaciała, nie urósła od tego czasu, poza wielkim paluchem

Muszę Wam opowiedzieć o Lucynie Kornobys, naszej srebrnej kulomiotce z Rio i już z Tokio. Przeszła kilka piekieł i upokorzeń zanim weszła na szczyt. Nie wiele znam osób z większą determinacją, tak bardzo zawziętych, odpornych na przeciwności, walczącej z nierównościami i o innych „Dzieciństwo było traumą, której nikomu nie życzę”. Urodzona w Lubawce, po śmierci mamy z bratem i 4 siostrami sami zgłosili się do domu dziecka, byle dalej od ojca-okrutnika, który bił i głodził. W wieku 6 lat najmowała się do wykopków albo szabrowała z rodzeństwem po ogródkach

Oto najszybszy paraolimpijczyk w historii! I zapewne również najszybszy nauczyciel matematyki. Salum Kashafali, który w kat. T12 dla niedowidzących pobiegł na 100 m w czasie 10.43 s. "Nie wiem co powiedzieć, jeszcze niedawno żebrałem na ulicy, dziś czuję się królem świata!" Salum reprezentuje Norwegię, do której jako dziecko wyemigrował wraz z rodzicami z Kongo. „Dzieciństwo to nie były zabawy z rówieśnikami, każdy dzień spędzałem na poszukiwaniu jedzenia dla siebie i rodziny. A jeśli się nie udało inaczej to na wyżebraniu”.

Kika słów od Rafała Czupera, zdobywcy srebro w tenisie stołowym: "w 2008 roku gdy miałem 19 lat, sprowadziłem z Niemiec wymarzony samochód. Wracałem z nim do domu, ale niestety nie dojechałem, bo zasnąłem za kierownicą. Wypadek był koszmarny. 1,5 roku spędziłem w szpitalu..." Podczas rehabilitacji ktoś z Fundacji Aktywnej Rehabilitacji zachęcił mnie do uprawiania sportu. W młodości grałem w piłkę nożną uprawiałem kick-boxing. Powrót do nich przy paraliżu czterokończynowym raczej odpadał. Ale został mi tenis stołowy, który można uprawiać wszędzie...