Thread by @Pawel_reko

Barwa polskiego munduru
Podstawą maskowania żołnierza w polu w 1939 była barwa munduru. Wojsko Polskie przywiązywało ogromną wagę do barwy ochronnej munduru. W 1919 przyjęto barwę „khaki” (szaro brunatno zielona) jako obowiązującą. W 1929 w wyniku ćwiczeń doświadczalnych (1)

uznano, że użycie niejednolitych tkanin oraz zbyt ciemna barwa ochronna nie spełniają swojej roli. W październiku 1929 Sztab Główny powołał komisję ds. ustalenia nowej barwy ochronnej. Próby rozpoczęto w kwietniu 1930. Ze względu na różnorodność terenową odbywały się w rej. (2)

Mińska Maz. Testy prowadzono z mundurami polskim, włoskim, fińskim, austriackim, szwedzkim, angielskim, jugosłowiańskim, czechosłowackim,japońskim, belgijskim, rumuńskim, francuskim oraz ze zdobycznym sowieckim płaszczem. Porównywano poszczególne barwy na tle terenu zasianego (3)

oziminą, szarej zaoranej roli oraz piaszczystego ugoru – tyraliera żołnierzy w różnych mundurach ruszała z odległości 3000 m. W wyniku obserwacji bezpośredniej odrzucono mundury polski, angielski, francuski, belgijski, rumuński i czechosłowacki – kontury strzelców dało się (4)

rozpoznać już na odległości 1800 – 1200 m. Najwyższe noty zebrały mundur sowiecki, jugosłowiański oraz japoński, które zacierały się z tłem już na 400 – 600 m. W lecie 1930 r. powtórzono próby – dały one podobny wynik jak poprzednio. Do dalszych etapów wybrano barwę japońską, (5)

sowiecką oraz nową barwą polską, którą w międzyczasie opracowano w ITU. W okresie Jesień 1931 – 1932 próby prowadzono na Wileńszczyźnie i wygrał mundur japoński. Maskował on strzelca bardzo dobrze już na 600 m. Przy użyciu fotografii, na krótkich odległościach najlepszy był (6)

mundur polski, a na dalszych japoński. Obserwacja lotnicza wskazywała na przewagę barwy japońskiej. W wyniku 3 – letnich prób komisja ds. ustalenia nowej barwy ochronnej wybrała mundur japoński jako proponowaną nową barwę ochronną. Wniosek został jednak odrzucony jako (7)

niepoparty wystarczającymi danymi. Mundurom japońskim zarzucano, iż bardzo łatwo powstawały na nich plamy.Jesienią 1933 Inst. Tech.Intend. otrzymał polecenie dalszych studiów nad barwą ochronną. W lecie 1934 przygotowano zestaw próbek sukna mundurowego w różnych odcieniach. (8)

Wybrano trzy wzory i wykonano 20 kompletów. Jednocześnie rozpoczęto próby z barwą ochronna drelichowych mundurów letnich. Dnia 30.1.1935 powołano nową komisję. Doświadczenia prowadzono na zróżnicowanym terenie, w różnych porach dnia i nocy, przy świetle księżyca, rakietach (9)

oświetlających oraz różnych warunkach atmosferycznych.Wspomagano się fotografią lotniczą oraz obserwacją artyleryjską.Strzelano także do umundurowanych figur.Sprawozdanie z prób przedłożono szefowi Departamentu Dowodzenia Ogólnego MSWojsk dnia 31.3.1937. Jak wykazały próby, (10)

niemożliwym było przygotowanie uniwersalnej barwy mundurowej, nadającej się idealnie do maskowania w każdych warunkach, szczególnie ze względu na różnorodność polskiego krajobrazu.Opinia o nowej barwie munduru była jednak pozytywna – maskowała ona szczególnie dobrze na tłach (11)

szarych i bezbarwnych, na tle gleby,kartoflisk, głazów,skał,zagajników,opłotków,lasu. Dawała także dobre efekty na tłach kontrastujących. Powstały nowy, jaśniejszy odcień barwy khaki, oznaczono jako K-38 (B-38 na płaszcze).Produkcję mundurów z nowego sukna rozpoczęto w 1937. (12)