Goedemorgen. Laatste dag in Moldavië. Ik ben nog steeds in Gagaoezië, de autonome regio met een Turks volk en een eigen Turkse taal. In een dorpje verderop is een klein en stoffig museum over Gagaoezië, waar je die taal ook veel tegenkomt.
Over de bijzondere status van Gagaoezië schreef ik gisteren al een paar tweets:
In tegenstelling tot de meeste Turkse volken is Gagaoezië niet islamitisch, maar orthodox christelijk. Elk plaatsje heeft wel een soortgelijk kerkje met shiny koepels.
Inmiddels in Comrat (20.000 inw) , de hoofdstad van Gagaoezië. Je treft er het Gagaoezische parlement, waarnaast Lenin nog staat te shinen. Er tegenover vinden we een buste van Atatürk.
Haha, ik zit een kopje koffie te doen op een terras en zag op foto's dat je hier in Comrat nog een grote, gele shiny kerk hebt. Ik op Google Maps opzoeken waar die is. Even recht vooruit kijken was sneller geweest. 🙃😅
Goed, grote gele shiny kerk, dus. 🙃 Met losstaande klokkentoren, iets dat je vaker ziet bij orthodoxe kerken. Ik heb de indruk dat de kerk behoorlijk nieuw is.
Verder is er in Comrat niet veel te zien. Er is vooral een vreselijk rommelige winkelstraat met heel veel auto's. Gagaorzisch (die Turkse taal) zie je op straat heel weinig, het is vooral Russisch wat de klok slaat.
Ook de verkiezingsposters gaan in 't Russisch...
Enfin. Boeiende regio, maar het wordt tijd om met de gare Molmobiel koers te zetten richting de flutverhuurder in Chișinău. Ik bouw maar 2 uur extra gedoe-tijd in, want zie al aankomen dat ze er niet zijn, er discussie ontstaat over de borg, etc. 🙄
Laat de auto ook maar even wassen. De verhuurboer vond het belangrijk dat de auto schoon terug zou komen. Geen zin om m'n borg daarvoor te riskeren.
Okay, ze zijn nu een uur en een kwartier met m'n auto bezig en m'n oproepen om af te ronden hebben weinig effect. 😬
Ah, we zijn klaar. Nunkijken hoeveel gedoe inleveren van de auto oplevert.. 👀
Oké, auto inleveren ging dan weer verrassend soepel, en m'n borg zonder gedoe teruggekregen. 😎 Nu in de stad een hapje eten als late lunch of vroeg diner, en dan einde middag een treinritje waar ik veel zin in heb. 😊
En dit is 'm dan. De nachttrein van Chişinǎu naar Boekarest! Echt een klassieke Sovjet-nachttrein. Als in: precies dit soort zelfde rijtuigen ken ik van de Transsib uit 2004 (en later uit Georgië, Kazachstan, etc...).
Ik slaap in de meest luxe klasse, de tweeperoonscoupé. Die ik voor mezelf geboekt heb. 😋 (En ja, een reisgenoot in je coupé kan ook boeiend zijn, maar ik heb deze reis bovengemiddeld veel behoefte aan comfort en rust).
Je hebt daarnaast ook vierpersoonscoupés. Maar voor zover ik weet geen platskart, wat in de ex-Sovjetunie normaal de laagste klasse is met slaapbanken in één groot compartiment.
En als ik zeg: deze rijtuigen ken ik van de Transsib uit 2004, dan bedoel ik tot in detail. De gordijntjes, het uitklapbare trappetje voor 't bovenbed (...dat er in mijn coupé niet is, maar handig kan zijn voor het bagagevak bovenin...) (..)
(..) de noodrem (стоп-кран in t Russisch: stopkraan), de tussendeurtjes, de coupé van de provodnik (rijtuigbegeleider)... Het is identiek. Ik ga er lekker op. 🤓
Twee sporen verder staat de nachttrein naar Kyiv klaar, van de Oekraiense spoorwegen. 🇺🇦 Van oudsher vertrok hier ook een trein naar Moskou (via Oekraïne). Die rijdt niet meer for obvious reasons, deze trein vervangt 'm.
Daar komt de locomotief die m'n trein gaat trekken. Echt een enorm lomp ding. Sowieso is alles in breedspoorland een slag groter dan treinen bij ons.
De hoeveelheid gordijntjes maken het er niet makkelijker op om naar buiten te kijken. Ik heb weleens gelezen dat dat was omdat men in Sovjet-tijden liever niet had dat mensen zich een goed beeld van het land zouden vormen. (Geen idee of dit verhaal klopt).
Ah, de conducteur wierp zojuist nonchalant m'n smaakvolle beddengoed de coupé in. 😊
Op speciaal verzoek van @StefanInKosovo een filmpje van de coupé. #zuidoostwaarts
Er is zowaar een barrijtuig. Maaltijden kun je er niet krijgen, wel drankjes en chips enzo. En het raam kan verder open dan in de slaaprijtuigen.
Nou, dan nog maar een laatste glaasje Moldavische wijn. Ondanks de kartonnen beker smaakt het uitstekend.
(Sorry voor de overkill aan tweets, maar ik word blij van deze trein :-)
Heel druk is 't niet in de bar. Kort praatje gemaakt met een man die hier een biertje kocht om te drinken met de McDonald's-maaltijd die die vooraf had gekocht (en nu vast nog lekker warm is, not). Verder staat er nog iemand met wat cola en chips.
Oké, laat ik nog een wijntje doen voor we zo bij de Roemeense grens aankomen en we gekke dingen met deze trein gaan doen.
Net als op de heenweg gaat het stuk in het westen van Moldavië in een tergend langzaam tempo. Waar de trein in de buurt van Chişinǎu nog zo'n 80 kmu reed komen we nu niet boven de 25 kmu. Zou 't de slechte spoorkwaliteit zijn?
Je heb reizen en je hebt reizen.
Enfin. We zijn in Ungheni, op de grens tussen Moldavië 🇲🇩 en Roemenië 🇷🇴. Het eerste land heeft breedspoor (1540mm, zoals de hele ex-Sovjetunie). Roemenië heeft normaalspoor (1435mm, zoals de rest van Europa). Toch rijdt de trein door. Hoe zouden ze dat oplossen? 🤔😁
Wat we gaan doen: de hele trein gaat van draaistellen (=set van wielen, assen, etc) wisselen. 🤓
Wat een vrij bizar proces is. Elk rijtuig moet losgekoppeld worden. En dan opgetild worden, waabij de draaistellen dus losgekoppeld worden en verwisseld worden voor draaistellen met de andere spoorbreedte. 🤓
Hier zie je dus hoe dat werkt. Dit rijtuig zit dus overigens in onze trein, maar staat dus nu naast ons. Het draaistel wordt losgekoppeld en het rijtuig wordt omhoog getild, zodat het andere draaistel eronder kan komen.
Hier gaan de breedspoor-draaistellen er onderuit, weggetrokken door kabels.
En ja, dit gebeurt met reizigers en al erin. 🤓
Inmiddels is ook mijn rijtuig aan de beurt. De ontgrendeling van het draaistel zit in mijn coupé, dus of ik even naar buiten wil. 🤓 Een paar minuten later staan de breedspoor-draaistellen al een eind verderop.
Breedspoor is overigens 1520mm, niet 1540. Dank voor de correctie @KelvinVoskuijl.
En ook mijn rijtuig heeft de nieuwe draaistellen eronder, dus of ik weer even m'n coupé wil verlaten om de boel te vergrendelen. 🙃
Het is een vrij bizar gebeuren. Het gebeurt vrij efficiënt, maar kost toch een uur of 1,5. Je zou natuurlijk ook de breedspoortrein op de grens naast een normaalspoortrein kunnen zetten en iedereen laten overstappen, dan ben je in 10-15 minuten klaar...
Maar ja, op deze manier heb je wel echt een doorgaande trein van Chişinǎu naar Boekarest, en dat is ook wat waard. 🙃
Goed, we zijn omgespoord van breedspoor naar normaalspoor. Ik moet m'n paspoort nog terugkrijgen van de Moldavische grenspolitie en we krijgen de Roemeense controle nog. Ik heb m'n bedje vast opgemaakt. Het is morgen vroeg op.
Weird. Na vertrek uit het grensstation komt een knakker m'n coupé binnen, wijst naar m'n bed en zegt 'MY BED!!!'. Met de conducteur achter zich. Ik zeg dat ik een single geboekt heb, de concuteur zegt: no no no, no single...
Ik wil m'n kaartje laten zien - alleen heeft de conducteur m'n kaartje, zoals gebruikelijk in Sovjet-nachttreinen. Dus ik zeg 'm dat ie m'n kaartje maar moet opzoeken. Sindsdien zijn ze weg... Hopelijk blijft dat zo.
Inmiddels in Roemenië en geen gezeur meer over mogelijke coupégenoten. Ik ga slapen. Trusten. 😊
Share this Scrolly Tale with your friends.
A Scrolly Tale is a new way to read Twitter threads with a more visually immersive experience.
Discover more beautiful Scrolly Tales like this.