یه مدلی باب شده بین بعض راننده‌تاکسی‌ها: تلفن‌شون زنگ می‌خوره و با کسی اون‌ور خط حرف می‌زنن. داستانی تعریف می‌کنن از رنج‌های زندگی، از بیماری فرزند، بی‌پولی و شرمندگی‌شون درهمین شب گذشته، از "ناصرجون فکر می‌کنی بتونی اون پولی رو قول دادی برسونی به‌م؟ نه.. ایراد نداره. خدا بزرگه"
اوایل دوسه‌باری گول خوردم. دوبار از راننده، یه‌بار از یه مسافر تو اتوبوس خط خ طالقانی.
بعدها شدم فقط شنونده.
حرفم اینه که اینا که من شنیده‌ام، بسیار جذاب و خلاقانه است. یعنی چنان ریزه‌کاری‌هایی دارن، مکث‌هایی، کلمات حساب‌شده‌ی منقطعی، که به نظرم نوش جون‌شون باشه. بابت هنرشون.
بعدها شدم فقط شنونده.
حرفم اینه که اینا که من شنیده‌ام، بسیار جذاب و خلاقانه است. یعنی چنان ریزه‌کاری‌هایی دارن، مکث‌هایی، کلمات حساب‌شده‌ی منقطعی، که به نظرم نوش جون‌شون باشه. بابت هنرشون.
اردشیر و مینا و آرش، یه مسیر چهل‌دقیقه‌ای رو با موبایل ضبط کرده بودن. همه رو دارم هنوز. داستانی که می‌گه، بی‌نظیره. اگر قرار بود کسی داستانی براساس دیالوگ بنویسه، باید پیش همین می‌رفت کلاس: ما فقط یه‌طرف دیالوگ رو می‌شنویم، اما بی‌نظیره.
از کجا می‌دونم دروغه؟ سه موردی که کمک کردم، متاسفانه هرسه رو بعدها دوباره دیدم. و یکی‌شون رو این‌جا هم خوندم با همون مشخصات و همون قصه که از دیگری هم پولی گرفته بود.
مساله‌م البته این نیست؛ از طراحی و نوشته و بازی‌شون لذت می‌برم هربار. حتی گاهی حسادت می‌کنم که این‌قدر خلاق اند.
مساله‌م البته این نیست؛ از طراحی و نوشته و بازی‌شون لذت می‌برم هربار. حتی گاهی حسادت می‌کنم که این‌قدر خلاق اند.
من دیالوگ‌نویسی رو خیلی دوست دارم. و قصه‌ای که فقط یک‌سوی گفت‌وگوش رو می‌خونیم/می‌شنویم، معرکه است به نظرم.
این آخری، هربار که گوش می‌دم، پرام می‌ریزه. مکث‌های بی‌نظیر، که بخشی از داستان رو پیش می‌برن. آکسان‌های خاص روی حتی حروف خاص... طرف آرتیسته بابا.
بختش سیاهه.
این آخری، هربار که گوش می‌دم، پرام می‌ریزه. مکث‌های بی‌نظیر، که بخشی از داستان رو پیش می‌برن. آکسان‌های خاص روی حتی حروف خاص... طرف آرتیسته بابا.
بختش سیاهه.
اسفند 88 که خیلی بی‌پول و بدبخت بودم، علی نیلی از "نسیم بیداری" زنگ زد که خودت رو برسون که حق‌التحریرها اومد. یه روز مونده به عید. از ترس دیر رسیدن، تاکسی دربست گرفتم تو بارون. تا برسیم، چنان داستانی "بازی کرد" که نیمی از پول {کلش پونصدتومان بود} رو دادم به‌ش با گریه.
بعدش..
بعدش..
فکر کنم نسترن سلیمانی بود یا کی، توی گودر چندماه بعد یه داستان نوشت از راننده‌تاکسی‌ای که باهاش برخورده داشته، و درخواست کمک کرد. همون بود..
عید رو بی‌پول موندم و مجبور شدم چیزهای شخصی‌م رو بفروشم. وقتی شنیدم و فهمیدم مالیده، از لجم باز یه پولی براش ریختم :)))
نفهمیدم چرا اصلن.
عید رو بی‌پول موندم و مجبور شدم چیزهای شخصی‌م رو بفروشم. وقتی شنیدم و فهمیدم مالیده، از لجم باز یه پولی براش ریختم :)))
نفهمیدم چرا اصلن.
بعدها منتظر بودم که شاید باز ببینمش، به‌ش بگم آخه سر من کلاه‌گذاشتن داره؟ آدمی که همه‌ی عید تا اواخر اردیبهشت رو با دویست و چندهزار تومان سر کرده، دیگه درمالی داره؟
بعدش هم، تو اون شرایط برزخی فکر می‌کردم کمک کردن به کسی که نیاز داره، شاید کمی از بار گناهانم کم کنه.. نکرده بود.
بعدش هم، تو اون شرایط برزخی فکر می‌کردم کمک کردن به کسی که نیاز داره، شاید کمی از بار گناهانم کم کنه.. نکرده بود.
آخر 83 طلاق‌مون بود. حلقه‌ی ازدواجم رو نگه داشته بودم توی کمد، که گاهی به روزگارم فکر کنم. روز دوم سوم اون عید، خواهرزاده‌هام اومدن خونه‌مون، داداشم به‌شون عیدی پول داد. من نداشتم به همه عیدی بدم، از خجالتم خودم رو زدم به خواب. چنان سخت گذشت به‌م که بردم حلقه رو فروختم :)))
یه طلافروشی بود تو گاندی، نرسیده به ونک. کاغذخرید نداشتم، 200تومان یا همون حدود برداشت. همه‌ش شد عیدی خواهرزاده‌ها و مامان‌بابام+ پول اینترنت. دوماه ِ بعد رو هم با همون باقی حق‌التحریر مونده سر کردم.
خلاصه که ما "او.هنری"وار، یادگارهای بخت سیاه‌مون رو دادیم پای داستان مردم :))))
خلاصه که ما "او.هنری"وار، یادگارهای بخت سیاه‌مون رو دادیم پای داستان مردم :))))
وای.. چرا یادم رفته بود؟ برم اون طلافروشه رو هم خشتکش رو پرچم کنم. آخه حلقه‌ی ازدواج آدم بخت‌برگشته رو کی می‌فروشه که کاغذ خرید هم داشته باشه؟
:\
لااقل کاش طلافروش هم یه داستانی می‌گفت برام، اون‌جوری درم می‌مالید.
:\
لااقل کاش طلافروش هم یه داستانی می‌گفت برام، اون‌جوری درم می‌مالید.
حالا اصل عرضم چی بود؟
نوینسده و روزنامه‌نگار مقوی، اگه کمی زرنگ باشه، همین داستان‌های ساختگی رو گردآوری کرده و یه بودجه‌ی پژوهشی از جایی می‌گیره، همه رو به همت نشر مرکز یا چشمه یا اون‌یکی اطراف، در هیات "روایات دزد قصه‌گو" به شکل کتاب منتشر می‌کنه.
#استارت‌آپ
#ایده
نوینسده و روزنامه‌نگار مقوی، اگه کمی زرنگ باشه، همین داستان‌های ساختگی رو گردآوری کرده و یه بودجه‌ی پژوهشی از جایی می‌گیره، همه رو به همت نشر مرکز یا چشمه یا اون‌یکی اطراف، در هیات "روایات دزد قصه‌گو" به شکل کتاب منتشر می‌کنه.
#استارت‌آپ
#ایده
