Çıkışı uzatabilirler, ama vazgeçmeleri pek mümkün görünmüyor, değil mi ki oradaki işbirlikçilerine de tebliğ etmişler. (Kimi ABD kaynaklarında "ağlıyorlar, yalvarıyorlar" deniliyor onlar için.) Ama bu süreci muhakkak ki provokasyonlarla taçlandıracaklardır.
Trump'ın, Fransız mali oligarşisinin temsilcisi itoğlu iti adam yerine dahi koymadığı halde duceye beş gün önceden haber vermiş olması, siyasi islamcının kıblesindeki ağırlık merkezinin duceden yana kaydığını gösterir.
Ama bu, sadece Suriye Kürtleriyle ilgili olamayacak kadar geniş, kapsamlı bir pazarlığın sonucu olmalı: bu pazarlıkta Pensylvania'daki antikomünist çetebaşının en azından faaliyetinin sınırlanması, ...
ABD ve duce arasında Suriye'ye karşı Amerikan çıkarları ve varlığının korunmasını kapsayan yeni bir ortaklık, Karadeniz'de Ukrayna provokasyonu Amerikan üssü girişiminde sağlam ortak olarak duce "partner"liği, ...
Kürt meselesinde teslimiyete dayanan ümmet modelinde uzlaşma girişimi (bayram, seyran ve Oslo meselesi) vb. de belki de bundan sonra sıkça konuşacağımız konular arasındadır.
Hiç akıldan çıkartılmaması gereken en önemli sonuç, şu: AKP, (1) siyasi istikrarı temsil ediyor ve siyasi istikrar, emperyalist sömürünün istikrarının başlıca şartıdır; dolayısıyla potus'un ve ducenin bütün adamları, en kanlı bıçaklı göründüklerinde bile ihtiraslı aşkları sönmez.
(2) Dahası, duce ve adamları Türkiye işbirlikçi tekelci burjuvazisinin hâkim kesiminin temsilcisi de değil kendisi oldukları için, bu karşılıklı ihtiraslı aşk daha da "duygusal" bir ton alıyor.
Bedelini bizim ödeyeceğimiz bela, kırıtmalarını Ukrayna provokasyonuna destek ve patriotlarla yaptıkları bu yeniden alevlenen aşkın, Suriye'den başka herhalde İran ve Rusya'ya karşı da saldırganlık anlamına gelecek olmasında yatıyor.
