,
19 tweets,
6 min read
Read on Twitter
چپ‌ها وقتی در مقابل نقد سوسیالیسم در حوزه‌های اقتصادی، رفاه و عملگرایی به بن‌بست می‌خورند، پای «اخلاق» را وسط می‌کشند و مدعی می‌شوند که سوسیالیسم، اخلاقی است.
در اینجا توضیح میدهم که کپیتالیسم (بازار آزاد و مالکیت فردی) اخلاقی و سوسیالیسم و مکاتب #اشتراکی غیراخلاقی است.
در اینجا توضیح میدهم که کپیتالیسم (بازار آزاد و مالکیت فردی) اخلاقی و سوسیالیسم و مکاتب #اشتراکی غیراخلاقی است.
تا اوخر قرن ۱۸ میلادی، ۹۵٪ جمعیت روی زمین فقیر بودند. اما ناگهان در اوایل قرن ۱۹ در بخشی‌هایی از دنیا، ناگهان این روند تغییر کرد و جمعیت فقیر به سرعت شروع به کاهش و رفاه عمومی شروع به افزایش تصاعدی کرد. آنها جوامعی بودند که «آزادی‌های فردی» و «مالکیت خصوصی» را ارج نهادند.
کشورهایی مانند آمریکا، انگلیس و بخشهایی از اروپا که تفکرات جان لاک را سرمشق قرار دادند، از جمله آنها هستند. جان لاک از فیلسوفان سده ۱۷ میلادی انگلستان بود که بعنوان پدر لیبرالیسم کلاسیک شناخته میشود. او با معتدل کردن فلسفه حکومت مطلقه هابز و جدایی دین از سیاست، لیبرالیسم را...
پایه‌ریزی کرد. از آن موقع تا به امروز، هر جامعه‌ای که آزادی‌های فردی را تضمین کرده همان مسیر ترقی را طی کرده. تا قبل از آن «زندگی» افراد جامعه به حکومت تعلق داشت. حکومت تصمیم میگرفت که فرد وقت خود را صرف چه کاری کند. مالکیت خصوصی و آزادی فردی مفهوم عملی نداشت.
وقتی انسانهای یک جامعه آزاد باشند، عده ای در ورزش موفق می‌شوند، عده‌ای در ریاضیات، بعضی در حرفه و فن و عده‌ای هم در اقتصاد و تولید ثروت. اینکه عده‌ای در تولید ثروت موفق هستند، این حق را برای بقیه شهروندان یا دولت ایجاد نمیکند که آنها را از جایگاهشان پایین بکشند یا اموال...
آنها را تصرف و بین خود تقسیم کنند. در دهه ۷۰ ونزوئلا ثروتمندترین و شیلی فقیرترین کشور آمریکای جنوبی بودند. بعد از اجرای سیاستهای #مالکیت_اشتراکی و #سوسیالیسم در ونزوئلا و اجرای سیاستهای بازار آزاد در شیلی، امروز ونزوئلا فقیرترین و شیلی ثروتمندترین کشورهای آمریکای جنوبی هستند.
اگر من و شما در تولید ثروت موفقیت کمتری داریم، هیچ حقی را برای ما ایجاد نمیکند که از کسی که بیشتر دارد بگیریم. اگر در این میان حکومت را هم واسطه کنیم که به زور از فرد پولدارتر بگیرد (مالیات)، باز هم فرقی در اصل قضیه نمیکند. هرچند این حق را با رای اکثریت به حکومت بدهیم
اینکه حاصل دسترنج (جسمی یا فکری) یک نفر یا عده‌ای از افراد را از آنها بگیریم غیر اخلاقی است. فرقی نمیکند که بخواهیم با این پول پارک و بوستان بسازیم یا حق بیمه کسانی را پرداخت کنیم که به سلامت خود اهمیتی نمی‌دهند، اضافه وزن دارند و روزی یک بسته سیگار می‌کشند.
همانگونه که شما لزوما حق انسانهای فقیرتر از خود را ضایع نکرده‌اید، کسی که از شما پولدارتر یا موفق‌تر است لزوما حق شما را ضایع نکرده. بنابراین این حق را برای شما یا حکومت ایجاد نمیکند که این موفقیت را به زور از او بگیرد. چه این ثروت را با کار به دست آورده باشد، چه به ارث برده باشد
در نظریه بازیها و علم اقتصاد، یک بازی مجموع-صفر، یک مدل ریاضی از وضعیتی است که سود (یا زیان) یک شرکت کننده، دقیقاً متعادل با زیان‌ها (یا سودهای) شرکت‌کننده (های) دیگر است.
یعنی اگر یک کیک داشته باشیم که بین مردم تقسیم کنیم و کسانی سهم بیشتری بگیرند، طبیعتا به بعضی سهم کمتری میرسد
یعنی اگر یک کیک داشته باشیم که بین مردم تقسیم کنیم و کسانی سهم بیشتری بگیرند، طبیعتا به بعضی سهم کمتری میرسد
ثروت یک جامعه، بازی مجموع-صفر نیست. ثروت توسط افراد خلاق و موفق تولید میشود و در راه تولید ثروت، بقیه افراد جامعه هم ثروتمندتر می‌شوند. هر چه تعداد میلیونرهای یک کشور بیشتر باشد، وضعیت طبقه متوسط و کلا سطح رفاه همه جمعیت آن کشور بهتر میشود.
ثروت روی درخت سبز نمی‌شود، ثروت توسط افراد خلاق تولید میشود و در این پروسه برای تعداد زیادی نیز شغل ایجاد میشود.
مثلا موسس شرکت #آمازون که در حال حاضر ثروتمندترین فرد جهان است، این ثروت را از جایی (یا از کسانی) سرقت نکرده. این ثروت قبلا وجود نداشته و جف بزوس این ارزش افزوده ...
مثلا موسس شرکت #آمازون که در حال حاضر ثروتمندترین فرد جهان است، این ثروت را از جایی (یا از کسانی) سرقت نکرده. این ثروت قبلا وجود نداشته و جف بزوس این ارزش افزوده ...
را با نوآوری و پشتکار ایجاد کرده. بنابراین در مسیر ثروتمند شدن او کسی فقیر نشده، بلکه هزاران نفر نیز ثروتمند شده‌اند و میلیونها شغل در سراسر دنیا ایجاد شده. پس صرف اینکه اون بیلیونر است، این مجوز را صادر نمیکند که ثروت او از چنگش دربیاوریم و بین بقیه مردم تقسیم کنیم. 
در هر شاخه‌ای (از جمله تجارت) عده معدودی فوق‌العاده موفق می‌شوند. اما اینکه آنها در اقلیت هستند، نباید باعث شود که اکثریت بخاطر این موفقیت آنها را تنبیه کنند.
تنبیه انسانها به خاطر موفقیت غیراخلاقی است. آیا ما به خود حق می‌دهیم قهرمانان ورزشی را صرفا به خاطر اینکه ...
تنبیه انسانها به خاطر موفقیت غیراخلاقی است. آیا ما به خود حق می‌دهیم قهرمانان ورزشی را صرفا به خاطر اینکه ...
در اقلیت هستند تنبیه کنیم و بخشی از موفقیت شان را بدزدیم یا بین افراد دیگر تقسیم کنیم؟
«مایکل فلپس» ۲۸ مدال المپیک دارد و من و شما هیچ. آیا می‌توان نتیجه گرفت که این ناعادلانه است و ما باید مدالهای او را بین خودمان تقسیم کنیم تا عدالت برقرار شود؟
«مایکل فلپس» ۲۸ مدال المپیک دارد و من و شما هیچ. آیا می‌توان نتیجه گرفت که این ناعادلانه است و ما باید مدالهای او را بین خودمان تقسیم کنیم تا عدالت برقرار شود؟
وظیفه حکومت این نیست که به شما چیزی بدهد، وظیفه حکومت این است که مراقب باشد کسی چیزی را به زور از شما نگیرد یا شما را به زور وادار به انجام کاری نکند (از آزادی‌های فردی پاسداری کند). همچنین از تمامیت ارضی کشور دفاع کند.
برای تحقق این دو منظور، شهروندان قدرت نظامی و قدرت سیاسی را
برای تحقق این دو منظور، شهروندان قدرت نظامی و قدرت سیاسی را
به حکومت‌ها واگذار می‌کنند. حال اگر قدرت اقتصادی هم تمام و کمال به حکومت (شورا، گروه منتخب و ...) واگذار شود، شهروندان عملا تبدیل به مایملک حکومت خواهند شد. همان اتفاقی که تابحال در همه حکومت‌های سوسیالیستی دنیا افتاده است. نمونه آنرا در جمهوری اسلامی-مارکسیستی ایران می‌بینیم.
والاترین و ارزشمندترین گوهر زندگی، آزادی است. وقتی انسانها آزاد باشند و در یک جامعه آزاد زندگی کنند، رفاه و خوشبختی تولید می‌کنند. جامعه‌ای که در آن ثروت، منابع و ابزار تولید در انحصار حکومت یا افراد وابسته به حکومت باشد، فقر و فلاکت می‌زاید. #سوسیالیسم نقطه مقابل آزادی فردی است
