Thread by @BergenLutfi

Üniversite eğitiminin yaygınlaşması ve uzaması (yüksek lisans-doktora) genç nüfusun istihdama katılmasını engeller.

Mezunları alanları dışında istihdam etmek, eğitilmişleri yeniden mesleki anlamda eğitmek zorunda kalmak bir ülkenin asgari on yılının kaybı anlamına gelir.

Aileler ne kadar atomize olur ve ülkenin taşrasından büyükkentlerine doğru nüfus kaybederse belli merkezlerde konut talebi de yükselecektir.

Konut talebi diri tutuldukça emlâk fiyatları atomize edilmiş kişi veya çiftlerin ödeyemeyeceği meblağlara erişir.

Aile meselesi konut meselesinden bağımsız ele alınamaz.

Aile meselesi eğitim, meslek edinme gibi konular bakımından da merkezî bir konumdadır.

Aile, cinsellikle de ilgilidir.

Geçmişte Müslüman düşünürler ahlâkı "aile" yani tedbirü'l menzil kavramı üzerinde bina ettiler.

Türkiye'nin en önemli problemlerinden biri bekârlıktır.

Üniversite ve lisans üstü düzeyde 10 milyon civarında genç bu problemle boğuşmaktadır.

Yunanistan'ın nüfusu 11,5 milyon civarındadır.

Bekârlık ülkemiz için büyük bir derttir.

Ülkemizin genç nüfusu meslek edinmek ve ev-bark sahibi olmak için üniversitelere meylediyor. Büyük kentlerde yoğunlaşan bu genç nüfus kenti pahalılaştırmakta.

"Daha çok kazanacağım" beklentisi daha pahalı hizmet/mal alımına yol açmakta.

Herkes "otomobil uçar gider" diye düşündüğü için yollar "otomobillerin uçup gidemeyeceği" kadar dardır.

Taşradan gelen hiç kimse büyük kenti yenemez; kent onu yutar.

20 milyon nüfuslu bir kentte "hiç" olmak kaçınılmazdır.

Böyle bir kentte ücretleriniz talep edeceğiniz şeylere "hiç" yetmeyecektir.
Kenti yaşayamayacaksınız.
Kendinizi hep fakir hissedeceksiniz.

Üniversitenin varlığı kentin genişlemesine ve "yolculuk yaratımı"na neden olacağından otomobil satışlarını artırır.

3 milyon nüfusun ihtiyacını karşılayan bir "yol ağı" geçen zaman içinde 13 milyonun devinimine "maruz kalırsa" kent kitlenir.

Taşra diyerek küçümsedikleri "şehir"den Paris gibi kentlere koşan yığınlar kazançlarının ve yaşam sürelerinin hemen tamamını otomobil/konut borcu için özgülemiş durumdadır.

Hayat (zaman) sana verili olduğu halde konut ve otomobil onu senden "aşırmıştır."

İnsanların pek çoğu hayatının bir kısmını otomobil/zaman veya konut/zaman olarak askıya almıştır.

"Şu borç bitse yaşamın zevkine varacağım" diye düşünen her kişi borç bittiğinde sahip satın aldığını düşündüğü şeyin eskidiğini ve değiştirip yenisini alması gerektiğini "görür."

Borçlanarak otomobil/konut alan biri, aslında otomobil/konut tarafından zamanı çalınmış biridir.

Zaman (nefes) bir meta ile takas edilemez.

Mal/eşya/meta insana hükmetmek için değil hizmet etmek, zamanı bereketlendirmek içindir. Zamanı "yaşamaktan acizleşmek" için değil.

Kalabalık bir kentte kişiler günde 80-90 km yol kat etmektedir.

Geleneksel şehirlerde 90 km. yola çıkan kişi "seferî" sayılıyor ve "yolcu"luğa çıktığı için ailesi/komşuları/dostları kendisiyle helalleşiyordu.

Kent nüfusu arttıkça "yolculuk" kader olur.

"Coğrafya kaderdir" doğru değildir.

"Kent yolcuları" modern insanı böyle tanımlayabiliriz.

Her gün 2-3 saatini kente hibe eden varlık, modern insandır.

Şaşırtıcıdır.

Size Tanrı'nın verdiği zamanı modernlik çalıyor.
Günde 2 saat x 365 senede 30 gün.

Yıllık izniniz kaç gündü?