Thread by @palpeet

Tot 1930 liepen er midden door de stad over 9th en 10th Avenue spoorlijnen. Om het verkeer te waarschuwen liepen voor de trein 'West Side cowboys' uit, maar toch gebeurden er op de 'Death Avenues' zoveel ongelukken dat in 1930 besloten werd een verhoogde lijn aan te leggen.

Deze spoorlijn werd na 1980 niet meer gebruikt en stond te verroesten totdat besloten werd om van de lijn een verhoogd stadspark te maken. De 2.3 km lange High Line is een groot succes: de buurten waar hij door loopt zijn getransformeerd van halve sloppenwijken tot hippe buurten.

Aan het begin (of einde) van High Line is momenteel als onderdeel van het enorme Hudson Yard-project dat over een treinremise wordt gebouwd het $150 miljoen kostende kunstwerk Vessel in aanbouw dat bestaat uit 158 bronzen trappen die nergens naar leiden.

Brunswick Hotel (1906) ligt aan Madison Square Park. Het gebouw in neorenaissance lijkt op een Florentijns palazzo met rustieke plint onderop en een loggia met grote kroonlijst bovenin die benadrukt wordt door het gietijzeren balkon dat om het gehele gebouw heen loopt.

Bij de opening van 2 Rector Street (104m) in 1907 was het voorzien van de modernste snufjes: warm en koud water, air conditioning en een stofzuigersysteem. De ronde ramen in de kroon van het neorenaissance gebouw worden geflankeerd door terracotta engelen met gespreide vleugels.

Uitzonderlijk voor de tijd, maar alle 1800 kamers van Hotel McAlpin (1911) hadden een telefoon. Het hotel had ook een in-house ziekenboeg, een Turks bad en een verdieping die enkel toegankelijk was voor vrouwelijke gasten (en personeel) via een speciale lift.

De karakteristieke knik in de 1e vleugel wordt veroorzaakt door het de hoek die Broadway met 6th Avenue maakt. De muurschilderingen die de (maritieme) geschiedenis van New York uitbeelden werden tijdens een renovatie van de sloophamer gered en zijn nu te zien in een metrohalte.

Pershing Square Buidling (1923, 110m) is een neo-Romaans kantoorgebouw met een gevel van terracotta en gekleurd baksteen. Op de vierde verdieping dragen figuren helmen, borstplaten en lauwerkranzen, wat verwijst naar de naamgever van het gebouw, de Amerikaanse legerleider in WOI.

In 1908 werd een treintunnel onder de Hudsonrivier en een station op Lower-Manhattan geopend. Bovenop kwam het Hudson Terminal Building (78m), het grootste kantoorgebouw ter wereld. In 1966 werden de tweelingtorens gesloopt om plaats te maken voor die andere twee tweelingtorens.

Hudson Terminal's vervanger onder de WTC-torens werd vernietigd op 9/11, maar sinds 2004 werd er gewerkt aan een nieuw station dat uiteindelijk $3.7 miljard kostte en opende in 2015. De 50 m hoge witte ribben overspannen 30 m en moeten een wegvliegende vredesduif voorstellen.

New Yorks grootste kranen moesten voor de bouw speciaal ontworpen worden en de twee vleugels zouden eigenlijk zoals bij vleesetende planten moeten kunnen bewegen, maar dit idee werd geschrapt doordat het duurste station ter wereld al dubbel over budget ging.

Coisin Building (1910, 82m) is een kantorengebouw met een opvallend twee verdiepingen hoog koperen dak uit de tijd dat neo-gothiek populair was, wat goed te zien is aan de kroon die rijk versierd is met waterspuwers, figuren in harnassen en spitsbogen van terracotta.

Midden in Manhattan stond het in 1842 gebouwde Murray Hill Reservoir dat gevoed werd door een aquafuct en met een inhoud van 76.000 m³ het drinkwater van de stad leverde. De muren in neo-Egyptische waren 8 m dik met er bovenop een promenade voor de inwoners van de stad.

Op de plek van het reservoir werd in 1911 de New York Public Library geopend. Voor het enorme Beaux-Arts gebouw werd 530.000 m³ marmer verwerkt (de marmeren vloeren waren zo hard dat personeel rubberen zolen dienden te dragen) en huisvest meer dan 200 km aan plankruimte.

Carnegie Hall Tower (1991, 231m) is vernoemd naar de naastgelegen concertzaal. Doordat de architect proporties en neorenaissancistische stijlelementen (bijvoorbeeld de kroonlijst) heeft overgenomen, wordt de toren beschouwd als een architectonische uitbouw van Carnegie Hall.

Gary Building (1856) was een innovatief ontwep met een gevel volledig van gietijzer, geschilderd in zandkleuren wat de illusie geeft van steen. De rolluiken liggen achter de gevel, zodat de architectuur die gebasseerd is op Venetiaanse palazzo's volledig tot zijn recht komt.

De American Piano Company bouwde in 1925 een art deco hoofdkantoor van 13 verdiepingen hoog met vergulde ornamenten. De eigenaar had eerder de Légion d'Honneur gekregen en was daar zo trots op dat hij reliëfs van de bijbehorende medaille bovenaan de toren liet aanbrengen.

Op het dak leefde in 1935 een tijdje een pauw die zich daar op duiven jaagde. Toen agenten de vogel probeerden te vangen, vloog het naar het volgende dak en na een lange achtervolging landde het beest uiteindelijk in het pauwverblijf van Central Park Zoo die geen pauw kwijt was.

In 1974 waren de architecten van Solow Building zo aardig hun gebouw een gekromde gevel te geven zodat het AmPiCo Building niet uit het zicht verdween, maar bij gebrek aan een monumentenstatus is het gebouw in 2014 helaas gesloopt ten behoeve van een nieuw 7-sterren hotel.

Verderop in de straat die bekend stond als Piano Row hadden nog meer pianofabrikanten hun kantoren staan, waaronder Steinway die in hun gebouw naast een schitterende beaux-arts showroom ook een in-house concertzaal en radiostudio had, uiteraard ter promotie van hun eigen piano's.

In tegenstellig tot het American Piano Company Building is Steinway Hall niet gesloopt, maar is het ondertussen opgeknapt en zal het worden gebruikt als entreegebouw voor het 438-meter hoge 111 West 57th Street dat momenteel erachter in aanbouw is.

Tegenwoordig staat de straat niet meer bekend als Piano Row, maar als Billionaire's Row vanwege het rijtje superslanke, superhoge en superdure woontorens waarvoor je, zeg maar, een miljardair moet zijn voordat je er een appartement in kan betalen.

Op 21 juli 1983 gaf Diana Ross in Central Park een gratis concert aan 450.000. Ondanks dat er halverwege een enorme storm uitbrak, bleef de zangeres doorgaan met het concert. Toen het écht niet meer kon, kondigde Diana al improviserend de volgende dag een vervangend concert aan.

Aangezien Diana dit zonder overleg zelf had besloten, werd het concert een financiële ramp en bleef er geen geld over voor de speeltuin waarvoor er eigenlijk geld ingezameld werd. De speeltuin is later alsnog op Diana's kosten geplaatst en staat nog steeds in Central Park.

Naast kantoren van de telefoonmaatschappij huisde het AT&T Long Distance Building (1932, 164m) ook de techniek voor transatlantische telefonie, wat goed te zien is in de lobby die vol zit met mozaïeken van wereldkaarten en allegorische weergaves van de verschillende continenten.

Abraham Lefcourt was van schoenenpoetser opgeklommen tot miljonair en zette in 1930 zijn Lefcourt Building (164 m) neer, maar helaas raakte hij tijdens de Grote Depressie failliet en moest hij zijn art deco toren met blauwe medaillons en opvallende obelisken gedwongen verkopen.

De bouw van Essex House (140m) begon op Zwarte Dinsdag, de dag van de grote beurskrach op Wall Street en moest al voor voltooiing geveild worden omdat de eigenaar failliet ging. De rode neon letters op het dak zijn zijn goed zichtbaar vanuit Central Park waaraan de toren ligt.

Het New Yorker Hotel werd in 1930 middenin de Grote Depressie geopend. Het art deco hotel was met 2200 kamers het grootste van de stad, beschikte over een in-house telefooncentrale, eigen generator, de grootste kapsalon ter wereld met 42 stoelen en een restaurant met 155 koks.

Er werd trots geadverteerd met het feit dat gasten het chique hotel vanuit Penn Station via een (tegenwoordig als opslag gebruikte) tunnel konden bereiken, zodat ze niet blootgesteld hoefden te worden aan de elementen noch aan sloebers met te weinig geld voor een privé-entree.

Gelet op het vermogen van de gemiddelde gast was het niet meer dan vanzelfsprekend dat het New Yorker Hotel ook beschikte over een in-house bank met magnifieke vergulde deuren en waarvan de kluis nog steeds in de kelder staat en momenteel wordt omgebouwd tot bar.

In 1902 begon de bouw van het 18 verdiepingen hoge St. Regis Hotel midden tussen de enome stadspaleizen van New Yorks rijkste families (o.a. Vanderbilt en Rockefeller) die daar uiteraard niet zo blij mee waren en er vervolgens alles aan gingen doen om te bouw te saboteren.

Uiteraard geheel los van het geklaag van de fortuinlijke buren begon de gemeente spontaan de bouwcontroles te verhogen en moest de bouw een aantal keer stilgelegd worden, onder andere omdat bijvoorbeeld de plintjes niet brandverilig genoeg bleken te zijn.

Vervolgens benadrukten de rijkgestelde omwonenden dat een etablishement met alcoholergunning minimaal 200 voet van een kerk (er stond er eentje tegenover) verwijderd moest zijn. Het hotel reageerde door simpelweg de ingang tijdens de bouw te verplaatsen.

Tot slot was er een regel die stelde dat 2/3e van de omwonende een alcoholvergunning kon tegenhouden. Dit leidde tot een opkoopoorlog van omringende percelen tussen de Vanderbilts en de eigenaar van het hotel om zo aan hun meerderheid te komen. Uiteindelijk won het hotel

De kroon van het Barbizon Plaza Hotel (1930, 158m) was eigenlijk gemaakt van glazen tegels die 's nachts van binnenuit verlicht werden, maar tijdens WOII werd dit vervangen voor het huidige vergulde dak. Kamers met extra geluidsisolatie maakte het hotel 'muzikantvriendelijk'.

Uit protest dreigden geschokte, welgestelde dames nooit meer Cadillacs te kopen toen ze in 1964 hoorden dat hun geliefde Savoy-Plaza Hotel (1927, 128 m) gesloopt zou worden ten behoeve van het nieuwe hoofdkantoor van General Motors. Hun protest was helaas tevergeefs.

Het allerberoemdste en meest luxueuze hotel van New York is ontegenzeggelijk The Plaza dat geopend is in 1906 en ontworpen als Frans chateau. De opening van het hotel op de hoek van Central Park vond gelijktijdig plaats met de introductie van 's werelds eerste taxi.

Het was tevens het eerste huisdiervriendelijke hotel: een van de eerste gasten was een Hongaarse prinses met een menagerie van o,a, honden, beren en alligators. De grootste suite, de Royal Plaza Suite, heeft een privé-lift waarmee gasten discreet het hotel kunnen verlaten.

De twee spitsen van Eldorado (1931) zouden eigenlijk met bladgoud bekleed worden, maar de Grote Depressie gooide roet in het eten, De woontoren had als unique sellingpoint dat alle bediendevertrekken in de kelder lagen, zodat de huurders alle ruimte hadden.

Eigenlijk zou The Majestic (1930) aan Central Park 45 verdiepingen hoog worden, maar door de Grote Depressie kwamen er slechts 31. Innovatief waren de uitkragende stalen liggers die de hoekramen in de penthouses van de art deco tweelingtorens mogelijk maakte.

De getrapte vorm van 120 Wall Street (1931, 121m) is het gevolg van de bouwregelementen die zorgden voor daglicht en ventilatie op straat. De ingang van het art deco gebouw is versierd met verguld maaswerk en plafondschilderingen van de skyline van de stad door de jaren heen.

(Merk ook het wapen van Amsterdam op)

Hoewel McGraw-Hill Building (1931, 148m) volgens sommigen valt onder de art deco (m.n. vanwege de ingang en kroon) is het toch goed te zien dat het gebouw met de zakelijke, functionele, ornamentvrije vormgeving op het kantelpunt staat van de overgang naar de internationale stijl.

McGraw-Hill was een uitgeverij en in elk verticale gebouwblok zat een aparte functie: onderin een drukkerij, daarboven de redacties, kantoren en helemaal bovenin de directiekamer en -restaurant.

Zelfs voor de critici van 1902 was de overdaad aan beeldhouwwerk, natuurstenen details, ornamenten en gietijzer van het flamboyante Dorilton ietsjes overdreven, maar desondanks waren de appartementen populair bij welgestelden, met name vanwege de aparte liften voor het personeel.

Nadat hij op de Wereldtentoonstelling van 1856 Otis zijn lift had zien demonstreren, besloot Edgar Haughwout dat zijn nieuwe warenhuis 's werelds eerste lift zou krijgen. Niet omdat het gebouw van vijf verdiepingen die nodig had, maar omdat hij wist dat dat klandizie zou trekken.

Het warenhuis werd een groot succes: de First Lady kocht er zulk duur servies dat president Lincoln het eerst weigerde te betalen (en de rekening naar de overheid stuude). Het gietijzeren gebouw werd lange tijd verwaarloosd, maar is onlangs schitterend gerestaureerd.

Engine 39 Station House werd in 1887 gebouwd als hoofdkwartier van de New Yorkse brandweer. Het gebouw was voorzien van een wachttoren (New York had nog geen wolkenkrabber), maar de communicatietechniek bleek al snel verouderd en werd omgebouwd tot nornale kazerne.

Naast de brandweerkazerne ligt een rijkelijk versierd politiebureau uit hetzelfde jaartal. In de jaren 70 waren er plannen om beide gebouwen te slopen, maar na groot protest werd besloten in ieder geval de façades te bewaren, maar erachter nieuwe faciliteiten te bouwen.

444 Madison Avenue (1930, 158m) is een art deco wolkenkrabber die door zijn slankheid een stuk hoger lijkt dan hij daadwerkelijk is. Jarenlang huisvestte het de redactie van achtereenvolgens Newsweek en New York Magazine, maar tegenwoordig is het het hoofdkantoor van Burberry.

Volgens de New Yorkse bouwregelementen is 444 Madison Avenue samen met 30 Rock aka GE Building aka Comcast Building, MetLife Building, UBS Building, Financial Times Building en 666 Fifth Avenue de enige wolkenkrabbers op Manhattan die neonbelettering in de top mogen hebben.

(Althans, dat lees je overal, maar niemand schijnt zich afgevraagd te hebben hoe 4 Times Square uit 1996 dan aan dat H&M-logo komt)

Doelbewust werd voor het Secretariaat van de Verenigde Naties (1952, 156 m) de Internationale Stijl gekozen, omdat deze stijl geen enkele referentie maakt naar het verleden en dus een metafoor is voor de ambitie van de VN om volledig gericht te zijn op de toekomst.

Manhattan Life Insurance Company (1894) was het eerste gebouw in New York dat hoger was dan 100 m en was vijf jaar lang het hoogste gebouw ter wereld. Het gebouw met opvallende koepel op het dak was een van de eerste met mechanische ventilatie en is in 1964 gesloopt.

Graybar Building (1927, 120m) werd gebouwd als onderdeel van het Grand Central Terminal complex, waarmee de toren een ondergrondse verbinding had. Het Art Deco gebouw heeft drie schitterende ingangen en is voorzien van een enorm lichthof voor zoveel mogelijk daglicht.

Opvallende details zijn de metalen ratten op de kabels waaraan een overkapping hangt. Graybar was begonnen als een stoomschiprederij en dit was een referentie naar de aanlegkabels van schepen die voorzien waren van een anti-rattenkap. Ook in de rozet kun je rattenkoppen zien.

De gevel van One Fifth Avenue zit vol met gestyleerde middeleeuwse elementen zoals borstweringen, kantelen en waterspuwers. Hoeveel de gevel helemaal vlak is, geven verticale banen van licht en donker baksteen een illusie van diepte.

Walker Tower (1929, 98m) is ontworpen door en vernoemd naar dé Art Deco-architect Ralph Walker. In de façade zitten vijf verschillende tinten baksteen verwerkt en zit vol met bronzen detailleringen. En dat voor een gebouw dat een telefooncentrale huisvestte.

@threadreaderapp unroll