فارغ از تکنولوژی به کار رفته در سلاح فوق، هرگونه اشاره به تکامل سوپرگان ها بدون یادکردن از جرالد بول ناسپاسی است. نابغه ای با ذهنی درخشان که نبوغ خود را وقف ساخت ابر توپ ها کرد و نهایتا همین نبوغ مرگ او را رقم زد. شاید بتوان او را از نظر سرشت و سرنوشت نقطه مقابل فون براون دید 
جرالد بول به تنهایی به علم ساخت ابرتوپ ها را دوباره زنده کرد و تا حد نهایی پیش برد، یعنی تا ساخت توپی انقدر بزرگ که ماهواره ها را به مدار زمین بفرستد. بول به دنبال هدف تا جایی پیش رفت که توانست به محاسبات سری ساخت توپ پاریس که بعد از جنگ جهانی اول ناپدید شده بود دست یابد
بول در ۱۹۲۸ در کانادا متولد شد و در ۱۹۵۱ جوانترین کسی بود، و هنوز هست، که از دانشگاه تورنتو Ph.D گرفت و تحقیقات خود را در زمینه ایرودینامیک در سرعت های سوپرسونیک شروع کرد و در همان زمان توانست با کمترین هزینه و با روش هایی ابتکاری، یک تونل باد سوپرسونیک بسازد
شروع کارش در موسسه تحقیقات تسلیحاتی کانادا CARDE بعد از جنگ دوم در زمانی بود که تحقیقات روی ایرودینامیک کلاهک های هسته ای به سرعت در حال پیشرفت بود. او دریافت که به جای تست در تونل های باد سوپرسونیک گرانقیمت و کمیاب، شلیک پرتابه با یک توپ بزرگ روشی ارزان تر و مطمئن تر است
این پروژه در ۱۹۵۶ علیرغم نتایج امیدوار کننده و با وجود اعتراض های شدید بول به مقامات دانشگاهی و نظامی، بدون توجیه منطقی لغو شد. در ۱۹۵۸ بول سرپرستی سازمان هوا فضای کانادا را به عهده گرفت اما دو سال بعد ظاهرا به دلیل مشکلاتی که دائما با مافوق های خود داشت از CARDE کنار گذاشته شد
بول بلافاصله بعنوان رئیس بخش تحقیقات بالستیک دانشگاه مک گیل انگلیس شروع به کار کرد و نشان داد که استفاده از توپ های بزرگ برای پرتاب کلاهک بالستیک به فضا، به مراتب کم هزینه تر و کارامد تر از راکت های گرانقیمت و نامطمئن است
و توانست راهی بیابد تا مدارهای الکترونیک حساس پرتابه در برابر صدمات ناشی از نیروی g و فشار فوق العاده بالای ناشی از شلیک در لوله توپ، صدمه نبیند
بر اساس محاسبات پاریس گان و بازیازی ابعاد آن توسط کامپیوتر و با الهام از V3 آلمان نازی در ج ج ۲ با کاستن از سرعت انفجار خرج پرتاب، استفاده از اتصالات در لوله توپ را ممکن ساخت. حالا می شد طول لوله را با اتصال های متعدد افزایش داد و به برد هایی دست یافت که تا پیش از آن غیر ممکن بود
او سپس پنتاگون و دولت کانادا را متقاعد کرد تا بودجه پروژه تحقیقاتی او را در جزیره باربادوس با هدف ساخت توپی که بتواند پرتابه ها را را در مدار زمین قرار دهد، تامین کنند.این جزیره با تنها ۱۳ درجه تفاوت در عرض جغرافیایی با خط استوا، نقطه ایده آلی برای پروژه تحقیقاتی ارتفاع بالا بود
High Altitude Research Project (با HAARP اشتباه نشود) تاسیسات مفصلی برای انجام آزمایشات لازم در باربادوس ساخته شد.منجمله دو توپ ۱۶ اینچی که در اوریل ۱۹۶۲ با شناورهای حمل تانک در ساحل پیاده و با ۷ کیلومتر ریل گذاری به محل تاسیسات حمل شد
بول در باربادوس خوشبخت بود، توپ هایش از صبح تا شب شلیک می کردند و او محدوده ای به وسعت اقیانوس اطلس را به عنوان میدان تیر در اختیار داشت. او به مدت هفت سال و به یاری ذهن خلاق و نوآورانه خود دائما توپ هایی بزرگ و بزرگتر ساخت
بول برای تمام مسائل راه حل ساده و مخصوص خودش را پیدا می کرد. برای حل مسائل مربوط به تغییرات در ساختار شیمیایی خرج پرتاب، ساختار پرتابه، طول و کالیبر لوله، و حتی در روش های مطالعه مختصات لایه های بالای اتمسفر، راه حل خودش را داشت، مثل استفاده از chaff و رادار برای تعیین ارتفاع
نهایتا او با ساخت ابر توپی با طول لوله ۴۰ متر توانست پرتابه ای را تا ارتفاع ۱۸۳ کیلومتری شلیک کند. رکوردی که تا امروز شکسته نشده. طبق محاسبات پرتاب ماهواره به فضا با هزینه ۳ هزار دلار قابل انجام بود اما ناگهان دولت کانادا در ۱۹۶۷ به نشانه اعتراض به جنگ ویتناماین پروژه را ترک کرد
تلخکام از بی نتیجه ماندن دو پروژه قبلی، بول شرکت خصوصی خود Space Research Corporation (SRC) را تاسیس کرد و توپی را که در باربادوس ساخته بود به ملک چند هزار هکتاری خود در مرز ورمونت و کبک منتقل کرد و تحقیقات را ادامه داد. مابقی توپ ها تا امروز در محوطه پروژه در باربادوس رها شده
تا اواسط دهه ۱۹۷۰ چند پروژه نسبتا کوچک برای ارتش امریکا و کانادا انجام داد اما در ۱۹۷۵ با کمک CIA قرارداد کلانی برای بهبود برد و دقت واحد های توپخانه افریقای جنوبی منعقد کرد که طراحی و ساخت هویتزر افسانه ای GC45 بخشی از آن بود
به عقیده بسیاری این قرارداد نقش اصلی را در پیروزی افریقای جنوبی در جنگ بر علیه کمونیست های آنگولا ایفا کرد اما با روی کار آمدن کارتر در ۱۹۷۶، بول به اتهام نقض تحریم تسلیحاتی افریقای جنوبی دستگیر و به مدت شش ماه در امریکا که حالا تبعه آن به شمار می رفت زندانی شد
بول بعد از آزادی با عصبانیت تمام به کانادا بازگشت و با همکاری شرکت Armscor افریقای جنوبی به کار روی بهبود عملکرد هویتزر های خود ادامه داد که نتیجه آن هویتزر G5 با برد بیش از ۳۰ مایل بود که تا این تاریخ هنوز یکی از پیشرفته ترین سلاح ها در حیطه توپخانه در جهان به شمار می رود
اما این بار هم در کانادا هم به دلیل نقض مقررات تجارت اسلحه تحت پیگرد قرار گرفت و جریمه شد
اما موفقیت هویتزر G5 بخصوص چین و عراق را جلب کرده بود و سفارشات کلانی در راه بود. بول که فعالیت های خود را به بلژیک منتقل کرده بود با صنایع فولاد Voest Alpine AG اتریش برای تولید محصولات خود به توافق رسید و دهه ۱۹۸۰ را با موفقیت کامل تجاری پشت سر گذاشت
این بار سرنوشت نحسی که همیشه بول را تعقیب می کرد، به شکل صدام حسین در مقابل او قرار گرفت. در طی سال های کار برای ارتش عراق، صدام برای او تبدیل کسی شده بود که می توانست چیزی راکه همه عمرش را به پای آن گذاشته بود عملی کند. توپی که بتوان با آن ماهواره یا هرچیز دیگری را به فضا فرستاد
ظاهرا بول در یکی از جلساتی که در مورد بهسازی توپخانه عراق با حسین کامل المجید (داماد صدام که بعدها به اردن گریخت و با واسطه شدن عدی عفو شد و در برگشت به همراه کل اعضاء مذکر قبیله اعدام شد) داشت، پیشنهاد خود را ارائه داد و خواستار ملاقات با صدام شد
وقتی المجید ترتیب ملاقات بول با “سید الرئیس” را داد بول در مورد توانایی اسراییل در پرتاب ماهواره جاسوسی و اهمیت این توانایی برای تبدیل شدن به یک قدرت منطقه ای توضیحاتی داد و صدام با این شرط که بول همزمان بهسازی موشک های اسکاد ارتش عراق را نیز انجام دهد با پروژه موافقت کرد
پروژه Babylon آغاز شده بود. تا اواسط دهه ۱۹۸۰ بول یک پروتوتایپ کوچکتر به نام Baby Babylon با طول ۳۳ متر و کالیبر ۳۵۰ میلیمتر آماده کرد که هرچند برای مقاصد آزمایشی به شکل افقی نصب شده بود، اما در صورت نصب با زاویه مناسب می توانست بردی معادل ۴۰۰ مایل داشته باشد
توپ اصلی یا Big Babylon با طول ۱۵۰ متر و کالیبر ۱ متر و گلوله هایی با وزن ۲ تن معادل که بخوبی می توانست یک ماهواره نظامی جاسوسی را در خود جای دهد، به حدی بزرگ بود که باید روی شیب یک کوه قرار می گرفت. تمامی مراحل کار به صورت کاملا سری پیش رفت
گفته شده که در یک مورد کارگران و مهندسین چینی مسئول ساخت محل تاسیسات که در تمام مدت انجام پروژه حق تماس با دنیای خارج را نداشتند، پس از اتمام کار تماما توسط نیروهای امنیتی با یک انفجار در تونلی دفن شدند و سپس همان نیروهای امنیتی هم توسط توسط امن الخاص کشته شدند
بول احمق نبود، کارفرمای خود را می شناخت و می دانست که این توپ به جز پرتاب ماهواره به کارهای دیگری هم می آید، امروز می دانیم که او سازمان های اطلاعاتی متعددی منجمله ام آی ۶ و موساد را از وجود چنین پروژه ای مطلع کرده بود
اما با این استدلال کرده بود که این توپ به دلیل عدم قابلیت اختفا و تحرک و سرعت نواخت بسیار پایین، تهدید نظامی جدی برای اسراییل محسوب نمی شود کار را ادامه داد
۱۹۹۰ جهت باد مجددا تغییر کرد. صدام کویت را اشغال کرد و بول حالا داشت برای دیکتاتوری که همه دنیا او را به چشم دشمن نگاه می کردند کار می کرد و بد تر از همه آن که این بول بود که موشک های اسکاد صدام را که هر شب بر ریاض و تا اویو فرود می آمد بهسازی کرده بود
در فاصله چند ماه محل اقامت او بارها مورد دستبرد قرار گرفت و اسنادی به دقت دست کاری شد یا به سرقت رفت. اما او بدون اعتنا به کار خود ادامه می داد. سرانجام جنازه او در مارس ۱۹۹۰ در مقابل در ورودی خانه اش در بروکسل در حالی که هشت گلوله از پشت سر مغز گرانبهای او را شکافته بود، پیدا شد
فرضیه های مختلفی در مورد قتل او وجود دارد. مظنون اصلی طبعا موساد بود که دانشمندی را که به تسلیح یک دشمن عرب کمک می کرد کشته بود، اما سازمان سیا و حتی ایران هم می توانستند دلایل خود را در کشتن بول داشته باشند
فرضیه شاید منطقی تر هم این بود که صدام را مسئول قتل او معرفی می کرد. بول همه چیز را در مورد پروژه بابیلون می دانست اما با سرقت اطلاعات کلیدی پروژه توسط سازمان اطلاعات عراق، دیگر نیازی به وجود او نبود
و حالا صدام می توانست هر تغییری را که لازم می دید، از تغییر مکان سلاح یا هدف گیری یا استفاده از آن به عنوان یک اسلحه برای پرتاب یک بمب کثیف یا هر کلاهک دیگری اعمال کند
