Thread by @yasarsafkan

Bu ‘intihal’ konusuyla ilgili küçük bir kalp kalbe:

Samet’le @sam3t ilgili olan-biten güzel bir minyatür evren.

Şöyle oluyor:

Bu konuda kültürümüz sakat. Toprak/tarım kültüründen geliyoruz, dolayısıyla önemli olan şey, toprak. Olmadı bina. Zenginlikten bahsederken, “han hamam” lafı geçer mesela. Parayı bulan gayrımenkule yatırır.

Kolay kopyalanır (çoğaltılır) görünen şeylere ise, az kıymet veriyoruz. Bilgi mesela.

Ödev kopyalamak, alan açısından da, veren açısından da, “ne olacak ki” kategorisinde kalıyor.

Ayrıca, değerler ve ahlak (etik değil, etik ahlak bilimi/bilgisidir) eğitimi vermek yerine, polislik yapıyoruz. (Teoride ahlak eğitimi var ama, ahlak konularını “biliyoruz bunlar önemsiz” der geçeriz.)

Polislik kültüründe, karşı taraf da hırsız rolüne düşüyor. Yani polis bir şey demiyorsa, tamamız. Ya da yakalanmıyorsak.

Kötü niyet başka ama, bu kültürün içinde, iyiniyetli insanların da kendi terazilerini yakalamaları zor oluyor. Etraftaki herkes “ne olacak ki” derken, gemiyi başka yöne sürmek çok zor.

Alıntı yaparsan kaynak belirtme zorunluluğu bile garip geliyor. Üniversitede, lisansüstü dersinde dahi bunlar zor konular.

Bir de hızlı çarmıha germe durumumuz var. Niyet iyi mi, cehalet mi var, adam gerçekten kendine haksız fayda mı sağlamaya çalışıyor, yoksa sadece kültür kurbanı mı bakmıyoruz.

Verdiğim derslerden birinde, benim öğrencilere anlayışlı davranışım, “dersi ciddiye almamak” olarak anlaşıldı ve birkaç öğrenci bana aynı projeyi (bazıları aynı PDF dosyası) gönderdi.

Oldukça zor anlar yaşadık. Yakalanmasalar, yaptıklarında “yanlış bir şey” görmüyorlar bile.

Bu kültür nasıl değişir? İşin kötüsü, net bir cevabım yok. Ama cevap ne olduğu gibi devam etmekte, ne de toleranssızlıkta. Aydınlanabilecek herkesi kazanmalıyız.

Bu kümenim boyu da, bizim onlara nasıl yaklaştığımızla değişir.

Negatif tepki, sopa, adres vermez. Tepkiyi verirken, pozitif, yapılması gerkenleri söyleyerek tepki vermek gerek.

Pozitif geribildirim kolay değildir. Mesela @sam3t pozitif geribildirim azlığına rağmen (çoğunluk daldı adama) kendisi doğru yolu buldu. Gerçekten takdire şayan.

Ama toplu çarmıha germe, çoğu insanda “en kısa yoldan acıyı dindirme” tepkisi oluşturur. Bu da en kolayından “bu adamları engelle, kendi küçük alanına kaç” şeklinde yapılır.

Yani, eğer maksat kültürel dönüşüm ise, bu tepki verenlerin tepki vermeyi olumlu geribildirim verme şeklinde yapmayı öğrenmeleriyle mümkündür.

Elbette, bu konuyu derli toplu yazmanın da faydası olacaktır. Ama esas olan insanları kucaklamaktır.

Boarding saati beklerken elimden gelen budur.