احتمالا ویدئویی که اخیرا منتشر شده را دیده‌اید. زن راه می‌رود و تلفن صحبت می‌کند که اشاره دستی به او تذکر پوشش می‌دهد. احتمالا «این چه وضعشه» یا «سر و وضعت رو درست کن» و چیزی مشابه جملاتی که بارها در مکان‌های عمومی از رهگذران شنیده‌ایم. زن می‌ایستد و پاسخ می‌دهد. احتمالا می‌گوید: 
«به تو چه ربطی دارد.» مرد با خشونت حمله می‌کند و لگد می‌زند. زن از خود دفاع می‌کند. درگیر می‌شوند و زد و خورد صورت می‌گیرد. شاهدان صحنه تنها نظارت می‌کنند. هر چه زن بیشتر مقاومت می‌کند مرد وحشیانه‌تر می‌تازد. گویی از مقاومت او بیش از شیوه پوشش خشمگین شده است و تمام قدرتش را
برای مغلوب کردن زن به کار گرفته است. «کیت میلت»، فمینیست رادیکال معتقد است هر گاه زنی از پذیرش ایدئولوژی مردسالاری خودداری کند و بی‌اعتمادی خود را با پس زدن تسلیم و فرودستی علنی سازد، مردسالاری(بخوانید ایدئولوژی رسمی در ایران) برای به انجام رساندن کاری که تربیت در انجام آن ناکام
بوده است، به زور متوسل می‌شود. به نظر «میلت» ارعاب در تمامی جنبه‌های مردسالاری حضور دارد. زنی که باید به خیابان بیاید در‌می‌یابد که اگر بخواهد در نظام مردسالاری جان سالم به در ببرد بهتر است «زنانه» رفتار کند وگرنه با «انواع بی‌رحمی‌ها و وحشیگری‌ها» رو‌به‌رو خواهد شد. ناظران هم
از این «سرکشی» حیران شده‌اند. گمان می‌کنند زنی که اینگونه از حدود «متانت» عبور می‌کند نمی‌تواند محق باشد و شایسته همدلی و حمایت نیست. اما در همین سر باز زدن هاست که مقاومت شکل می‌گیرد. همین بدن زنانه که محل تلاقی انواع سرکوب است، این بار قواعد را برهم می‌زند. کالاوارگی جنسی را
درهم می‌شکند و عاملیت پیدا می‌کند. منظور از تکرار شعار «شکستن سکوت» مشخصا عبور از این کالاوارگی است. زن اعلام کرده است: «من جراحی زنان داشتم، لگدهاش تا ۳ هفته تمام شکمم رو داغون کرده بود و تو خونه افتاده بودم. برای شکایت هم پزشکی قانونی گفت باید بری سونوگرافی داخلی و چون هزینش
بالا بود منصرف شدم. از پلاک خودرویی که سوار شد عکس گرفتم و دادگاه شناسا‌ییش کرد. در کل چقدر تو دادگاه اینور اونور و کلی هزینه کردم اما نتیجه‌ای نداشت.» و اینگونه مجوز حمله به زنان دیگر صادر می‌شود. چندی پیش سرود پرفورمنس زنان شیلی علیه خشونت جنسی جهانی شد. زنان یک‌صدا
می‌خواندند:
مقصر، نه منم، نه لباسی که می‌پوشم، نه جایی که میرم،
این تویی که متجاوزی؛
تو به عنوان پلیس، قاضی، دولت و رئیس‌جمهور،
تویی که متجاوزی!
مقصر، نه منم، نه لباسی که می‌پوشم، نه جایی که میرم،
این تویی که متجاوزی؛
تو به عنوان پلیس، قاضی، دولت و رئیس‌جمهور،
تویی که متجاوزی!
