کی گفته ما «هیپی»های اروپا رو مسخره نمی‌کنیم؟ بچه‌پولدارهای اروپایی که به پشتوانه پول ننه‌باباشون وانمود می‌کنن چند صباحی بی‌خیال دنیا و مافیها شدن، درس و کار رو ول می‌کنن، لباسای عجیب (و گرون) می‌پوشن، می‌رن توو محله‌های فقیر (و باعث می‌شن اجاره‌خونه بره بالا و فقرا آواره بشن)/
/ و بچه‌های فقرا رو تحقیر می‌کنن بابت این که فکر کار و درس و پیشرفت و career هستن، ما اونا رو هم مسخره می‌کنیم. ما حتی طبقه‌متوسطی‌های مهاجر که برای کار درس می‌رن غرب، ولی حوصله و توان ندارن و تنها واکنش‌شون به تبعیض و نژادپرستی اینه که سعی کنن خودشون رو شبیه «هیپی»های سفید کنن/
/ ما اونا رو هم مسخره می‌کنیم.
اما یه تفاوت عمده بین «هیپی» اروپایی و هیپی ایرانی هست: هیپی اروپایی نقشی در «سفیدنمایی» یک اوضاع کثافت نداره. هیپی اروپایی وارد این مضحکه نمی‌شه که «ببینین! اوضاع اونقدر هم بد نیست. این آزادی‌ها هم وجود داره. زنا اینجوری هم می‌تونن لباس بپوشن»!
اما یه تفاوت عمده بین «هیپی» اروپایی و هیپی ایرانی هست: هیپی اروپایی نقشی در «سفیدنمایی» یک اوضاع کثافت نداره. هیپی اروپایی وارد این مضحکه نمی‌شه که «ببینین! اوضاع اونقدر هم بد نیست. این آزادی‌ها هم وجود داره. زنا اینجوری هم می‌تونن لباس بپوشن»!
هیپی میپی شدن این روزها ادای کسانیه که اونقدر پشتوانه دارن که می‌دونن اگه چند صباحی بی‌خیال کار و درس بشن، خورده نمی‌شن، بی‌خانمان نمی‌شن و پس‌اندازشون (=پس‌انداز ننه‌باباشون یا ارثی که قراره به‌شون برسه یا پولی که از وطن براشون می‌آد) اونقدری هست که با چندصباح بی‌خیال ِ /
/ دنیا و امور دنیوی شدن، existenceشون به‌خطر نمیفته، گرسنه نمی‌مونن و خیابون‌خواب نمی‌شن. بچه‌کارگری که از روز اول دانشجویی‌ش اگه کار نکنه گرسنه می‌مونه و پول خوابگاه رو نداره (چه ایران چه غرب) امتیاز زندگی «هیپی»طور رو نداره. هیپی‌بازی مال پولدارهاست.
