Thread by @AntiProp_aganda

این واقعیت که برآیند نظرات، اغلب نسبت به نظر نخبگان بیشتر به حقیقت نزدیک است، در آرای متفکران سیاسی هم بیان شده است.
از جمله در نظریه‌ی جان رالز درباره فضای باز برای برهم‌کنش همه نوع عقیده (Equilibrium).
رالز به نقطه‌ی صفر اخلاقی قائل نیست. یعنی لازم نیست در فضای گفتگو،/

https://twitter.com/thegoldmarlboro/status/1264860152768978944

نظرات زن‌ستیزانه، نژادپرستانه یا حتی مجرمانه سانسور شود، بلکه کافی است تضارب آرا به بی‌نهایت میل کند. در این فرآیند سخنان لغو و بیهوده خود به خود بی‌اعتبار میشوند و با بی‌اعتنایی عمومی به حاشیه میروند.
فقط در این شرایط است که برابریِ واقعی به دست می‌آید.

این برابری خصوصاً در مورد فرودستان ضروری است که به خاطر آموزش کمتر،توان بیان نظرات خود به صورتی که politically correct باشد را ندارند.قرار نیست کسی که نمی‌داند «خاله‌زنک» سکسیستی است،از بیان عقیده‌اش در مورد فلان سیاستمدار محروم شود. کسی که با زبان خیابان حرف میزد،نباید حذف شود./

همچنین اگر کسی معتقد است مسلمانان وحشی هستند، نباید به خاطر بیان این عقیده، مادامی که به عمل آسیب‌رسان تبدیل نشده، مورد تعقیب قرار بگیرد.
اما در این فضا چه کسانی ضرر میکنند؟
خودنخبه‌پندارهایی که در آکواریوم‌ کوچک خود محصورند و در فضای گفتگوی واقعاً چالشی چیزی برای ارایه ندارند./

کسانی که با عقل سلیم فکر نمی‌کنند، از دیدن واقعیت مرتبه اول عاجزند، و برای توضیح پیرامون به نظریات مرتبه چندم و از فرط پیچیدگی، غلط، متوسل می‌شوند.
این افراد در واکنش به مغلوب شدن در فضای equilibrium به برچسب‌زنی می‌پردازند و مردم را «توده‌های فریب خورده» و «فاشیست» میخوانند،/

و حرکات سیاسی که به خواست این مردم شکل میگیرد را «پوپولیستی» و «گله‌وار».
به اصلاح‌طلبان و چپها نگاه کنید. بلاک های لیستی و فله‌ای برای ساختن آکواریوم مد نظرشان جواب نداده و پشتیبانی رسانه‌های قدرتمند مثل بی‌بی‌سی و رادیو زمانه برایشان کافی نیست. «حقیقت» از روزنه ها سرازیر شده/.

هر کاربر تازه برای اینها زنگ خطر است، کودکی است که لختی پادشاه را گوشزد می‌کند و خوابشان را آشفته میکند.
واقعیت اینست که عموم مردم امروز به جهان مدرن، غرب، آزادی سیاسی، اقتصاد باز و البته ایران باستان علاقه دارند و دیگر حاضر نیستند چشم روی واقعیت «آخوندی» بودن حکومت ببندند،/

و نظریات مرتبه چندمی مثل «نولیبرالی» یا «دو دسته‌گی در حکومتی» را بپذیرند.
همین است که توییتر فارسی کابوس کسانی است، که عمری بی مزاحمت منبر رفته‌اند و دچار توهم برتری شده‌اند، و حالا حاضر نیستند در فضایی برابر و با ابزار و قدرتی یکسان به گفتگو بپردازند.