hayatımda gördüğüm en güzel şeyi görmemiş gibi yapamam. orada yükselen ortak sesin, katılanların sayısına ve ortak hayal kırıklıklarına oranla çok zarif, nerdeyse naif bir ses olduğu çok yazıldı dünyanın çeşitli dillerinde. idare bu sesi son derece yanlış anladı.
böyle bir itiraz ile baş etmenin yolu, kurumları ve gelenekleriyle iyi kötü deneyim biriktiren bir hikayeyi paramparça edip yerine düzgün bir şey önermemek şeklinde ortaya kondu. o günlerden sonra, milyonlarca gencin kalbi kırıldı; kutuplaşma medeni tartışma ortamını yok edecek
boyutta arttırıldı; korku ve tehdit günlük hayatın ayrılmaz bir parçası oldu, dünyada ne kadar gelişmişlik göstergesi varsa hepsinde geriye gidildi ve kurumsuzlaşma çok çok hızlandı. ülkenin hemen hemen bütün mahallelerinden gençler, babaya itirazlarının sonucunda ailenin
tüm fertleri gibi adeta bitmeyen bir dayakla cezalandırıldılar. ayrıca bütün şeytanlaştırılma, olmadığı gibi anlatma çabalarına karşın, “gezi parkından kalıcı, ilerici bir sonuç çıkmadığı” da doğru değildir. aslında hala şu yazıdaki gibi düşünüyorum:
google.com.tr/amp/s/www.birg…
google.com.tr/amp/s/www.birg…
başka bir deyişle, hem ifade etmeyi başardıkları, hem de etkileri açısından gezi direnişinin cumhuriyet tarihimizin en önemli ve en etkili “anlarından” biri olduğunu, arkasından gelen bazı zorluklar ve gerilemelerin onun değil, ona verilen akıl almaz tepkilerin sonucu olduğunu,
önerdiği şeyin temel olarak hakiki bir toplumsal barış olduğunu, bunu yanlış anlamakta israr etmenin muhafazakar mahallenin en büyük tarihi yanılgısı olduğunu ve bu hatanın ülkeye bedelinin çok büyük olduğunu, ancak karamsarlığa direnmenin de şart olduğunu düşünüyorum.
birbiriyle konuşabilmeyi, ezberden kurtulmayı öneren bir hareketin sunduğu esas imtihan ise, ona olumlu bakanların, kendilerini, akıllarını, umutlarını, etraflarını, hayatlarını saran olağanüstü karanlığa rağmen sağlıklı düşünme yetilerini nasıl koruyup kollayacakları oldu.
aynı şeye bakıp farklı farklı çıkarımlar yapmakta bir sorun yok; ama hiç unutmamak gerekir ki esas olarak örgütlü bir hareket üzerine inşa edilen bir sonuç değil, daha önce hiç politize olmamış bir kitlenin
katılımından oluşan tazelikle, hep bedel ödemiş, hep politize olmuş bir kitlenin deneyiminin bir aradalığından çıkan olağanüstü bir şarkıydı. bunu boşuna bir şarkı olarak nitelemedim. kalıcılığı, etkisi, süresi ve ifade gücü açısından şarkı gezi’yi en çok benzettiğim sanat formu.
bir şarkının popüler ya da güzel olması birbirini dışlamaz. ikisi bir arada, ayrıca hem de eleştirel, olabilir. bunun ne kadar büyük bir fark yarattığını unutmuş, geleceğe ne söylediğini duymamış, arkasından gelenlerin hüznüyle boğulmuş, ali ismail ya da ethem olmuş olabiliriz.
ama anlamaya ve anlatmaya çalışmaktan vazgeçemeyiz. dünya çok acayip zamanlardan geçerken, bağzı şeyleri hiç unutmayarak, ve en önemlisi her an bizi yoldan çıkartabilecek öfkeye teslim olmadan.
sakin,
sevgiyle,
sabırla.
#Gezi7yasında
sakin,
sevgiyle,
sabırla.
#Gezi7yasında
