salgın tedbirleri kapsamında konser yasakları meselesi anlaşılmaya muhtaç. bu konudaki uygulamalar halk sağlığı gözetilerek yapılacak, sebebi iyi açıklanan ve istisnasız uygulanacak tedbirler olsaydı, en önemli geçim kaynağı yok olmuş müzisyenler de bağrına taş basar desteklerdi. ama durum şöyle: merkezi idare gözünde en ufak inşaatın en küçük tuğlası kadar değeri olmadığını hisseden; halk tarafından işleri yolunda diye düşünülüp neden feveran ettiği anlaşılamayan; kendi içinde de yeterli örgütlenmeye ve ortak akla sahip olamayan kimseler müzisyenler.

şu alttaki akıştakinden fazlasını, bir psikoloji mezunu olarak söylemem zor. bir iki şeyin altını çizebilirim sadece, o da güncel konudan çok alan dışındaki ilgililer için, bilgi vermesi dileğiyle.
konu:
#açıköğretimdepsikolojiolmaz mı?

https://twitter.com/_onurcanyilmaz/status/1283731694181322753

psikoloji mezunu, bir meslek sahibi bile sayılmayabilir. temel bilgilere, biraz tarihçeye, alt kolların bir kısmına hakim olsa da, ister dünyanın en iyi okulunda okumuş olsun ister açık öğretimde, psikoloji (lisans) mezunu demek yaygın kullanılan haliyle psikolog demek değildir.

soğukkanlı akıl yürütme, tutkusuz ya da tatsız olmak zorunda değil. aşağıda takip edip okuyabileceğiniz çetin cem’in yazdıklarına ek olarak, konuyla ya da ait olduğu kategoriyle ilgili birkaç hızlı okuma önerim daha olacak.

https://twitter.com/cetincem/status/1270587997222776832

gaye’yi tanıdığım kadarıyla severim, müziğini de epey güzel buluyorum (tam zevkime göre, demedim; ama epey güzel) fakat bunların yanında; burada gelişen durumu anlamamızın gaye’den de benden de senden de bağımsız ve daha önemli olduğunu düşünüyorum.

hayatımda gördüğüm en güzel şeyi görmemiş gibi yapamam. orada yükselen ortak sesin, katılanların sayısına ve ortak hayal kırıklıklarına oranla çok zarif, nerdeyse naif bir ses olduğu çok yazıldı dünyanın çeşitli dillerinde. idare bu sesi son derece yanlış anladı. böyle bir itiraz ile baş etmenin yolu, kurumları ve gelenekleriyle iyi kötü deneyim biriktiren bir hikayeyi paramparça edip yerine düzgün bir şey önermemek şeklinde ortaya kondu. o günlerden sonra, milyonlarca gencin kalbi kırıldı; kutuplaşma medeni tartışma ortamını yok edecek

kimse tahmin edememiş galiba. müzik dinlemeyi yavaş yavaş öğrendiğim sırada en çok dinlediğim gruplardan birinden bahsetmek istiyorum biraz.
önce şuna bir göz atın lütfen:
m.youtube.com/watch?v=h-Qjrj… grubun adı: chicago. benim ilk dinlemeye başladığım şarkıları, tam anlamıyla buzdağının görünen yüzüymüş. çünkü farklı dönemlerde yaptıklarıyla chicago aslında en az 3 değişik müzik grubu:) yukarıda fragmanı olan belgesel bunu şahane anlatıyor. nefis bir müzik belgeseli.

bu zor ve kahredici gündemde, hem bir futbolsever ve hem de bir sahne insanı olarak, futbol maçları ile konserlerin/gösterilerin bu kadar farklı algılanması/farklı yere konması hep düşündürüyor beni. ve bu sebeple, affınıza sığınarak, birkaç şey yazmak isterim. ortak acılarımız olduğunda sanat etkinliklerinin iptal olup futbol maçlarının iptal olmamasını birkaç yönden dikkate değer buluyorum. aslında duygu olarak acının/öfkenin kendisine, bunu nasıl yaşayacağımıza ve o en baştaki “ortak” lafına kadar uzanıyor konu.