Thread by @PawelPaszak

Najnowszy #ChinaMonitor dla @WarsawInstitute poświęcony jednemu z głównych wyzwań przed jakimi staje NATO, USA🇺🇸 i Polska 🇵🇱.

Jak zaadaptować sojusz do zmian w strategii bezpieczeństwa 🇺🇸? Czyli o transatlantyckim 'grand bargain'.

warsawinstitute.org/pl/chinskie-dy…

Od zdolności do wypracowania kompromisu w ramach NATO oraz ujmując kwestie szerzej – na poziomie relacji transatlantyckich – zależeć będzie utrzymanie stabilności w Europie, a w wymiarze globalnym przyszłość Zachodu jako dominującego aktora w stosunkach międzynarodowych.

Relatywne osłabienie pozycji Stanów Zjednoczonych w ostatnich dwóch dekadach sprawia, że powstrzymanie agresywnej polityki ChRL wymagać będzie ścisłej współpracy z partnerami i państwami sojuszniczymi na wszystkich kontynentach.

🇨🇳 będą dążyć do wykorzystania instrumentów gospodarczych i politycznych w celu osiągnięcia tzw. podwójnego rozłączenia. Pierwszym celem jest pogłębianie podziałów pomiędzy najważniejszymi potęgami europejskimi (Francją, Niemcami i Wielką Brytanią) a Stanami Zjednoczonymi.

Drugim – uwypuklanie różnic pomiędzy poszczególnymi państwami i regionami w Europie, by maksymalnie utrudnić zajęcie wspólnego stanowiska. Realizacja takiego scenariusza pozwoli na lepsze zabezpieczenie interesów strategicznych Chin.

Niewłaściwie ukierunkowane dążenia władz francuskich do osiągnięcia strategicznej autonomii poprzez budowanie trwałej opozycji w Europie wobec USA stanowią jedną z podstawowych przeszkód na drodze do wzmocnienia współpracy.

Kolejnym problemem jest utrzymujący się opór rządów europejskich na czele z 🇩🇪 w kwestii przeznaczania 2% PKB na obronność. Równie negatywny wpływ na sytuację wewnątrz Sojuszu ma projekt gazociągu NS2, wzmacniający pozycję przetargową 🇷🇺kosztem 🇵🇱, 🇧🇾, państw bałtyckich i 🇺🇦.

Biorąc pod uwagę pierwszorzędną rolę ChRL w strategii bezpieczeństwa 🇺🇸, utrzymanie konstruktywnej współpracy transatlantyckiej wymagać będzie podjęcia przez sojusz przynajmniej części postulatów Waszyngtonu.

Pogłębiające się różnice mogą skutkować stopniowym ograniczaniem amerykańskiego zaangażowania w Europie i relokacją sił w region Indo-Pacyfiku.

Wobec ograniczonych zdolności bojowych armii niemieckiej i francuskiej oraz braku woli jej użycia w przypadku potencjalnej agresji ze strony Federacji Rosyjskiej, utrzymanie wojskowej obecności USA w Europie staje się kluczem do utrzymania stabilności.

USA ze swej strony powinny utrzymać zaangażowanie w Europie nie tylko w imię solidarności, ale przede wszystkim ze względu na własne interesy. Obecność wojsk amerykańskich w bazach w Europie pozwala na utrzymanie zdolności projekcji siły w tym regionie oraz w Afryce Północnej.

Stabilizujący wpływ baz amerykańskich stanowi jednocześnie jeden z głównych argumentów na rzecz prowadzenia proamerykańskiej polityki choćby w państwach wschodniej flanki NATO.

Pełne wycofanie oznaczałoby nie tylko wzrost znaczenia Rosji🇷🇺, ale także osłabienie siły politycznego oddziaływania 🇺🇸 na państwa europejskie. To z kolei doprowadziłoby do gospodarczego zbliżenia 🇪🇺 z Chinami, a w konsekwencji istotnego osłabienia pozycji strategicznej USA.