نطنز و خفت استراتژیک
۱- چند یادداشت منتشره در تسنیم، نور نیوز و ... توضیح داده‌اند که ایران در راستای سیاست «صبر استراتژیک» پاسخی به حمله اسرائيل به نطنز نخواهد داد. البته در اینکه حکومت ایران توانایی پاسخ داشته باشد، تردید وجود دارد ولی با فرض توانایی قصد پاسخ ندارد.
۱- چند یادداشت منتشره در تسنیم، نور نیوز و ... توضیح داده‌اند که ایران در راستای سیاست «صبر استراتژیک» پاسخی به حمله اسرائيل به نطنز نخواهد داد. البته در اینکه حکومت ایران توانایی پاسخ داشته باشد، تردید وجود دارد ولی با فرض توانایی قصد پاسخ ندارد.
۲- ایده «صبر استراتژیک» تازگی ندارد. پیش از این بارها مطرح شده بود که حکومت ایران قصد دارد حداقل تا انتخابات ریاست جمهوری آمریکا در برابر «فشار حداکثری» دولت ترامپ مقاومت کند، شاید فرجی حاصل شد ولی حالا این ایده کاربرد محدودتری یافته است.
۳- باور حکومت ایران این است که اسرائيل عامدانه و با مجوز دولت آمریکا اقدام به این حمله و عبور از «خط قرمز» کرده تا بتواند آنها را وادار به واکنش کند. اگر ایران اقدام به واکنش کند و به ویژه ضربه مستقیم به اسرائیل بزند، بهانه خوبی آمریکا برای تمدید تحریم‌های تسلیحاتی داده است.
۴- اگر دولت ایران تصمیم بگیرد که کاری انجام ندهد که باز هم برد با اسرائيل است و ضربه‌ای مهم به سرعت برنامه هسته‌ای ایران زده و هیچ ضربه‌ای هم نخورده. پس در کوتاه مدت ابتکار عمل در دست دولت اسرائيل و آمریکا است و لازم است که با «صبر استراتژیک» از این مرحله عبور کنند.
۵- حکومت ایران در ماه‌های آینده درگیر دو موضوع مهم یعنی احتمال ارجاع پرونده‌اش از آژانس به شورای امنیت و همچنین تمدید تحریم‌های تسلیحاتی است و همچنین چشم انتظار انتخابات آمریکا مانده. نتیجه‌گیری دولت ایران این است که رفتار یا واکنش آنها منجر به کمک به آمریکا در این دوران نشود.
۶- جمع‌بندی اینکه علیرغم رجزخوانی‌های حکومت ایران، افسار تمامی برنامه‌ها و تصمیم‌های کلان و خرد این حکومت گرفتار بلندپروازی‌های ناشیانه هسته‌ای شده و فعلا هیچ سیاستی جز این ستون به آن ستون پریدن و تحمل تحقیر ندارد؛ خفت استراتژیک.
