شک ندارم فعالان حوزه آب در حوضه‌های کارون و زاینده‌رود به شدت نگران وضعیت آینده مناطق خود هستند. شکی در میهن‌دوستی‌شان ندارم. چیزی که ناراحت کننده است، تخریب منابع آب به خاطر مدیریت احمقانه جمهوری اسلامی است. سفره آب زیرزمینی در مناطق مختلف را بررسی کنید. 
وضعیت دشت‌های حوضه زاینده‌رود اسفناک است. توسعه ناپایدار، افزایش جمعیت، بهره‌برداری بیش از ظرفیت از منابع آب، کشاورزی نابسامان...و از همه مهم‌تر، مدیریت آب بسیار بد و استانی به جای مدیریت حوضه‌ای. بعضی هنوز می‌خواهند وجود ذوب آهن و صنایع دیگر را در فلات مرکزی را توجیه کنند.
تعداد اندکی هنوز معتقدند که کشاورزی باید به همان وضع گذشته بماند. اگر به کسری شدید آبخوان‌ها بنگریم، اگر به تغییرات اقلیمی و میزان مصرف و عوامل دیگر توجه کنیم، چاره ای جز تغییر نحوه مدیریت و یافتن راه‌کارهای پایدار نداریم. باید از نحوه مدیریت مناطق کم آب بیاموزیم.
پتانسیل‌های استفاده از آب باران برای مدیریت فضاهای سبز بر اساس دستاوردهای و تجربه‌‌های دیگران را نادیده نگیریم. متوسط باران سالانه ال پاسو در تگزاس حدود ۲۵۰ میلیمتر در سال است، بیشتر از اصفهان. آنجا دارند نوع گیاهان و فضای سبز را دارند تغییر می‌دهند.
ال‌پاسو روی مدیریت فاضلاب بازچرخانی شده حساب ویژه‌ای باز کرده است. روی آموزش و پرورش و آگاهی‌بخشی...مدیریت یک‌پارچه و دلسوز با توجه به حوضه‌ای که میان تگزاس، ایالت نیومکزیکو و کشور مکزیک مشترک است.
باید با روش‌های بهره‌گیری از آب باران برای حفظ فضاهای سبز بهترین استفاده را برد. ال‌پاسو در غرب تگزاس با وجود دسترسی به رودخانه ریوگرانده، دارد به سمت استفاده از منابع دیگر برای ایجاد و نگهداری از فضاهای سبز می‌رود.
