1) یکی از پدیده های حیرت آور قرن بیستم، روشنفکران چپ گرای ساکن غرب بودند که ستایشگر جوزف استالین بودند. برخی از آنها به مثابه زائر به شوروی سفر می کردند و در بازگشت به تمجید از رژیم توتالیتر و سرکوب گر شوروی می پرداختند. بد نیست در رشته توئیتی نگاهی به تعدادی از آنها بیاندازیم.
2) والدو فرانک، رمان نویس آمریکایی، شوروی را کشوری دانست که در آن مردم و از جمله کارگران شادمانه زندگی می کنند. او می گفت شوروی استالینی دموکراتیک ترین کشور جهان است.
3) الکساندر ویکستید، نویسنده، باور داشت شوروی با رهبری خردمندانه رفیق استالین کشوری است که برای اولین بار در تاریخ، جامعه ای آفریده که در آن اربابان و طبقه ممتازی وجود ندارد و همه از لحاظ اجتماعی کاملا برابر و بدون تمایز هستند.
4) تئودور درایز، روزنامه نگار آمریکایی، در مورد شوروی دوره استالین نوشت مردم شوروی احساس خوشبختی دارند و آنجا مردم مانند اروپای غربی و ایالات متحده فقیر و درمانده نیستند.
5) هربرت کارتر، دانشمند کانادایی، مدعی شد کشاورزان شوروی برخلاف همکاران غربی شان نه به خاطر سود بلکه از روی عشق و نوع دوستی محصول تولید می کنند و در نتیجه کمبودی وجود ندارد. این در حالی بود که فقط در اوکراین در اثر قحطی معروف به هولودومور چند میلیون نفر داشتند تلف می شدند.
6) سیدنی وب، از پایه گذاران مدرسه اقتصادی لندن، ادعا کرد استالین نه تنها دیکتاتور نیست بلکه یک رهبر معنوی و رئوف است که نظرات مردم را به شکلی دموکراتیک پیاده می کند. وب همچنین منکر وجود قحطی در شوروی بود. او می گفت در شوروی فقط مشکلاتی جزئی وجود دارد که تقصیر کارشکنان است.
7) ماری کالکوت، نویسنده و روشنفکر، به دفاع از اردوگاه های کار اجباری شوروی (گولاگ) می پرداخت و می گفت در آن اردوگاه ها افرادی را به میل خودشان و بدون استفاده از زور نگهداری می کنند تا با ملایمت آموزش ببینند و مورد اصلاح قرار گیرند.
8) جورج برنارد شاو، روشنفکر سوسیالیست و نمایشنامه نویس، عنوان کرد که برخلاف غرب تجربه زندانی شدن در شوروی چنان لذت بخش است که اغلب محکومیت مایل به ترک آن مکان ها نیستند و در آنجا احساس نیکبختی می کنند. احتمالا اگر این حرف را جلوی قربانیان گولاگ می زد فی المجلس پاره اش می کردند!
9) استافورد کریپس، وزیر دارایی بریتانیا و عضو حزب کارگر، زمانی که چند شهروند انگلیسی در شوروی با اتهامات ساختگی دستگیر و پس از شکنجه های بسیار محاکمه می شدند نه تنها از آنها حمایت نکرد، بلکه گفت نظام قضایی شوروی عادلانه و بی عیب است و آنها حتی اگر اعدام شوند حق شان است.
10) هارولد لسکی، رئیس حزب کارگر بریتانیا، منکر خشونت های حکومت استالین نشد اما گفت اقدامات او درست و توجیه پذیر است. او نظام اقتصادی شوروی را نیز بسیار خوب و کارآمد می دانست.
11) والتر دورانتی، خبرنگار و مقاله نویس ارشد نیویورک تایمز، در توجیه خشونت های استالینی می گفت بدون شکستن تخم مرغ نمی شود املت درست کرد. نظر او این بود که تحقق آرمان های سوسیالیستی اگر جان میلیون ها نفر را هم بگیرد ارزشش را دارد. او خود را با افتخار یک استالینیست مؤمن می دانست.
12) پس از مرگ استالین اغلب روشنفکران چپ گرا در سراسر جهان عزا گرفتند. برتولت برشت، شاعر، فقدان استالین را ضایعه ای جبران ناپذیر برای صلح جهانی ارزیابی کرد.
13) ویلیام گالاشر، سیاستمدار چپ گرا، مرگ استالین را یک اتفاق وحشتناک برای جنبش صلح و نیروهای مترقی جهان به شمار آورد و اتهاماتی که علیه او مطرح می شد را داستان سرایی ها و دروغ های راست گراهای مرتجع دانست.
14) این موارد فقط برای نمونه و صرفا تعداد محدودی از دفاعیات روشنفکران چپ گرا از استالین و شوروی، آن هم عمدتا متمرکز بر روی بریتانیا و ایالات متحده بودند. این لیست با مطالب صدها روشنفکر چپ سرشناس دیگر در نقاط مختلف دنیا قابل تکمیل است.
15) روشنفکران چپ گرا در حالی استالین را می پرستیدند که او صرفا در شوروی جان حدود بیست میلیون نفر را گرفته بود. فقط تعداد معدودی از آنان بعدا از آنچه گفته بودند ابراز پشیمانی و تأسف کردند. بسیاری از آنها در حالی از دنیا می رفتند که همچنان عشق به استالین در وجودشان شعله ور بود.
