#लैंगिकसमानता
यत्र नार्यस्तु पूज्यन्ते रमन्ते तत्र देवताः।
यत्रैतास्तु न पूज्यन्ते सर्वास्तत्राफलाः क्रिया:।।
मनुस्मृती (3-56)
जेथे स्त्रियांची पूजा होते/मान दिला जातो,तेथे देवता आनंदाने राहतात. जेथे त्यांचा मान राखला जात नाही तेथे सर्व कार्ये निष्फळ होतात.
मैत्रेयी, गार्गी, कात्यायनी ह्या प्राचीन काळातील विदुषी. कैकयी ने राजनीती, युद्धनीतीचे शिक्षण घेतले होते. आद्य शंकराचार्य - मंडन मिश्रा वादविवादात परीक्षक विदुषी भारती होत्या. संत मुक्ताबाई, जनाबाई या अध्यात्मिक उन्नतीसाठी प्रसिद्ध आहेत.
अश्या उच्च परंपरा असतांना, नेमकं गणित कुठे चुकत गेलं? आपल्या कडे सतीप्रथा, बालविवाह, स्त्रियांनी घरा बाहेर पडायचे नाही, हे बदल कधी, कसे झाले?
१९५० मधे प्रजासत्ताकाच्या स्थापनेमुळे स्त्रियांना समान दर्जा व सर्व क्षेत्रांत समान संधीची तरतूद मिळाली. अनेक समाजसुधारकांनी चळवळी उभ्या केल्या ज्यामुळे बरेच सकारात्मक बदल झाले. अजून
आजच्या सामाजिक परिस्थितीचा विचार केला तर आपल्या समोर 3 बाजू उभ्या राहतात:
1. स्त्रियांची सुधारत असलेली एकंदर परिस्थिती: संघर्ष, चिकाटी आणि अंगी असलेल्या गुणांच्या जोरावर आज नारी शक्ती अनेक क्षेत्रात आघाडीवर
आपण आपल्या घरा पासून सुरुवात करून लेकी-सुनांचा योग्य आदर करून, त्यांना पूर्ण स्वातंत्र्य देत त्यांच्या पाठीशी खंबीरपणे उभं राहायला पाहिजे. त्यांच्या आर्थिक स्वावलंबनाचा विचार व्हायला हवा.
3. समानतेचा दुरुपयोग: आज कायदा स्त्रियांच्या बाजूने आहे.
स्त्री आणि पुरुष एकाच नाण्याच्या दोन बाजू आहे, कोणी कमी नाही, कोणी जास्त नाही.
केवळ एक माणूस म्हणून स्त्रियांकडे बघावे, म्हणजे उणे-अधिक अपेक्षा, हीन दर्जाची दिली जाणारी वागणूक हे सगळं थांबायला मदत होईल. @iidlpgp