Thread by @Chaay

سوالی برای فکر کردن: بازار ثانویه سهام در این دو سال سود بسیار بالایی تولید کرده است. دو فرض: این سودآوری از یک جایی به بعد تا حد خوبی «قابل پیش‌بینی» شده بود. می‌دانیم که عرضه سهام جدید محدود است و منطق جمع صفر تا حد خوبی حاکم است. پس برای یک سرمایه‌گذار جدید در این بازار - //

که مثلا از تابستان ۱۳۹۸ به بعد وارد بازار شده است - یک نفر دیگر باید سهامش را فروخته باشد و موقعیتش را نقد کرده باشد. آن یک نفر دیگر کیست؟ و چرا حاضر شده با وجود چشم‌انداز کمابیش قطعی برای سود غیرعادی دراین بازار، سهامش را به دیگری واگذار کند و خودش از این سود صرف‌نظر کند؟ //

خب حدس‌های مختلفی می‌شود زد: ۱) فروشندگان ریسک‌-گریز بودند و با علم به این که بازار سهام ریسکی است، در جایی از منحنی رشد از بازار خارج شدند. این حدس ضعیف می‌شود وقتی توجه کنیم که سودآوری اسمی بازار از جایی به بعد حتی برای افراد غیرمتخصص هم کمابیش بدیهی به نظر می‌رسید. //

۲) فروشندگان سهام خود را نقد کردند تا پول خود را وارد بازارهای دیگری - مثل مسکن یا ارز - کنند و دارایی خود را متنوع‌سازی کنند. ۳) فروشندگان نیاز نقدینگی داشتند و برای تامین نیازهای زندگی مجبور به خروج از بازار بودند. ۴) فروشندگان دولتی‌هایی بودند که به اجبار سهام را به قیمت //

غیرواقعی عرضه کردند ولو این‌که خودشان می‌دانستند که به زیر قیمت می‌فروشند. ۵) فرض رشد پیش‌بینی‌پذیر غلط است و این بازده همه‌‌اش تحقق تصادفی ex-post بوده.

دیگر چه؟

این حدس‌ها را که دنبال کنیم درک به‌تری از جای‌گاه بازار سهام در کلیت اقتصاد و جریان ورود/خروج سرمایه به ما می‌دهد.

شرط می‌بندم الان برخی دوستان فعال بازار سرمایه خواهند گفت «این حرف غلط است. همه سود کرده‌‌اند، هم آن فروشنده، هم آن خریدار، هم آن کسی که حتی سهام ندارد :)».